1 oylikdan oshgan chaqalogʻimiz bor. Doktorlarning aytishicha, bola tugʻilgandan keyin 3 oylik boʻlib, tana a'zolari ochiq dunyoga moslashguncha qiynalarkan (aslida odam butun umr dunyoga moslasholmay qiynalib oʻtadiku!). Chaqalogʻimiz shunday yigʻlaydi, jonini berib yigʻladi, uni koʻrib qiynalib ketamiz. Biz yoshlarning yuragi siqilib qoladi, tun-u kun yig'layversinchi yoningizda, hammasi yetarli boʻlsa, maza qilib uxlasa boʻlmasmikan, degan fikr miyangizdan ketmaydi. Yoshlar yolgʻiz yashamasligi kerak. Shunday paytlar aynan bobo-buvining tajribasi, maslahati kerak boʻladi. Onajon urishib beradilar: bitta bolani odam qilib qatorga qoʻshish shunday boʻladi. Bola shirinku, chidaysizlarda endi, shunaqa boʻladi, axir dunyoga endi kelgan go'dakning moslashib ketishi osonmi... Tavba deyman. Hozirgi zamonaviy yosh ota-onalar sabrsizlari boʻlsa, bolasi koʻp yigʻlayversa, asabdan biron narsa qilib qoʻysa kerak. Shuning uchun gʻarbda bolani boshga bitgan balodek ko'rishadi. Bir bolaning chaqaloqligidan odam boʻlib shakllanguncha boʻlgan jarayonni koʻrgan odam ota-onasiga qoyil qoladi. Yangi chaqaloq biram nozik boʻladiki, oyisi bitta yoqmaydigan narsa yeb qoʻysa ham necha kunlab qiynaladi. Dunyoning havosiga moslashib olishi ham bir azob boʻlsa kerak. Kuzatuvlarimga koʻra, tana a'zolaridan aynan o'pkasi qiyin jarayonni boshdan kechiradi. Odam boʻlish qiyin. Bolaning injiqliklari, nafas olmay yig'lashlari, uzluksiz uyqusiz tunlar har qanday odamni ham o'zgartiradi, tashqarida turib gapirish oson, jarayon ichida yashab koʻrsangiz, keyin asl holingiz maʼlum boʻladi. Yaxshiyam ota-onalar bor; biz yoshlarni insofga chaqirib turadilar. Ota-ona bolasiga kuyinadi, vaqt oʻtib, bolasining bolasiga ham kuyinarkan. Ota-onalik buyuk jasoratni, mas'uliyatni bo'yinga olish. Men shu yoshimda bolani qanday qilib qiynalishini kamaytirgan holda katta qilish mumkinligi yoʻllarini izlayman, topolmayman. 2006-yil qizini turmushga bergan ota-onalar nimaga ishonisharkan-a?! Avvalo, hali oʻzi goʻdak boʻlgan bolasi, kamiga bolasining sho'rpeshana bolasi ham kamida 3-4 yil qiynaladi. Nimaga buncha shoshilishar ekan-a? Mitti odamchaning joni qiynalganini koʻrib turish osonmiya? Becharani tili boʻlmasa, qayeri og'riganini aytolmasa. Ogʻrigan joy topilgani bilan bu hayot qonuni boʻlsa, hayotga moslashish uchun shu jarayonni boshdan kechirishi kerak boʻlsa. Yashash uchun kurash chaqaloqlikdan boshlanarkanda...

Maslahatim, boʻlajak yosh ota-onalar: hamma narsaga tayyor turing. Bekor yurmay, mitti jonni qiynamaslik yoʻllarini oʻrganib boring. Juda koʻp sabr-toqat talab qiladi ota-onalik, ajriga yarasha mashaqqati ham bor. Ayniqsa, onalik. Jannat onalar oyogʻi ostiga shunchaki qoʻyib qoʻyilmagan. Jannat oyogʻingiz ostida turishi qanday daraja? Obidlar, zohidlar butun umrini tikkan narsa oyogʻingiz ostida. Endi buning mas'uliyati, mashaqqatini ham anglayvering. Ota rozi, Xudo rozi, deyishadi. Alloh roziligi uchun odamlar butun umrini tikadi. Siz otasiz, qarang, sizning roziligingiz bilan Alloh rozi ekan. Buning tagida ham ajriga munosib mas'uliyat, mashaqqat borligi haqida oʻylab koʻrish ham kerakdir. Alloh hech narsani shunchakiga qilmaydi. Ota-onalikning ulkan ajriga munosib ulkan mashaqqati ham bor. Batafsil oʻzingiz real hayotingizdan kuzatib, oʻylab koʻrishingiz mumkin.
Bolaning ota-onasidagi haqqi toʻydan avval boshlanadi: bolaga munosib ota/ona tanlash. Avvalo, tanlovda adashishga haqqingiz yoʻq, munosib ota/onaga ega boʻlish bolaning haqqi, tanlash esa sizning vazifangiz.

Yaxshiyam bobo-buvilar bor, biz yoshlarga hayot kurashlardan iborat ekanligini eslatib turishadi. Osmonlarda uchib yurgan xayolparastlarni oʻz holiga keltirib qoʻyishadi. Koʻzim bilan koʻrgan, bilganlarim haqiqat men uchun. Yaqinda bir akam toʻyida oyisining oyog'ini oʻpdi, hammaning, xotinining ham oldida. Bolaning munosabatiga qarab xotini ham onasi qanchalik azizligini, haddini anglaydi, yangi qondoshlarning ona, otaga munosabati bolasining qilganiga munosib boʻladi. Chindan ota-onalarning oyogʻini o'pish, boshga koʻtarib yurish kerak.