خیابونای خلوتو با فکر کردن به گذشته میگذروندم، گاهی اوقات تلاش میکردم روی اون آسفالتِ سرد وقتی که سکوت کل شهرو تو خودش غرق کرده دراز نکشم و چشمامو نبندم ،
راه های مختلفیو امتحان کردم تا از یاد ببرم هرچیزی که مربوط به حال بدم بودرو .
اما فایده ای نداشتِ
تک تک اتفاقات مثل رگایی که عفونی شدن و بجای خون اسیدو تو بدن ترشح میکنن دور مغزم پیچیده و روز به روز بیشتر از مغزمو در بر میگرفت
اما ؟ بالاخره تموم شد
تنها چیزی که لازم داشتم با وجودش همه ی گذشترو فراموش کنمو پیدا کردم!
تو با اومدنت تو زندگیم بجای حرکت اسید و هر چیز دیگه ای تو بدنو رگام باعث شدی احساس تو بهشت بودنو کنم .. الهه‌ی‌ ماه