🔰 جایگاه بایستهٔ دولت در ایام پساکرونا
زجرآورتر از اخبار مربوط به شیوع روزافزون کرونا، اپیدمیک شدن مرض "خود-ناجی-انگاری" نزد مقامات دولتی کشورهاست. مبتلایان به این هذیان، با وعدهٔ توزیع پول میان مردم، فکر می‌کنند با نبوغ بی‌بدیل خود، راهکاری برای مشکلات اقتصادی ناشی از بحران کرونا یافته‌اند. تنها کافی است چند جلسهٔ فشرده با سایر مبتلایان به این بیماری برگزار کرده و بعد از چندین و چند امضای اَجق‌وجق و مهر دبیرخانه، به ضراب‌خانه‌ها، که اکنون به چاپ‌خانه‌هایی با دستگاه فتوکپی رنگی تبدیل شده‌اند، دستور قطعه‌قطعه شدن چندین تُن کاغذ و جوهرمالی کردن آن‌ها داده شود تا اوراقی به همان بی‌ارزشی بلیط‌های بخت‌آزمایی منتشر شده و به حساب شهروندان واریز شود.
در طرف مقابل نیز خیل عظیمی از تولیدکنندگان و کسبهٔ رانت‌جو، از فرصت قرنطینه سود جسته و پس از اُتو کردن پیراهن و واکس زدن کفش‌های خود، به گردآوری مدارک لازم، شامل کپی جواز کسب، پروانهٔ بهره‌برداری، اوراق هویتی و یحتمل دو قطعه عکس رنگی ۴×۳ رنگی با پس زمینهٔ سفید، مبادرت می‌ورزند تا بلافاصله پس از اتمام کار چاپ‌خانهٔ دولت، در ابتدای صف گدایان تسهیلات جای گرفته و ضمن نالیدن از بلای کرونا برای کسب‌وکارشان، در باب چرایی ضرورت دریافت سقف تسهیلات، نوحه‌سرایی کنند؛ که البته اگر اِفاقه نکرد، همواره راه‌های زیر میزی‌تری برای آن وجود دارد.
✅ اما کار درست چیست؟
۱. الغای نظام مالیات‌گیری (یا با اندکی تسامح، الغای بسیاری از مالیات‌ها):
لغو مالیات گمرکی، لغو مالیات بر ارزش افزوده، لغو مالیات بر ارث (ما با کرونا می‌میریم و بخشی از دارایی‌مان به تصرف دولت درمی‌آید)، تغییر عنوان مالیات بر دخانیات با عبارت "مالیات بر سوپ خفاش و چلوخورشت مورچه‌خوار پولک‌دار"! بدین ترتیب، بسیاری از کسب‌و‌کارهایی که از این بحران متضرر شده‌اند، با پرداخت نکردن سهم خراج خود به دولت، به مرور احیا شده و خدمات خود را بیش از پیش به جامعه عرضه خواهند کرد.
۲. تعدیل نیرو در مشاغل دولتی:
حال که با گذشت هفته‌ها تعطیلی در ادارجات و نهاد‌های دولتی، عدم ضرورت وجود دستگاه‌های عریض و طویل اداری، آموزشی و پرورشی بر همگان عیان شده است، با تعدیل نیروی گسترده در این ارگان‌ها، به صرفه‌جویی در پرداخت دستمزدها اقدام نمایید. دریغ، از آنچه که ما، مالیات‌پردازان جهان، تا به امروز برای چندین ماه خانه‌نشینی پرسنل دولتی پرداخت کرده‌ایم.
۳. بازتخصیص بهینهٔ منابع موجود:
اکنون که به اهمیت بهداشت و سلامت جامعه واقف شده‌اید، لازم است تا بودجه‌های خود را به جای طرح‌های کلان توسعه‌ای، کشف کهکشان‌های دوردست، تولید جنگ‌افزار و ترویج فرهنگ، به امور واجب‌تری نظیر تأمین خدمات بهداشتی و درمانی تخصیص داده و از تبدیل کاغذهای بهادار نزد مردم به دستمال توالت بی‌بها، برحذر باشید.
✍ فرزین رحیمی زنوز
➖ دانشجوی دکترای اقتصاد سياسی
@LibertasFarzin
زجرآورتر از اخبار مربوط به شیوع روزافزون کرونا، اپیدمیک شدن مرض "خود-ناجی-انگاری" نزد مقامات دولتی کشورهاست. مبتلایان به این هذیان، با وعدهٔ توزیع پول میان مردم، فکر می‌کنند با نبوغ بی‌بدیل خود، راهکاری برای مشکلات اقتصادی ناشی از بحران کرونا یافته‌اند. تنها کافی است چند جلسهٔ فشرده با سایر مبتلایان به این بیماری برگزار کرده و بعد از چندین و چند امضای اَجق‌وجق و مهر دبیرخانه، به ضراب‌خانه‌ها، که اکنون به چاپ‌خانه‌هایی با دستگاه فتوکپی رنگی تبدیل شده‌اند، دستور قطعه‌قطعه شدن چندین تُن کاغذ و جوهرمالی کردن آن‌ها داده شود تا اوراقی به همان بی‌ارزشی بلیط‌های بخت‌آزمایی منتشر شده و به حساب شهروندان واریز شود.
در طرف مقابل نیز خیل عظیمی از تولیدکنندگان و کسبهٔ رانت‌جو، از فرصت قرنطینه سود جسته و پس از اُتو کردن پیراهن و واکس زدن کفش‌های خود، به گردآوری مدارک لازم، شامل کپی جواز کسب، پروانهٔ بهره‌برداری، اوراق هویتی و یحتمل دو قطعه عکس رنگی ۴×۳ رنگی با پس زمینهٔ سفید، مبادرت می‌ورزند تا بلافاصله پس از اتمام کار چاپ‌خانهٔ دولت، در ابتدای صف گدایان تسهیلات جای گرفته و ضمن نالیدن از بلای کرونا برای کسب‌وکارشان، در باب چرایی ضرورت دریافت سقف تسهیلات، نوحه‌سرایی کنند؛ که البته اگر اِفاقه نکرد، همواره راه‌های زیر میزی‌تری برای آن وجود دارد.
✅ اما کار درست چیست؟
۱. الغای نظام مالیات‌گیری (یا با اندکی تسامح، الغای بسیاری از مالیات‌ها):
لغو مالیات گمرکی، لغو مالیات بر ارزش افزوده، لغو مالیات بر ارث (ما با کرونا می‌میریم و بخشی از دارایی‌مان به تصرف دولت درمی‌آید)، تغییر عنوان مالیات بر دخانیات با عبارت "مالیات بر سوپ خفاش و چلوخورشت مورچه‌خوار پولک‌دار"! بدین ترتیب، بسیاری از کسب‌و‌کارهایی که از این بحران متضرر شده‌اند، با پرداخت نکردن سهم خراج خود به دولت، به مرور احیا شده و خدمات خود را بیش از پیش به جامعه عرضه خواهند کرد.
۲. تعدیل نیرو در مشاغل دولتی:
حال که با گذشت هفته‌ها تعطیلی در ادارجات و نهاد‌های دولتی، عدم ضرورت وجود دستگاه‌های عریض و طویل اداری، آموزشی و پرورشی بر همگان عیان شده است، با تعدیل نیروی گسترده در این ارگان‌ها، به صرفه‌جویی در پرداخت دستمزدها اقدام نمایید. دریغ، از آنچه که ما، مالیات‌پردازان جهان، تا به امروز برای چندین ماه خانه‌نشینی پرسنل دولتی پرداخت کرده‌ایم.
۳. بازتخصیص بهینهٔ منابع موجود:
اکنون که به اهمیت بهداشت و سلامت جامعه واقف شده‌اید، لازم است تا بودجه‌های خود را به جای طرح‌های کلان توسعه‌ای، کشف کهکشان‌های دوردست، تولید جنگ‌افزار و ترویج فرهنگ، به امور واجب‌تری نظیر تأمین خدمات بهداشتی و درمانی تخصیص داده و از تبدیل کاغذهای بهادار نزد مردم به دستمال توالت بی‌بها، برحذر باشید.
✍ فرزین رحیمی زنوز
➖ دانشجوی دکترای اقتصاد سياسی
@LibertasFarzin