#پارت‌صدوشانزدهم
#رمان_در‌تمنای_تو





ساعتای پنج صبح رسیدیم ایران

دوباره با ی ماشین سیاه منتقلمون کردن زندان

هوا سرد بود و سرفه میکردم
فک کنم سرما خورده بودم

بازداشتگاه اصلا مث فرانسه نبود و ی جای خیلی وحشتناک تر

جلوی در از آترینا جدا شدم و نمی‌دونم اونو کجا بردن


ندا

پارسیا رو آماده کردم و صندلی شو روی ماشین محکم کردم
ساکشو گذاشتم و کمربندشم بستم

بعد از چندین وخت میخاستم سوار ماشین بشم

ضبط و روشن کردم و اهنگ و زیاد کردم

پارسیا دستاشو میکوبید بهم

بچم عاشق هیجانه

جلوی ی گل فروشی نگه داشتم
پارسیا رو بغلم کردم و وارد مغازع شدم

ی سبد گل بزرگ گرفتم و در ماشین باز کردم بزارنش عقب

دوباره اقدامات ایمنی رو انجام دادم و ب سمت خونه ی میشکا حرکت کردم

در خونه رو یادم رفته بود و بین دوتاشون شک داشتم
اولی رو زدم ک گفت خونه کناریه
سبد گل گذاشتم جلوی ایفون

دستمو رو زنگ نگه داشتم

_بلههه

_گفتم بلههه

_روانی مریض بیا جلو

گلو جلو تر بردم

_صبر کن بیام پایین ببینم کدوم بیماری هستی

اینور واستادم و گل و دم در گذاشتم

در و باز کرد
اول گلو دید
بعدش اینور و نگاه کرد ک منو پارسیا رو دید

یهو جیغ زد

_نداااااااااااااا

پرید بغلم ک پارسیا له شد فک کنم

_وحشی بچمو له کردی

_بده ببینم اینو

_گمشو اول بیام تو خونه خسته شدم یکساعت پشت در

_اعع راس میگی بیا تو

_گل و بیارر تو کلی پول دادم براش

_ماشین خودته

_نا واسع باباس کش رفتم

_چ میکنی دختر

_با تو حرف میزنم

_کسخل ؛ چی میخوری

_هرچی داری ولی واسه شام یچی خوب بده ما بخوریم


_شامم میمونی؟

_پس چیی ببین اونو

و ب ساک پارسیا اشاره کردم

_اصلا عوض نشدی همونقد پرویی فک کردم مادر شدی یکم خانوم میشی

_برو یچی بیار بخورم کلی حرف میخام بزنم دهنم خشک نشه