مجید قربانی نُهوجی، گیاه شناس و عضو هیئت علمی پژوهشکده گیاهان دارویی جهاد دانشگاهی، با اشاره به تنوع اقلیمی و زیستی گسترده در ایران و پراکندگی قابل توجه گیاهان دارویی در آن گفت: باید در کشت و بهره‌برداری علمی از گیاهان دارویی اهتمام و سرمایه‌گذاری بیشتری داشته باشیم.

به گفته قربانی نهوجی، همان‌طور که امروزه کشاورزان ما با کاشت جو و گندم به خوبی آشنا هستند و مخارج زندگی خود را از این طریق تأمین می‌کنند، به شرط ایجاد بسترهای لازم فرهنگی و اقتصادی می‌توان آنها را وارد حوزه کشت گیاهان دارویی کرد تا با روش‌هایی ساده‌تر همراه با هزینه کمتر و سودآوری بیشتر به امر کشت و توسعه فناوری‌های مرتبط با گیاهان دارویی کشور بپردازند.

وی بیان کرد: این کار سبب استفاده هر چه بیشتر و بهتر از منابع اقتصادی کشور شده و از دیگر سو با جلوگیری از برداشت و تخریب بیش از حد مراتع و نواحی پوشش‌های گیاهی کشور به حفظ منابع ملی و ذخایر ژنتیکی (که بسیاری از آنها منحصر به ایران بوده و در سایر نقاط دنیا وجود ندارند) نیز کمک خواهد کرد. علاوه بر این با افزایش تنوع در سبد کالای تولیدی بخش کشاورزی کشور عملا راه را برای استفاده‌های متنوع از گیاهان در اقلیم‌ها و نواحی آب و هوایی مختلف کشور فراهم می‌آوریم.

عضو هیئت علمی پژوهشکده گیاهان دارویی جهاد دانشگاهی ادامه داد: در کنار این امر می‌توان ایجاد و گسترش صنایع تبدیلی را نیز دنبال کرد تا در ادامه نیازی به خام فروشی محصولات نداشته باشیم. کشت گیاهان دارویی می‌تواند اشتغال کشور را رونق بخشد و موجب رشد اقتصاد و توسعه پایدار کشور بویژه در جوامع روستایی شود.

مجید قربانی نُهوجی، گیاه شناس و عضو هیئت علمی پژوهشکده گیاهان دارویی جهاد دانشگاهی، با اشاره به تنوع اقلیمی و زیستی گسترده در ایران و پراکندگی قابل توجه گیاهان دارویی در آن گفت: باید در کشت و بهره‌برداری علمی از گیاهان دارویی اهتمام و سرمایه‌گذاری بیشتری داشته باشیم.به گفته قربانی نُهوجی، توسعه ضابطه‌مند و عالمانه در حوزه گیاهان دارویی و استفاده از آنها در حوزه صنایع تبدیلی به‌طوری‌که از صفر تا صد محصولات دارویی گیاهی را در کشور تولید کنیم، اقدامی است که می‌تواند موجب رشد اقتصاد و اشتغال در کشور شود. این امر علاوه بر حمایت نهادهای تصمیم ساز نیاز به فرهنگ‌سازی گسترده در سطح عموم و مدیران کشور دارد.

وی بیان کرد: اغراق نیست اگر بگوییم هرکدام از گیاهان دارویی ویژه در کشور ما به‌تنهایی می‌توانند نقش یک چاه نفت را در راه استقلال و خودکفایی کشور ایفا کنند. درآمدزایی و توسعه پایدار، اشتغال، جلوگیری از ناهنجاری‌های اجتماعی و اقتصادی و غیره با مدیریتی جامع و البته با صرف وقت و هزینه همراه با توسعه فرهنگی در این عرصه ایجاد خواهد شد. در حقیقت از نظر علمی ما همپای دیگر کشورهای جهان هستیم و می‌توانیم با رفع نقاط ضعف خود قدم‌های موثر و قابل ملاحظه‌ای در این زمینه داشته باشیم.
برای دست یافتن به نتیجه بهتر در این عرصه نیاز است تا نهادهای همکار و همسو با یک مدیریت واحد عمل کرده و عمده انرژی خود را در همین راستا هدایت کنند.