گاهی فقط میخواهم بنویسم. بی خیال همه چیز شوم و تنها بنویسم. بی خیال قواعد نگارشی و سبک نوشتاری شوم. بی خیال نیم فاصله خفقان آور شوم. نفرت دارم این نیم فاصله لعنتی به من چه که در کجا باید نیم فاصله را استفاده کنم. من چه کنم که باعث زیبایی متن من میشود. بی خیال انواع قوس ها شوم. چکار کنم که «که غیر ملفوظ» در کجا چگونه باید نوشته شود؟؟؟ من را چه که نداییه را یک دانه دهم یا دو دانه یا سه دانه. چه کنم که گذاشتن دو نداییه به معنی توهین نمودن جانب مقابل است؟؟؟!!!!! به من چی؟؟؟؟ میخواهم بنویسیم از همه چیز و همه کس. از عصبانیتم بنویسیم. از ناراحتی هایم و بی حوصلگی هایم بنویسیم. گاهی اوقات هم خود قواعد نگارشی است که باعث عصبانیت من میشود. این نیم فاصله لعنتی که من را دیوانه میکند. دیوانه کرده است.