☑🖋


✔ #ریسمان

صبح
مسلخِ اشعاری بود
سرگردان
در هزارتویِ اذهانم

و اینگونه که من
می‌رقصیدم
بر کرانه‌های رسواییِ خویش
فوج‌فوج ستاره‌ی بی‌پَر
خم می‌شدند بر مزارِ روانم.

هفتاد و هفت سحابیِ باروَر
در نزدیک‌ترین لحظه‌ی عبورِ خود
بر انحنای شعور
اعتراف کردند
که صبح،
مادیانی ست سمج
و آن اسطوره‌های نورانی
که حکایت از لطافت‌اش می‌کرد
همگی زاده‌ی اوهامِ تاریکی هستند.

من بر شانه‌های ماه
ردی دیدم از زخم‌های عمیق
که هنرِ دستانِ اوباشِ صبح بود
و پرچم‌دارانِ ماه را
در هر گذارِ نور
بی‌رحمانه
به اعدام می‌سپردند.

نه!
صبح را نمی‌خواهم؛
من در رثای ماه
شعری خواهم بافت
به بلندای بی‌حدترین
ریسمانِ آه.

🖋 عیسی اسدی میم
۵ دی ۱۴۰۳

@Miim_IsaAasadi
.