من همیشه منتظر ۲۱ سالگیم بودم، همیشه یه سن رویایی بود برام که فکر میکردم خاصه
الان که دارم ماه‌ آخرش رو میگذرونم تا الان برام هیچ چیزی نداشته
خالی و پر از دره مواجه شدن با چالش‌های روحی…
تنها نقطه‌ی روشن و جدیدش آشنایی با مانستا بوده، بعضاً میگم چقدر عجیب که یک انسان بگه بهترین اتفاق توی ۲۱ سالگیش همچین چیزیه، ولی خب این هم زندگیِ منه و همین که این اتفاق افتاده خوشحالم میکنه هر چقدر که از بیرون جور دیگه‌ای به نظر برسه یا بابتش مسخره شم
باعث میشه که هنوز شور رو تو وجودم ببینم.