امید، نوعی نگاه به آینده است. امید بر پایه‌ی رویا و تصور آدمی است. به عبارتی امید یک کنش ذهنی است. جوامع تحت استرس و بحران، توانایی ذهن اجتماعی‌شان را از دست می‌دهند یا این توانایی کاهش پیدا می‌کند لذا تولید کلیه‌ی محصولات ذهن از جمله امید هم کاهش پیدا می‌کند. همانطور که در یک فرد، استرس و اضطراب و بحرانها توان ذهنی او را متلاشی می‌کند و آن فرد نمی‌تواند رویایی برای آینده‌ی خود بسازد و سپس برای دست‌یافتن به آن برنامه بریزد. اجتماع انسانی هم از همین قانون پیروی می‌کند.
تمام تمدنها، صنایع، هنر، تجارت، اجتماعات و بنگاههای بشری همه محصول خلاقیت رویا و تصور آدمی است. دشمنان ملتها می‌کوشند با ایجاد جنگهای تبلیغاتی شیرازه‌ی تفکر اجتماعی یک ملت را از هم بپاشانند تا سپس او را ناامید سازند و در فرصت مناسب با کمترین هزینه بر او مسلط شوند.
دونالد ترامپ مثل سگ هاری است که با صدای بلند به طرف ایرانیان پارس می‌کند. چنگ و دندان نشان می‌دهد. خرناس می‌کشد. کف از دهانش می‌پاشاند و دائم می‌گوید که قرار است چنان ایران را تحریم کند که تاریخ به خود ندیده است.
ایرانیان باید خردمندانه تصمیم بگیرند. سگی که هار شده است به زودی خواهد مرد. اما انسانی که در مقابل او قرار دارد هم باید مواظب باشد تا هارگزیده نشود. چه اینکه او هم خواهد مرد.
دوره‌ی دونالد ترامپ به زودی تمام خواهد شد. ما نباید اشتباهات گذشته را تکرار کنیم. می‌توانستیم با این سگ هار و وزیرخارجه‌اش پمپئو، زمانی که رییس سیا بود، بهتر ازین رفتار کنیم. در واقع سیاستمدارانه‌تر. اگرچه شاید نهایتا در نتیجه توفیری حاصل نمی‌شد. اما متاسفانه عده‌ای از ارباب امور چنان که بایسته بود و اقتضای سیاست می‌نمود عمل نکردند.
قدر فرصتهای پس از آن را بدانیم.
@MohammadHossein_Ghiasi