💠 5 اسفند (جشن اسفندگان): روز گرامیداشت زمین بارور و بانوان
ماه اسفند و به ویژه روز پنجم آن که در همه تقویمهای ایرانی «اسفندروز» نامیده میشود؛ از روزگارانی کهن، ماه و روز گرامیداشت زمین بارور و بانوان در فرهنگ ایرانی دانسته میشده است. واژه فارسی اسفند یا سپندارمذ، از واژه پهلوی «سپندارمد» و اوستایی «سپَـنتَـهآرمَـئیتی»، برگرفته شده است. اصل این نام همانا «آرمئیتی» است که واژه سپنته/ سپند برای احترام و گرامیداشت بیشتر، به آن افزوده شده است. معمولاً آرمئیتی را به معنای «فروتنی و آرامی» میدانند، اما آنرا «آرا ماتا» به معنای «مادر زمین» نیز میدانند.
🔹 نامگذاری آخرین ماه فصل زمستان بنام اسفند یا سپندارمذ از ویژگی باروری و زایندگی زمین سرچشمه گرفته است. چرا که در همین ماه، نخستین جوانهها از خاک سربرمیزند و زایش دوباره زمین را نوید میدهد. از همین رو، مردمان ایرانی این ماه و به ویژه روز پنجم آن که با نام ماه همانند است (یعنی اسفندروز از اسفندماه یا سپندارمذروز از سپندارمذماه) را روز گرامیداشت زمین بارور و بانوان میدانستهاند و در این روز، مردان آیینهایی برای همسران خود برگزار میکرده و هدیههایی به او میدادهاند که متأسفانه آگاهی بیشتری از مراسم جشن اسفندگان در دست نیست.
🌺 همچنین بخاطر آغاز فصل رویش و زراعت، از این روز با نام «جشن برزگران» که خود همیاران سپندارمذ در سبزاندن و باروری زمین هستند، یاد شده است. ابوریحان بیرونی از جشن اسفندگان (سپندارمذ) به عنوان یک جشن کهن یاد میکند و اضافه میکند که این روز و ماه از دیرباز جشن زنان شوهردار بوده و همسران بر آنان بخشش میکردهاند. او همچنین نقل میکند که در آن زمان این جشن را با نام «مردگیران» میشناختهاند، به این معنا که زنان از مردان خود هدیهای میگرفتهاند. اسفندگان در ایران باستان، نه روز زن به مفهوم مطلق و جنسیت، بلکه روز گرامیداشت زمین بارور و همتای انسانی آن یعنی بانوان بوده است. بیرونی نیز در نقل آیینهای جشن، از زن به عنوان همسر یاد میکند و جنسیت زن را در نظر ندارد.
✅منبع: (کتاب «نوروزنامه»، نوشته رضا مرادی، چاپ سال ۱۳۸۶، صفحه ۱۰۹ تا ۱۱۴)
#دانشجویان_حامی_محیطزیست
#حافظان_محيط_زيست_ارشاددماوند
#كانون_دانشجويى_حافظان_محيطزيست
🌿☘️🌎
@MohitzistEDU
ماه اسفند و به ویژه روز پنجم آن که در همه تقویمهای ایرانی «اسفندروز» نامیده میشود؛ از روزگارانی کهن، ماه و روز گرامیداشت زمین بارور و بانوان در فرهنگ ایرانی دانسته میشده است. واژه فارسی اسفند یا سپندارمذ، از واژه پهلوی «سپندارمد» و اوستایی «سپَـنتَـهآرمَـئیتی»، برگرفته شده است. اصل این نام همانا «آرمئیتی» است که واژه سپنته/ سپند برای احترام و گرامیداشت بیشتر، به آن افزوده شده است. معمولاً آرمئیتی را به معنای «فروتنی و آرامی» میدانند، اما آنرا «آرا ماتا» به معنای «مادر زمین» نیز میدانند.
🔹 نامگذاری آخرین ماه فصل زمستان بنام اسفند یا سپندارمذ از ویژگی باروری و زایندگی زمین سرچشمه گرفته است. چرا که در همین ماه، نخستین جوانهها از خاک سربرمیزند و زایش دوباره زمین را نوید میدهد. از همین رو، مردمان ایرانی این ماه و به ویژه روز پنجم آن که با نام ماه همانند است (یعنی اسفندروز از اسفندماه یا سپندارمذروز از سپندارمذماه) را روز گرامیداشت زمین بارور و بانوان میدانستهاند و در این روز، مردان آیینهایی برای همسران خود برگزار میکرده و هدیههایی به او میدادهاند که متأسفانه آگاهی بیشتری از مراسم جشن اسفندگان در دست نیست.
🌺 همچنین بخاطر آغاز فصل رویش و زراعت، از این روز با نام «جشن برزگران» که خود همیاران سپندارمذ در سبزاندن و باروری زمین هستند، یاد شده است. ابوریحان بیرونی از جشن اسفندگان (سپندارمذ) به عنوان یک جشن کهن یاد میکند و اضافه میکند که این روز و ماه از دیرباز جشن زنان شوهردار بوده و همسران بر آنان بخشش میکردهاند. او همچنین نقل میکند که در آن زمان این جشن را با نام «مردگیران» میشناختهاند، به این معنا که زنان از مردان خود هدیهای میگرفتهاند. اسفندگان در ایران باستان، نه روز زن به مفهوم مطلق و جنسیت، بلکه روز گرامیداشت زمین بارور و همتای انسانی آن یعنی بانوان بوده است. بیرونی نیز در نقل آیینهای جشن، از زن به عنوان همسر یاد میکند و جنسیت زن را در نظر ندارد.
✅منبع: (کتاب «نوروزنامه»، نوشته رضا مرادی، چاپ سال ۱۳۸۶، صفحه ۱۰۹ تا ۱۱۴)
#دانشجویان_حامی_محیطزیست
#حافظان_محيط_زيست_ارشاددماوند
#كانون_دانشجويى_حافظان_محيطزيست
🌿☘️🌎
@MohitzistEDU