فقط بهم بگو چرا؟!
وقتی جفتمون میدونیم چقد همه چیز اطرافمون سخت و آزار دهنس،همه چیز گنگ و غیر قابل تحمل شده،چرا آرامشتو دریغ میکنی؟
وقتی هیچ کس و نداریم که به فکرمون باشه،برای ما زندگی کنه و بخاطر من و تو تلاش کنه،چرا توجهت به منو کم میکنی؟
وقتی همه بهمون پشت کردن و دنبال فرصت برای اسیب زدنن،چرا نمیزاری مرحمت بشم؟
وقتی همه چیز شده پول و همه خریدنی شدن،وقتی هیچ چیز پاکی وجود نداره و هیچ کس قابل اعتماد نیست،چرا حس پاک و خالصتو ازم میگیری؟
وقتی کسی حاضر نیست بشینه پای درد و دل آدم و هیچ کس حوصله اونیکی رو نداره،چرا از صحبت کردن با منی ک حاضرم ساعت ها بهت گوش کنم، فرار میکنی؟
وقتی دنیا پر شده از عشقای پوچ و دوروزه و همه دنبال سود خودشونن،چرا عشقتو پنهون میکنی؟
چرا من و تو باید انقد از هم دور باشیم؟
چرا باید منو از خودت برونی و تردم کنی؟
مگه غیر از اینه که ما تنها دلخوشی همیم؟
مگه غیر از اینه ک مثل چشام بهت اعتماد دارم؟
غیر از اینه که با بند بند وجودمون همو می‌پرستیم و روح و جسمامون بهم نیاز دارن؟
جواب سوالمو بده،فک میکنی چیزی که بخاطرش از من دوری میکنی و با من سردی،از اینا بیشتر ارزش داره؟