این اواخر نمیدونم ساعت چنده، چندمه، چه روزیه، پرده رو کنار نمی‌زنم که بفهمم کی صبح میشه و کی شب میشه، ساعت خوابم از همیشه نامنظم تره، انقدر در روز قهوه میخورم که سر درد میگیرم ولی حداقل عصبی و ناراحت نمیشم. حوصله‌ی حرف زدن با هیشکیو ندارم، وقتی یکی زنگ میزنه دو دقیقه ای جمعش میکنم که بیشتر حرف نزنم، اشتها ندارم، حتی آهنگای ریتم شاد پلِی لیستمم غمگینن؛ مود و وضعیت روحیم با یه نخ نازک به هرچیزی بنده، یه آهنگ، یه پست اینستاگرام، یه تیکه کتاب، یه بیکلام، یه عکس. هیچی خنده دار نیست و هیچ چیز خوشحال کننده نیست. مغزم از شدت overthink تراکنش ناموفق شده و از این وضعیت واقعا بدم میاد...

@Oceanmindam