سی پی یو(CPU) های ترانزیستوری:
پیچیدگی طراحی پردازنده‌ها هم‌زمان با افزایش سریع فناوری‌های متنوع که ساختارهای کوچک‌تر و قابل اطمینان تری را در وسایل الکترونیک باعث می‌شد، افزایش یافت. اولین موفقیت با ظهور اولین ترانزیستورها حاصل شد. پردازنده‌های ترانزیستوری در طول دهه‌های ۵۰ و ۶۰ میلادی زمان زیادی نبود که اختراع شده بود و این در حالی بود که آن‌ها بسیار حجیم، غیرقابل اعتماد و دارای المان‌های سوئیچینگ شکننده مانند لامپ‌های خلأ و رله‌های الکتریکی بودند. با چنین پیشرفتی پردازنده‌هایی با پیچیدگی و قابلیت اعتماد بیشتری بر روی یک یا چندین برد مدار چاپی که شامل قسمت‌های تفکیک شده بودند ساخته شدند.
سی پی یو(CPU)های تجمیع اندازه-کوچک:
در این دوره روشی برای ساخت و تجمیع تعداد زیادی ترانزیستور در یک فضای کوچک ساخته شد. مدار مجتمع (IC) این قابلیت را فراهم ساخت تا بتوان تعداد زیادی ترانزیستور را بر روی یک دای از جنس نیمه رسانا، یا «چیپ» جانمایی کرد. در ابتدا مهندسان فقط قادر بودند تعداد کمی از مدارهای ساده دیجیتال مانند NOR Gateها را بر روی ICها کوچک نمایی و جانمایی کنند. CPUهایی که طبق این ICها ساخته شدند را معمولاً «CPUهای تجمیع اندازه-کوچک» می‌نامند.
سی پی یو(CPU)های تجمیع اندازه-بزرگ:
ماسفت (MOSFET) که "ترانزیستور MOS" نیز خوانده می‌شود، در سال ۱۹۵۹ ساخته و در ۱۹۶۰ معرفی شد. این اختراع منجر به ساخت مدارمجتمع MOS شد. به دلیل قابلیت کوچکسازی بالاو مصرف انرژی خیلی پایینتر و چگالی خیلی بالاتر آن نسبت به ترانزیستورهای پیوند دوقطبی ماسفت ساخت مدارهای مجتمع تراکم-بالا را فراهم کرد.
#با_ما_همراه_باشید
#ترانزیستور
#سری_آخر
@Pulse_Publication
پیچیدگی طراحی پردازنده‌ها هم‌زمان با افزایش سریع فناوری‌های متنوع که ساختارهای کوچک‌تر و قابل اطمینان تری را در وسایل الکترونیک باعث می‌شد، افزایش یافت. اولین موفقیت با ظهور اولین ترانزیستورها حاصل شد. پردازنده‌های ترانزیستوری در طول دهه‌های ۵۰ و ۶۰ میلادی زمان زیادی نبود که اختراع شده بود و این در حالی بود که آن‌ها بسیار حجیم، غیرقابل اعتماد و دارای المان‌های سوئیچینگ شکننده مانند لامپ‌های خلأ و رله‌های الکتریکی بودند. با چنین پیشرفتی پردازنده‌هایی با پیچیدگی و قابلیت اعتماد بیشتری بر روی یک یا چندین برد مدار چاپی که شامل قسمت‌های تفکیک شده بودند ساخته شدند.
سی پی یو(CPU)های تجمیع اندازه-کوچک:
در این دوره روشی برای ساخت و تجمیع تعداد زیادی ترانزیستور در یک فضای کوچک ساخته شد. مدار مجتمع (IC) این قابلیت را فراهم ساخت تا بتوان تعداد زیادی ترانزیستور را بر روی یک دای از جنس نیمه رسانا، یا «چیپ» جانمایی کرد. در ابتدا مهندسان فقط قادر بودند تعداد کمی از مدارهای ساده دیجیتال مانند NOR Gateها را بر روی ICها کوچک نمایی و جانمایی کنند. CPUهایی که طبق این ICها ساخته شدند را معمولاً «CPUهای تجمیع اندازه-کوچک» می‌نامند.
سی پی یو(CPU)های تجمیع اندازه-بزرگ:
ماسفت (MOSFET) که "ترانزیستور MOS" نیز خوانده می‌شود، در سال ۱۹۵۹ ساخته و در ۱۹۶۰ معرفی شد. این اختراع منجر به ساخت مدارمجتمع MOS شد. به دلیل قابلیت کوچکسازی بالاو مصرف انرژی خیلی پایینتر و چگالی خیلی بالاتر آن نسبت به ترانزیستورهای پیوند دوقطبی ماسفت ساخت مدارهای مجتمع تراکم-بالا را فراهم کرد.
#با_ما_همراه_باشید
#ترانزیستور
#سری_آخر
@Pulse_Publication