Zaif mafkura va muqarrar xalokat
Avgust oyida Ukraina Kurskda qarshi hujumga o’tgach xalqaro ekspertlardan tortib oddiy kuzatuvchilargacha mazkur voqealarning keyingi rivojini tahmin qilishda zo’rdurumda qoldi, sababi oddiy – “Buyuk” Rossiya sarhadlariga bostirib kirishga hech kimning jur’ati yetmaydi va bu qoidani buzganlar uchun tezda jazo bor. Men ham buni Putinning navbatdagi nayrangi, ommaviy qirg’in qurolini qo’llash uchun bahona bo’lmagan taqdirda ham KXShTchi ittifoqchilarni safarbar qilish uchun sabab deb o’ylagandim, chunki hammasi shu qadar oddiy bo’lishiga ishonish qiyin edi; ukrainlar RFga yorib kirganiga o’n kundan oshdi, hozir ular 1150km² hududda 80 dan ortiq aholi punktlarini nazorat qilishmoqda va endi shunisi aniqki, RF shunchaki eplay olmagan ekan. “Qo’rg’oni abadiy mustahkam RF” haqidagi ishonch puchyong’oqligi oshkor bo’ldi, Kurskdagi sharmandali mag’lubiyatni izohlashga og’zi polvon Kreml propagandachilarining ham qurbi yetganicha yo’q. Urush balki Putin hokimiyatiga so’ng yasar, balki uning butunboshli davlatiga, lekin ruslar g’alaba qozonolmasligi ravshan bo’lib ulgurdi. Darvoqe’, rus axborot makoni o’chog’ida yashovchi bizlarning qabul qilishimiz qanchalik qiyin bo’lmasin markazi Moskov bo’lgan davlatchilikning tez-tez zavolga uchrab turishi tarix uchun odatiy hol hisoblanadi hamda bu jarayon intihosi doim urushlar bilan kechadi. XX asr boshida o’zini “sof e’tiqod” (pravaslava) homiysi sanovchi imperiya o’z fuqarolari tomonidan qonga botirildi, so’ngra 33 yil avval dahriy Sho’ro saltanati quladi, har ikkovining ham yiqilishiga kuchsiz mafkura, iqtidordagilarning o’zini avomdan ustun tutishi va o’z qudratiga ortiqcha baho berish sabab bo’lgan. Chunki hukmron qatlam xalqni qancha asoratga solar ekan, xalqdagi umidsizlik bora-bora qo’rquv va loqaydlikka ko’chadi, shu o’rinda kishilar kuchli ruhiy dalda – e’tiqodga ehtiyoj sezadi, agarda u mazkur ish uchun jo’n, noto’g’ri talqin qilingan yoki hukmron manfaatga moslashtirilgan bo’lsa, bu tamaddunning inqirozi aniqdir. Bir xovuch ozod yunonlar Doroning bahaybat saltanatini osonlikcha egalladilar, Rim qoloq varvarlar qarshisida tiz cho’kdi, kichik musulmon birliklari Vizantiya va Forsni qisqa muddatda fath etishdi, bu imperiyalarning barchasi sirtdan qudratli ko’rinsada aslida fikriy qullar olomonidan iborat bo’lib, ularni birlashtiruvchi va biror ishga ruhlantira oluvchi durustroq mafkuraning o'zi bo’lmagan, ular hatto zulmga qarshi bosh ko’tarishga ham ittifoq qilolmas edilar. Sharqiy frontda sharmandalarcha chekingan chor va Afg’onda yengilgan sovet qo’shinlari ham o’xshash ruhiy tushkunlikni boshdan kechirayotgan edilar. Endi esa Ukrainada har kuni yuzlab RF jangarilarining taslim bo’layotganiga guvoh bo’lmoqdamiz. Korrupsiya, amaldorlarning boylik orttirish istagi, shovinizm, milliy va diniy ozchilikning kamsitilishi, migrantlarga zulm o’tkazish, huquq-tartibot xodimlarining beboshlik va qaroqchiliklari bular bugungi Rossiyani xarakterlovchi jihatlardir. Rus vallomatlari tarixdan tegishli xulosa chiqarishadimi buni vaqt ko’rsatadi.
Manzilimiz: t.me/Qutolmish
Avgust oyida Ukraina Kurskda qarshi hujumga o’tgach xalqaro ekspertlardan tortib oddiy kuzatuvchilargacha mazkur voqealarning keyingi rivojini tahmin qilishda zo’rdurumda qoldi, sababi oddiy – “Buyuk” Rossiya sarhadlariga bostirib kirishga hech kimning jur’ati yetmaydi va bu qoidani buzganlar uchun tezda jazo bor. Men ham buni Putinning navbatdagi nayrangi, ommaviy qirg’in qurolini qo’llash uchun bahona bo’lmagan taqdirda ham KXShTchi ittifoqchilarni safarbar qilish uchun sabab deb o’ylagandim, chunki hammasi shu qadar oddiy bo’lishiga ishonish qiyin edi; ukrainlar RFga yorib kirganiga o’n kundan oshdi, hozir ular 1150km² hududda 80 dan ortiq aholi punktlarini nazorat qilishmoqda va endi shunisi aniqki, RF shunchaki eplay olmagan ekan. “Qo’rg’oni abadiy mustahkam RF” haqidagi ishonch puchyong’oqligi oshkor bo’ldi, Kurskdagi sharmandali mag’lubiyatni izohlashga og’zi polvon Kreml propagandachilarining ham qurbi yetganicha yo’q. Urush balki Putin hokimiyatiga so’ng yasar, balki uning butunboshli davlatiga, lekin ruslar g’alaba qozonolmasligi ravshan bo’lib ulgurdi. Darvoqe’, rus axborot makoni o’chog’ida yashovchi bizlarning qabul qilishimiz qanchalik qiyin bo’lmasin markazi Moskov bo’lgan davlatchilikning tez-tez zavolga uchrab turishi tarix uchun odatiy hol hisoblanadi hamda bu jarayon intihosi doim urushlar bilan kechadi. XX asr boshida o’zini “sof e’tiqod” (pravaslava) homiysi sanovchi imperiya o’z fuqarolari tomonidan qonga botirildi, so’ngra 33 yil avval dahriy Sho’ro saltanati quladi, har ikkovining ham yiqilishiga kuchsiz mafkura, iqtidordagilarning o’zini avomdan ustun tutishi va o’z qudratiga ortiqcha baho berish sabab bo’lgan. Chunki hukmron qatlam xalqni qancha asoratga solar ekan, xalqdagi umidsizlik bora-bora qo’rquv va loqaydlikka ko’chadi, shu o’rinda kishilar kuchli ruhiy dalda – e’tiqodga ehtiyoj sezadi, agarda u mazkur ish uchun jo’n, noto’g’ri talqin qilingan yoki hukmron manfaatga moslashtirilgan bo’lsa, bu tamaddunning inqirozi aniqdir. Bir xovuch ozod yunonlar Doroning bahaybat saltanatini osonlikcha egalladilar, Rim qoloq varvarlar qarshisida tiz cho’kdi, kichik musulmon birliklari Vizantiya va Forsni qisqa muddatda fath etishdi, bu imperiyalarning barchasi sirtdan qudratli ko’rinsada aslida fikriy qullar olomonidan iborat bo’lib, ularni birlashtiruvchi va biror ishga ruhlantira oluvchi durustroq mafkuraning o'zi bo’lmagan, ular hatto zulmga qarshi bosh ko’tarishga ham ittifoq qilolmas edilar. Sharqiy frontda sharmandalarcha chekingan chor va Afg’onda yengilgan sovet qo’shinlari ham o’xshash ruhiy tushkunlikni boshdan kechirayotgan edilar. Endi esa Ukrainada har kuni yuzlab RF jangarilarining taslim bo’layotganiga guvoh bo’lmoqdamiz. Korrupsiya, amaldorlarning boylik orttirish istagi, shovinizm, milliy va diniy ozchilikning kamsitilishi, migrantlarga zulm o’tkazish, huquq-tartibot xodimlarining beboshlik va qaroqchiliklari bular bugungi Rossiyani xarakterlovchi jihatlardir. Rus vallomatlari tarixdan tegishli xulosa chiqarishadimi buni vaqt ko’rsatadi.
Manzilimiz: t.me/Qutolmish