گاهی وقتا،آخرین کاری که میتونی برای عزیزانت بکنی،اینکه از پیششون بری.و این تنها راهیه که میتونی دوباره بهشون لبخند رو برگردونی.با رفتنت دوباره میتونی خوشحالیشون رو ببینی،و اینکه چقدر حالشون بدونه تو بهتره.تو با رفتنت،خیلی چیزارو برمیگردونی.انگار زندگیشون بعد از رفتنت به دو بخش تقسیم میشه.قسمته تاریکیش،ماله زمانیه که تو اونجا بودی،و قسمته روشنایش ماله وقتیه که دیگه نیستی.بعضی وقتا این تنها کاریه که از دستمون برمیاد،اینکه همه چیو رها کنیم و بزاریم تا حالشون خوب باشه.مگه نه؟اگه اینطوری نباشه،پس دوست داشتنه ما چه معنی میده.وقتی ببینید که چقدر،حالشون خوبه و به شما نیازی ندارند،ارزو میکنید که ای کاش زودتر میرفتید تا خوشحالیشون رو بیشتر می دیدید .