👑👑👑👑کانال شهیاران👑👑👑👑

#تلنگر...

در کوران انقلاب سال 57...!

مردی نقل می‌کرد:
"در کوران انقلاب 57 مادر بزرگ پیر و فرتوت‌ام درگذشت.
به هر زحمتی بود آمبولانسی پیدا کردیم و جنازه‌اش را به بهشت زهرا رساندیم تا به خاک بسپریم.
در بهشت زهرا همین‌که جنازۀ پیرزن را از آمبولانس پایین کشیدیم، ناگهان جمعی خشمگین از راه رسیدند، جنازه را سر دست گرفتند و با فریادِ
"می‌کشم، می‌کشم آنکه برادرم کشت!"
به تشییع جسد مشغول شدند...
من که از این "سوء‌تفاهم" جمعیت حیرت‌زده و دستپاچه شده بودم، به دنبال آنها شتافتم و داد زدم که آقایان! شما ظاهراً اشتباه...

هنوز جمله‌ام تمام نشده بود که مردی تنومند مرا به کناری کشید و با لحنی خشم‌آلود گفت:

"چه خبرته؟
چرا داد می‌زنی؟
مگه می‌خوان بخورنش؟
همین جا سرِ جات بشین چند ساعت دیگه پس‌اش می‌آرن برات!"
چاره‌ای جز اطاعت نبود!
همانجا مثل سگ‌های کتک خورده، منگ و مغموم روی جدول خیابان نشستم و اقوامم نیز هر کدام روی سنگ قبری یا سایۀ درختی به انتظار جا خوش کردند.

جمعیت خشمگین با همان شعار "می‌کشم می‌کشم آنکه برادرم کشت!"
سه بار جنازۀ مادر بزرگ بینوای مرا دور بهشت زهرا چرخاندند و نهایتاً همان مرد تنومند پیش آمد و با همان لحن قبلی‌اش، البته یک جو ملایمتر - گفت:

"این هم جنازه‌تون!
حالا چیزی ازش کم شد؟
برو هر جا دوست داری خاکش کن!
خدا رحمتش کنه!"
من که زبان‌ام بند آمده بود و نتوانستم چیزی در جوابش بگویم...
اما برادرم همین که خواست زبان بگشاید، مردتنومند به سمت او غرید و گفت:
"می‌خوای از رژیم خونریز حمایت کنی؟ یا می‌خوای حقانیت انقلاب را منکر بشی؟"
برادرم از این حرف، رنگ از خسارش پرید و دهانش از ترس مثل کویر لوت خشک شد.
به ناچار من دخالت کردم و با زبانی الکن به او گفتم:
"نه آقا!
ما خودمون طرفدار انقلابیم!
خودمون تو خیابون دیدیم که جوونای مردم را می‌کشن ولی..."
طرف با قاطعیت حرف‌ام را قطع کرد و گفت:
"اگه دیدید دیگه ولی و اما نداره!
زودتر جمع‌اش کنید برید دنبال کارتون!"
چی بگم دیگه!
همین بود قصۀ مرگ و خاکسپاری مادر بزرگ‌ام در کوران انقلاب!"

#بازگشت_از_کژراهه۵۷
#بازگشت_به_مشروطه
#ایران_را_پس_میگیریم

‍ «..کشتیبان را سیاستی دگر آمد...»

بیانیه تاریخی و قابل تأمل نخست وزیر، احمد قوام السلطنه....

قوام السلطنه :

ملت ایران!
بدون اندک تردید و درنگ دعوت شاهنشاه متبوع و مخفم خود را به مقام ریاست دولت پذیرفته و با وجود کبر سن و نیاز به استراحت، این بار سنگین را بر دوش گرفتم....

در مقابل سختی و آشفتگی اوضاع، در مذهب یک وطن خواه صمیمی، کفر بود که به ملاحظات شخصی شانه از خدمتگزاری خالی کند و با بی قیدی به پریشانی و سیه بختی مملکت نظاره نماید.

حس مسئولیت و تکلیف مرا بر آن داشت که از فرصت مغتنم استفاده کرده و در مقام ترمیم ویرانی ها برآیم.

در اینجا تذکر این نکته اساسی را لازم می دانم که به مناسبات حسنه با عموم ممالک، خاصه با دول بزرگ دنیا اهمیت بسیار می دهم و رفتار خود را نسبت به آن ها مطابق با مقدرات بین الملل می نمایم ..
و لکن به اتباع ایرانی اجازه نخواهم داد که به اتکاء اجانب، اغراض خود را بر دولت من تحمیل کنند...

هم وطنان به عدل و داد مانند نان و آب نیازمندند...
باید قوه قضائیه مستقل باشد و واقعا از دو قوه مقننه و مجریه تفکیک و از زیر نفوذ آن ها آزاد شود.

من شبی با وجدان آرام سر به بالین خواهم نهاد که در زندان های پایتخت و ولایات یک نفر بی گناه با ناله و آه به سر نبرد.

من می خواهم تمام اهالی این کشور اعم از مامور دولت و صنعتگر و کارگر و برزگر و بازرگان، غنی و ثروتمند باشند.

از چشم تنگی برخی رجال که در صدد کسر حقوق کارمندان و مصادره اتومبیل و فروش ادارات برآمده اند، تنفر دارم.

به همان اندازه که از عوامفریبی در امور سیاسی بیزارم در مسائل مذهبی نیز از ریا و سالوس منزجرم.

کسانی که به بهانه مبارزه با افراطیون سرخ، ارتجاع سیاه را تقویت نموده اند، لطمه شدیدی به آزادی وارد ساخته و زحمات بانیان مشروطیت را از نیم قرن به این طرف به هدر داده اند.

ملت ایران!
من به اتکاء حمایت شما و نمایندگان شما این مقام را قبول کردم و هدف نهایی ام رفاه و سعادت شماست و به عموم اخطار می کنم که دوره عصیان سپری شده و روز اطاعت از اوامر و نواحی حکومت فرا رسیده است.

کشتیبان را سیاستی دگر آمد.

طهران- ۲۷ تیر ۱۳۳۱

رئیس الوزرا- قوام السلطنه

#بازگشت_از_کژراهه۵۷
#بازگشت_به_مشروطه
#ایران_را_پس_میگیریم