اما اگه ایکیگای ندارین، زندگی کردن براتون حتما سخته.
و اين قابل درکه... چون چیزی برای امیدوار بودن بهش ندارین. چیزی ندارین که توی شادی، غم، ناامیدی و خشم آرومتون کنه.
ولی اگه هنوز پیداش نکردین به این معنا نیست که اصلا وجود نداره!
توی خودتون و دنیای بیرونتون دنبالش بگردین.
گاها خیلیا هستن که بدون گشتن و تلاش میگن "نه! من تو زندگیم به هیچ چیز علاقه ندارم و از همه چیز و همه کس متنفرم!"
اینطوری که قشنگی های زندگی به سمت شون جذب نمیشه :)
به هرحال، هرجوریم که هست اون ایکیگای رو پیدا کنید چون یه جورایی معنای زندگی رو باهاش میفهمین🤍