درسته که یه وقتهایی زندگی طعم مرگ میده اما باید چیزی رو پیدا کنی که روحت رو به جسمی که توی این دنیا گیر کرده پیوند بده.
پیانوی من یکی از باارزش ترین و درخشانترین دارایی های منه که وقتی پشتش میشینم روحم رو توی خودش میکشه و انگشت هامو سمت کلاویه های سیاه و سفیدت جذب میکنه.
آوایی که از حرکت نت ها توی ذهنم میپیچه برام قابل وصف نیست.
بعضی وقتا چشمهام رو میبندم و بارها یک آهنگ رو تکرار میکنم به طوری که ملکه ذهنم بشه.
دنیای پیانو منو به خلأ میکشونه و خاطرات خیال انگیز درونم رو روی پرده نمایش ذهنم برام به نمایش میذاره.
اگه ازم بپرسن که آرامش رو کجا پیدا میکنی، میگم :
مابین کلاویه های سیاه و سفید پیانو
نفس های پی در پی قفسه سینم هنگام رقص
گوش دادن به موسیقی هایی که روح و جانم رو نوازش میکنن
قدم زدن توی دنیای خیالات و تصورات ذهنم
عشق بازی با کسی که در خوابهام موج میزنه
اینها همه دلایل زندگی نه چندان شیرینم هستن و من به تو تکشون وابسته و محتاجم
#tulip
Naora