خستـﮧ ـم...
خستـﮧ ـم ﺍﺯ ﻇﺎﻫﺮ...
خستـﮧ ـم ﺍﺯ ﻓﺎﺣﺸﮧ ﻫﺎﮮ ﻣﻐﺰﮮ...
خستـﮧ ـم ﺍﺯ ﻻﯾﮏ...
خستـﮧ ـم ﺍﺯ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ...
خستـﮧ ـم ﺍﺯ ﺣﺮﻓـﺎﮮ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﺷﺪﻩ...
خستـﮧ ـم ﺍﺯ ﭘﺴﺮﺍﮮ ﮊﯾﮕﻮﻝ ﺑﺎ یه ﮔﺮﻡ ﻏﯿﺮﺕ...
خستـﮧ ـم ﺍﺯ ﺩﺧﺘﺮﺍﮮ ﺑﮯﻏﯿﺮﺕ ﭘﺮﺳﺖ...
خستـﮧ ـم ﺍﺯ ﺩﻋﻮﺍﻫﺎﮮ ﺧﯿﺎﺑﺎﻧﮯ ﺳﺮ ﻫﯿﭽﮯ...
خستـﮧ ـم ﺍﺯ ﻣﺴﺨﺮﻩ ﺑﺎﺯﮮ ﻭ ﺷﻮﺧﮯ...
خستـﮧ ـم ﺍﺯ ﺍﻓﺴﺮﺩﮔﮯ...
خستـﮧ ـم ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺣﺲ ﺑﺪ...
خستـﮧ ـم ﺍﺯ ﺑﻮﺩﻥ ﻫﺎﮮ ﻣﺠﺎﺯﮮ...
خستـﮧ ـم از بدبختـﮯ بـﮯ ﭘﺎﯾﺎﻥ...
خستـﮧ ـم ﺍﺯ ﭘﻮﻝ...
خستـﮧ ـم ﺍﺯ ﺧﻮﻧﮧ...
خستـﮧ ـم ﺍﺯ ﻣﺎﺷﯿﻦ...
خستـﮧ ـم ﺍﺯ آدماﮮ پـست...
خستـﮧ ـم ﺍﺯ ﺩﺭﮎ ﻧﮑﺮﺩﻥ ﭘﺪﺭ ﻭ ﻣﺎﺩﺭ...
خستـﮧ ـم ﺍﺯ ﺑﻐﻀـﮯ ﮐﮧ ﻫﯿﭽﻮﻗﺖ ﻧﺘﺮﮐﯿﺪ ﭼﻮﻥ
ﻏﺮﻭﺭﻡ ﻣﮯﺷﮑﺴﺖ...
خستـﮧ ـم ﺍﺯ ﺩﺭﻭﻏـهـﺎﮮ ﻋﺎﺷﻘـوﻧـﮧ...
خستـﮧ ـم ﺍﺯ دوستت دارمهایـﮯ کـﮧ سخت باور میشـﮧ...
خستـﮧ ـم از چیزها و کسایـﮯ کـﮧ فراموش نمیشن...
خستـﮧ ـم ﺍﺯ نفس کشیـدن )حتـﮯ(...
خستـﮧ ـم ﺍﺯ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﺑﻮﺩﻥ ﺑﮧ ﺯﻧﺪﮔﮯ...😔😔😔😔