Sen yo‘qolishga moyil eding..

Mening cho‘ntaklarim sayoz edi… Sen esa yo‘qolishga moyil eding! Oldin bilmasdim. Chunki men yuragimga ishonardim, xotirjam edim. Lekin sen… juda yengil eding. Men buni sezgan kunimdan cho‘ntagimga tez-tez qo‘l solib, seni tekshiradigan bo‘ldim. Yana bir qiziq tarafing bor edi. Sen qayerda tushib qolsang, o‘sha yerning o‘zida o‘zingga darhol joy toparding. Shuning uchun sendan ko‘nglim to‘q edi. To‘g‘ri, men buni birinchi sezganimda o‘lib qolishimga ozgina qolgan. Lekin, keyinchalik men ham o‘rgandim. Allohning inoyatidir balki, bugun yana sen meniig cho‘ntagimdan tushib qolding. Endi seni qidirmayapman. Eng qizig‘i, qayerda tushib qolganingni ham bilmayman. Kecha do‘kon aylanishga borgandim. Balki, o‘sha yerda qolgandirsan! Hamisha Allohning aytgani bo‘ladi. Men bolaligimdan yo‘qotgan narsalarimga achinmayman. Faqat bir marta… qo‘g‘irchog‘im uchun qattiq yig‘laganim esimda. Lekin sen qo‘g‘irchoq emassanku, to‘g‘rimi?

Xosiyat Rustamova kundaligidan

T.me/Xushnudbek_kutubxonasi