🖋 در خلوتش کلاسیک مینوازد، طرفدارانش هیپ هاپی ها هستند، با موزیک الکترونیک رابطه ی خوبی دارد و کم کم در دل راک بازان هم جا باز کرده...
"مهراد هیدن" از نسل اولی های موزیک رپ ایران است، سابقه ی چنیدن ساله دارد و بسیاری از ماندگار های رپ و هیپ هاپ ایران از ساخته های اوست.
اما حالا با گوش دادن به آهنگ جدیدش یعنی "کی باز" و مقایسه اش با سال های اولیه و حتی آلبوم های "بزرگ" و "تونل"، به وضوح تغییر را در روند کاری اش میتوان دید.
تغییری که آلبوم "صفر" به صورت جدی تری از آن خبر میداد.
آلبومی با طعم موزیک راک، در بستری از موزیک الکترونیک، با اشعاری متفاوت در ساختار که دیگر اِلمان های موزیک رپ در آن چندان دیده نمیشد و البته با همان تکنیک های وکال سابق و تغییر هایی که لازمه ی فضای کلی اثر بود.
او که قلمش هیچگاه از روی ناله و زاری و شکایت به روی کاغذ غلت نخورده و با موج منفی های حاکم بر رپ چندان سازگار نیست، سعی کرده با مخاطبش از تلاش، امید، آینده، حال خوب و افکار و زندگی شخصی اش حرف بزند.
موزیک هایش چرک و درهم برهم نیست، به مذاق چرک پسند ها هم خوش نمی آید، در پروداکشن دقیق و با وسواس عمل کرده و مانند یک دست کت و شلوار شیک که هارمونی تار و پود هایش چشم را نوازش میکند، آنها نیز به نوازش گوش مخاطبشان میپردازند و به همه ی اینها، صدای گیرا، نافذ، کنترل شده و منحصر به فردش را به عنوان چاشنی افزوده و غذای لذیذی بر سر سفره ی موزیک ایران آورده است.
"مهراد هیدن" همواره با چارچوب ها غریبه بوده و از زمانی که جمعشان در زدبازی جمع بود، دنباله رو کسی نبود و همواره امضای خودش را پای کارهایش میزد و این اواخر هم از حواشی و کل کل های سال های پیشش دیگر خبری نیست و در فضایی آرام تر دست به تولید میزند.
"مهراد هیدن" از همان ابتدا هم بوی راک استار شدن میداد و شاید وجود همین اختلاف سلیقه ها و نظر ها در "زدبازی" باعث شد که دورهمی آنها بیش از آن به درازا نکشد و او پروژه های تک نفره اش را پیش بگیرد و از تعهدات و احترام به سلیقه ی جمعی که لازمه ی کارهای گروهی است، به دور باشد و آنرا با نداشتن دغدغه های مارکت و مجوز مخلوط کنید که همه و همه او را به یک زندانی از بند رها شده شبیه ساخته که میتواند راحت گیتار الکتریکش را در دست بگیرد و صدای اره برقی تولید کند...
@YeknavaMusic
