#زادروز_شاعر
اول بهمن
#حکیم_ابوالقاسم_فردوسی
#زندگینامه
به نام خداوند جان و خرد
کزین برتر اندیشه بر نگذرد
فردوسی در روستای پاژ از توابع شهر توس در سال 319 هجری شمسی دیده به جهان گشود. پدرانش دهقان بودند و خودش دهقان زاده، که منظور از دهقان در آن زمان کسانی است که ایرانی تبار بودند و با آداب و رسوم ایرانی بزرگ می شدند و اینان نگهبانان سنت های پیشن بودند.
می دانیم ابوالقاسم کنیه و فردوسی تخلص او بوده است هنوز فردوسی پژوهان بر سر اینکه نام کوچک او و پدرش چه بوده به توافق نرسیده اند.
از نحوه آموزش او و اینکه در چه زمینه های دانش آموخته اطلاع چندانی در دست نیست. اما از درون شاهنامه می توان فهمید که او به ادب و فلسفه فارسی کاملا تسلط داشته و با توجه به شیوه داستان سرایی شاهنامه به احتمال زیاد با کتب و متون یونانی نیز آشنایی داشته است.
در زمان جوانی فردوسی سامانیان حاکمان خراسان بزرگ بودند، آنها به ادب و فرهنگ فارسی عشق می ورزیدند و در گسترش آن کوشا بودند و همچنین یک جنبش میهن پرستی در بین ایرانیان در حال رشد و جوانه زدن بود.
در چنین شرایطی فردوسی تصمیم به نگارش شاهنامه گرفت که براساس داستان های کهن فارسی است، که آن زمان در بین مردم به صورت شفاهی سینه به سینه نقل می شد. البته پیش از فردوسی شاعر دیگر ایرانی دقیقی، شروع به نگارش کتابی به مانند شاهنامه کرده بود که نام آن کتاب "شاهنامه ابو منصوری "است. اما اجل به دقیقی مهلت نداد.در نتیجه فردوسی دست به نگارش این کتاب سترگ زد.
در آغاز نگارش اثر فردوسی سی سال داشت البته پیش از آن هم به گفتن شعر می پرداخت و شاید با توجه به نحوه نگارش شاهنامه، بخش های از آن را پیش از سی سالگی نیز سروده باشد .داستان های شاهنامه به صورت جداگانه نگاشته شده اند،بعد نوشته ها به صورت یک کتاب در آمده‌اند.
مدت زمان نگارش اثر هم مشخص نیست. نظامی عروضی و عطار مدت نگارش آن را بیست و پنج سال می دادند، حال آنکه جلال خالقی مطلق مدت زمان آن را سی و پنج سال می داند.
درهر صورت آغاز نگارش شاهنامه در دوران حکومت سامانیان بوده است و پایان اولین ویرایش اثر درست سه سال پس از بر تخت نشستن محمود غزنوی بوده و بعد از آن فردوسی بیست سال دیگرنیز به ویرایش داستان ها و افزودن بخش های مربوط به ساسانیان در شاهنامه مشغول بود و سرانجام در سال 400 هجری قمری کتاب را به صورت شش یا هفت دفتر به دربار سلطان محمود غزنوی می فرستد ، که از طرف سلطان مورد بی مهری قرار می گیرد حتی آنرا باز نمی کند.
براساس چیزی که خود فردوسی گفته است "نکرد اندر این داستان ها نگاه. "
فردوسی این اثر را تنها برای توجه سلطان محمود ننوشته است، اما یکی از اهداف نگارش اثر مورد توجه قرار گرفتن از طرف حاکمان وقت بوده است.
چنانکه نصر بن احمد سامانی یکی از اولین پشتیبانان مالی نگارش شاهنامه بوده و حتی دست نوشته های دقیقی را به فردوسی داده تا به کتاب خود بیفزاید در نتیجه در دیباچه اثر از نصر بن احمد به نیکی سخن رانده شده است.
اما با شکست سامانیان از غزنویان و آمدن حاکمان جدید اندکی فردوسی در دیباچه تغییر داده و مدح سلطان محمود را گفته که با بی توجهی سلطان این بخش را فردوسی حذف کرده است.
فردوسی تمام عمر خود را در همان شهر زادگاهش توس گذراند و جز یکی دو سفر کوتاه به جای دوری مسافرت نکرد.
سرانجام فردوسی در سال 397 هجری خورشیدی دیده از جهان فرو بست و او را در باغ خانه اش دفن کردند.
از آن زمان تا حال مقبره او به صورت زیارتگاهی برای اهل ادب و دانش در آمده است و این بنا بار ها بازسازی شده است.
فردوسی نه تنها در ایران بلکه در بسیاری از کشورهای جهان شناخته شده است تا حدی که تندیس او در شهر رم ایتالیا نیز ساخته شده است.
روز بیست و پنج اردیبهشت ماه روز بزرگداشت فردوسی در کشور ماست.
متن از لیلا دلارستاقی
✨
┏━━━ ☘📚☘ ━━━┓
🔎@adabiatehemasi
┗━━━ ☘📚☘ ━━━┛
اول بهمن
#حکیم_ابوالقاسم_فردوسی
#زندگینامه
به نام خداوند جان و خرد
کزین برتر اندیشه بر نگذرد
فردوسی در روستای پاژ از توابع شهر توس در سال 319 هجری شمسی دیده به جهان گشود. پدرانش دهقان بودند و خودش دهقان زاده، که منظور از دهقان در آن زمان کسانی است که ایرانی تبار بودند و با آداب و رسوم ایرانی بزرگ می شدند و اینان نگهبانان سنت های پیشن بودند.
می دانیم ابوالقاسم کنیه و فردوسی تخلص او بوده است هنوز فردوسی پژوهان بر سر اینکه نام کوچک او و پدرش چه بوده به توافق نرسیده اند.
از نحوه آموزش او و اینکه در چه زمینه های دانش آموخته اطلاع چندانی در دست نیست. اما از درون شاهنامه می توان فهمید که او به ادب و فلسفه فارسی کاملا تسلط داشته و با توجه به شیوه داستان سرایی شاهنامه به احتمال زیاد با کتب و متون یونانی نیز آشنایی داشته است.
در زمان جوانی فردوسی سامانیان حاکمان خراسان بزرگ بودند، آنها به ادب و فرهنگ فارسی عشق می ورزیدند و در گسترش آن کوشا بودند و همچنین یک جنبش میهن پرستی در بین ایرانیان در حال رشد و جوانه زدن بود.
در چنین شرایطی فردوسی تصمیم به نگارش شاهنامه گرفت که براساس داستان های کهن فارسی است، که آن زمان در بین مردم به صورت شفاهی سینه به سینه نقل می شد. البته پیش از فردوسی شاعر دیگر ایرانی دقیقی، شروع به نگارش کتابی به مانند شاهنامه کرده بود که نام آن کتاب "شاهنامه ابو منصوری "است. اما اجل به دقیقی مهلت نداد.در نتیجه فردوسی دست به نگارش این کتاب سترگ زد.
در آغاز نگارش اثر فردوسی سی سال داشت البته پیش از آن هم به گفتن شعر می پرداخت و شاید با توجه به نحوه نگارش شاهنامه، بخش های از آن را پیش از سی سالگی نیز سروده باشد .داستان های شاهنامه به صورت جداگانه نگاشته شده اند،بعد نوشته ها به صورت یک کتاب در آمده‌اند.
مدت زمان نگارش اثر هم مشخص نیست. نظامی عروضی و عطار مدت نگارش آن را بیست و پنج سال می دادند، حال آنکه جلال خالقی مطلق مدت زمان آن را سی و پنج سال می داند.
درهر صورت آغاز نگارش شاهنامه در دوران حکومت سامانیان بوده است و پایان اولین ویرایش اثر درست سه سال پس از بر تخت نشستن محمود غزنوی بوده و بعد از آن فردوسی بیست سال دیگرنیز به ویرایش داستان ها و افزودن بخش های مربوط به ساسانیان در شاهنامه مشغول بود و سرانجام در سال 400 هجری قمری کتاب را به صورت شش یا هفت دفتر به دربار سلطان محمود غزنوی می فرستد ، که از طرف سلطان مورد بی مهری قرار می گیرد حتی آنرا باز نمی کند.
براساس چیزی که خود فردوسی گفته است "نکرد اندر این داستان ها نگاه. "
فردوسی این اثر را تنها برای توجه سلطان محمود ننوشته است، اما یکی از اهداف نگارش اثر مورد توجه قرار گرفتن از طرف حاکمان وقت بوده است.
چنانکه نصر بن احمد سامانی یکی از اولین پشتیبانان مالی نگارش شاهنامه بوده و حتی دست نوشته های دقیقی را به فردوسی داده تا به کتاب خود بیفزاید در نتیجه در دیباچه اثر از نصر بن احمد به نیکی سخن رانده شده است.
اما با شکست سامانیان از غزنویان و آمدن حاکمان جدید اندکی فردوسی در دیباچه تغییر داده و مدح سلطان محمود را گفته که با بی توجهی سلطان این بخش را فردوسی حذف کرده است.
فردوسی تمام عمر خود را در همان شهر زادگاهش توس گذراند و جز یکی دو سفر کوتاه به جای دوری مسافرت نکرد.
سرانجام فردوسی در سال 397 هجری خورشیدی دیده از جهان فرو بست و او را در باغ خانه اش دفن کردند.
از آن زمان تا حال مقبره او به صورت زیارتگاهی برای اهل ادب و دانش در آمده است و این بنا بار ها بازسازی شده است.
فردوسی نه تنها در ایران بلکه در بسیاری از کشورهای جهان شناخته شده است تا حدی که تندیس او در شهر رم ایتالیا نیز ساخته شده است.
روز بیست و پنج اردیبهشت ماه روز بزرگداشت فردوسی در کشور ماست.
متن از لیلا دلارستاقی
✨
┏━━━ ☘📚☘ ━━━┓
🔎@adabiatehemasi
┗━━━ ☘📚☘ ━━━┛