◇◆آمیتیست◆◇

تا کی در انتظار خودت می گذاری ام؟
بگذر شبی از آینه ی بی قراری ام
.
پاییز، رنگ و روی مرا زرد کرده است
سبزم کن ای نسیم لطیف بهاری ام
.
از من بگیر این منِ من را به جبر عشق
تا کی به قعر دوزخ خود می سپاری ام؟

#قربان_ولیئی
#شعر 🌱
~Join @Ametthyst

📚 #کافه_داستان

روزی مرد جوانی وسط شهری ایستاده بود و ادعا می کرد که بهترین قلب دنیا را در تمام آن منطقه دارد.
جمعیت زیادی جمع شدند. قلب او کاملا سالم بود و هیچ خدشه ای بر آن وارد نشده بود. پس همه تصدیق کردند که قلب او به راستی زیباترین قلبی است که تاکنون دیده اند.
مرد جوان در کمال افتخار و با صدایی بلندتر به تعریف از قلب خود می پرداخت.
ناگهان پیرمردی جلو جمعیت آمد و گفت: اما قلب تو به زیبایی قلب من نیست.
مرد جوان و بقیه جمعیت به قلب پیرمرد نگاه کردند. قلب او با قدرت تمام می تپید. اما پر از زخم بود. قسمت هایی از قلب او برداشته شده و تکه هایی جایگزین آنها شده بود، اما آنها به درستی جاهای خالی را پرنکرده بودند و گوشه هایی دندانه دندانه در قلب او دیده می شد. در بعضی نقاط شیارهای عمیقی وجود داشت که هیچ تکه ای آنها را پرنکرده بود.
مردم با نگاهی خیره به او می نگریستند و با خود فکر می کردند که این پیرمرد چطور ادعا می کند که قلب زیباتری دارد.
مرد جوان به قلب پیرمرد اشاره کرد و خندید و گفت: تو حتما شوخی می کنی! قلبت را با قلب من مقایسه کن، قلب تو تنها مشتی زخم و خراش و بریدگی است.
پیرمرد گفت درست است. قلب تو سالم به نظر می رسد اما من هرگز قلبم را با قلب تو عوض نمی کنم. می دانی هر زخمی نشانگر انسانی است که من عشقم را به او داده ام؟ من بخشی از قلبم را جدا کرده ام و به او بخشیده ام. گاهی او هم بخشی از قلب خود را به من داده است که به جای آن تکه بخشیده شده قرار داده ام، اما این دو عین هم نبوده اند.
گوشه هایی دندانه دندانه بر قلبم دارم که برایم عزیزند، چرا که یادآور عشق میان دو انسان هستند.
بعضی وقتی ها بخشی از قلبم را به کسانی بخشیده ام اما آنها چیزی از قلب خود را به من نداده اند این ها همین شیارهای عمیق هستند گرچه درد آورند، اما یادآورعشقی هستند که داشته ام.
امیدوارم که آنها هم روزی بازگردند و این شیارهای عمیق را با قطعه ای که من در انتظارش بوده ام پر کنند پس حالا می بینی که زیبای واقعی چیست؟
مرد جوان بی هیچ سخنی ایستاد. در حالی که اشک از گونه هایش سرازیر می شد به سمت پیرمرد رفت. از قلب جوان و سالم خود قطعه ای بیرون آورد و با دست های لرزان به پیرمرد تقدیم کرد.
پیرمرد آن را گرفت و در قلبش جای داد و بخشی از قلب پیر و زخمی خود را در جای زخم قلب مرد جوان گذاشت. مرد جوان به قلبش نگاه کرد، سالم نبود ولی از همیشه زیباتر بود .

~Join @Ametthyst

از درون شروع می‌شود، از چیزهای کوچکی که وجودشان را حس نمی‌کنیم، مگر وقتی که از کار بیفتند. بعد می‌رسد به بینایی، به شنوایی...انگار به دنیا می‌آییم که از دست بدهیم...

🌿 چاه‌ بابل

《رضا قاسمی》

~Join @Ametthyst

اگر در من هنوز آلایشی از مار می بینی
کمک کن تا از این پیروزتر باشم در اغوایت
.
کمک کن مثل ابلیسی که آتش وار می تازد
شبیخون آورم یک روز یا یک شب به پروایت
.
کمک کن یک شبح باشم مه آلود و گم اندر گم
کنار سایه ی قندیل ها در غار رؤیایت
.
کمک کن تا به دستی سیب و دستی خوشه ی گندم
رسیدن را و چیدن را بیاموزم به حوٌایت

#حسین_منزوی 👑
#شعر
~Join @Ametthyst

سیمرغ

🌱《قسمت دوم - پادشاه》🌱

🟣همانطور که در قسمت قبل گفته شد، مرغان که دغدغه یافتن پادشاه برای خود را دارند گرد هم می‌آیند و هر یک سخنی می‌گوید تا اینکه هدهد که نقش راهبر و راهنما را دارد، سایر پرندگان را برای جست و جوی سیمرغ تشویق می‌کند و از سختی‌های راه و نیاز به عزم راسخ مرغان می‌گوید.

🔺گزیده ای از ابیات مربوط به این بخش در زیر آورده شده است:

🔹مجمعی کردند مرغان جهان
آنچه بودند آشکارا و نهان

🔸جمله گفتند این زمان در دور کار
نیست خالی هیچ شهر از شهریار

🔹چون بود کاقلیم ما را شاه نیست
بیش از این بی شاه بودن راه نیست

🔸یک دگر را شاید ار یاری کنیم
پادشاهی را طلب کاری کنیم

🔹هدهد آشفته دل پرانتظار
در میان جمع آمد بی‌قرار

🔸سالها در بحر و بر می‌گشته‌ام
پای اندر ره به سر می‌گشته‌ام

🔹پادشاه خویش را دانسته‌ام
چون روم تنها چو نتوانسته‌ام

🔸لیک با من گر شما همره شوید
محرم آن شاه و آن درگه شوید

🔹وارهید از ننگ خودبینی خویش
تا کی از تشویر بی‌دینی خویش

🔸هرک در وی باخت جان از خود برست
در ره جانان ز نیک و بد برست

🔹هست ما را پادشاهی بی خلاف
در پس کوهی که هست آن کوه قاف

🔸نام او سیمرغ سلطان طیور
او به ما نزدیک و ما زو دور دور

🔹دائما او پادشاه مطلق است
در کمال عز خود مستغرق است

🔸نه بدو ره،نه شکیبایی از او
صد هزاران خلق سودایی از او

🔹بس که خشکی بس که دریا بر ره است
تا نپنداری که راهی کوته است

🔸شیرمردی باید این ره را شگرف
زانک ره دور است و دریا ژرف ژرف

🔹گر نشان یابیم از او کاری بود
ور نه بی او زیستن عاری بود

🔸مرد می‌باید تمام این راه را
جان فشاندن باید این درگاه را

🔹گر تو جانی برفشانی مردوار
بس که جانان جان کند بر تو نثار

°•ادامه دارد...•°

⬇️ دسترسی به سایر قسمت ها: ⬇️

قسمت اول - زبان مرغان

💭 #روزی‌روزگاری 💭

#عطار
#منطق‌الطیر


~Join @Ametthyst