اغلب آدم‌های روشنفکری که دیدم به مراقبت از پوست (skin care) و ورزش اعتقاد دارند اما به آرایش نه. یا حداقل اسلوب فکرشون چیزی تو این مایه هاست که اون‌ها سلامتیه و این‌ها تجارت و به بند کشیدن زنان. خودم هم همین فکر رو میکردم و میکنم اما یه کتابی میخوندم که رخنه ای تو فکرم ایجاد کرد. بد نیست بدونید :
"صنعت" رژیم غذایی و ورزش ، و "صنعت" مراقبت از پوست ، درآمد سالیانه‌ی بالاتری از صنعت آرایش و صنعت جراحی پلاستیک دارند. یعنی سود یه سری افراد در اینه که ما فکر کنیم پوستمون خراب و ناسالمه و به مراقبت احتیاج داره. یا فکر کنیم با اینکه وزنمون در محدوده چاقی و اضافه وزن واقعی نیست، اما ناسالمیم چون عضلاتمون بیرون نزدند و یه پر چربی داریم.
یا حتی افرادی سود می‌برند از اینکه یک آدم با شاخص توده بدنی ۲۳ اما کم تحرک رو بیشتر از چیزی که هست نزدیک و درخطر نسبت‌به دیابت و بیماری قلبی و فشار خون نشون بدند.
به نظرم موذیانه بودن صنعت ورزش و صنعت مراقبت از پوست (نسبت به آرایش و جراحی پلاستیک) اینه که به راحتی میشه از ارتباطش با پیشگیری از بیماریهای جسمی، عزت نفس، خود مراقبتی، سلامت روان و ... سو استفاده کرد تا آدم‌های باسواد تر و مدرن تر بهتر گول بخورند.
برنامه اینه که خب برای روشن‌فکر تر ها سلامت‌روان مهمه؟ اوکی پس میایم یه آدم نرمال رو بیش از حدی که هست خسته، درگیر کار، درگیر خانواده، مهرطلب، بی عزت نفس یا مضطرب یا افسرده نشون میدیم تا بیاد ازمون خرید کنه.