هر اپیزود افسردگی یه بخش از لذات و ایمان های من رو پوچ میکنه. برای همیشه. و من از بخشی که این بار سراغش اومده می‌ترسم، این بار چیزی رو نشونه گرفته که سالها تمام هویت و تکیه‌گاهم بوده و تنها امیدم به زنده‌موندن در اپیزودهای قبلی. اگه اون نباشه من چه کنم ؟ من بدون اون کی ام ؟
امیدوارم اشتباه کنم و این بار این تیکه رو از من نکنه. خواهش میکنم سگ عزیز، این یکی رو نبر.