مشاوره اندیشه سبــ🍃ـز

پرسش اعضا :

سلام
ببخشید من ترم دو دانشجویی بودم که یکی از آقایون دانشجو دانشکده تحت نظر استادمون به من پیشنهاد دادن قصدشونم ازدواج بود... چون تحت نظر استادمون بود و آقا خیلی با معیارای من همخوانی داشتن قبول کردم...
بعدش که با هم حرف زدیم تا الان که تقریبا دوران دانشجویی من تموم شده(سه سال و خورده ای)ایشون رفتن سربازی و تقریبا یه سال از سربازیشون مونده
منم هر چی خواستگار داشتم تا الان رد کردم چون دوسشون دارم واقعا...الان که میگم بیاین خواستگاری اشکالی نداره بابای من سربازیتونو قبول داره و تا دو سالم میتونیم عقد کرده بمونیم تا عروسی باباشون مثله اینکه قبول نمیکنن و میگن نه اول سربازیتو تموم کن و بعد کار پیدا کن بعد...😔
خونواده منم تا یه حدی را میان.😔
ان شاءالله بعد سربازیشون طرحشون شروع میشه و میرن طرح...منم توقع زیادی ندارم میگم عقد کنیم...ولی پدرشون زیر بار نمیره...ما ۲۴ سالمونه هردو بچه نیستیم...
لطفاً اگه بشه راهکار بدین.😔

پاسخ :

سلام،
ممنون از سوال خوبتون، فکر می‌کنم این سوال خیلی جای بحث داره،
موافقم که شما بچه نیستین و بهتره که ایشون بتونه تکلیف شما رو روشن کنه، اما ظاهرا این اتفاق نیافتاده! یا بدلیل مصلحت شخصی یا مخالفت پدر نامزدتون و یا چیزی که ما نمیدونیم دقیقا چیه،. ایشون پا پیش نمیزاره...

بسیار خب، اما چرا شما اصرار داری که ایشون و یا خوانواده ش تکلیف شما رو مشخص کنه؟!

چرا خودت بصورت مستقل تکلیف خودت رو روشن نمیکنی؟

اگر فکر میکنی الان که 24 سالته و موقعیت های زیادی واسه ازدواج داری، پس معطل نکن و بهش صراحتا بگو، بگو من موقعیت ازدواج دارم و نمیتونم یا نمیخوام ریسک کنم برای آینده م و تو باید تکلیف منو روشن کنی، و تمام.

ایشون اگر ثابت قدم باشه در علاقه و تصمیم ش، مطمئنا بلده چطور پدرشو راضی کنه، و این دیگه وظیفه ی شما نیست که بشینی و غصه ی راضی کردن پدر ایشون رو بخوری.

و اگر چنانچه ایشون پا پیش نزاشت، بالطبع شما تنها کسی هستی که مسئول زندگی و آینده ی خودت هستی، پس باید بر اساس منطق، تمام گزینه هات رو بررسی کنی، بقول سیاسیون تمام گزینه میاد روی میز. وحتی اگر لازم شد تصمیم متفاوتی بگیری...
البته خیلی هم احتمال داره که نامزدت به هر طریق ممکن خانواده ش رو راضی کنه و پا پیش بزاره.
قدر مسلم اینه که با این رویکرد، دیگه شما تابع و تسلیم نظرات دیگران نیستی، بلکه کنترل شرایط رو بدست گرفتی و قدرت انتخاب خواهی داشت.

قبول دارم یکم بلحاظ احساسی سخته و متأسفم از این بابت،
اما شما مسئول خودت و آینده ت هستی، نه دیگران! بنابراین باید کنترل‌ این شرایط رو بدست بگیری ، نه اینکه برای آینده ت، منتظر موافقت نامزد و یا راضی کردن پدر نامزدت بمونی. این بنظرم خیلی دور از منطق و البته انصافه ...

.
ميگفتم : حق ندارى اينستاگرام داشته باشى ... اصلا كه چى بشه ؟ كه يه مشت دو ريالى بهت دايركت بدن و بخوان دلبرى كنن ؟ كه يه مشت مرد غريبه قشنگى هاى تو رو لايك كنن و برات بنويسن : ( به به خانوم زيبا ) ؟ نه ! قشنگى هاى تو فقط سهم منه ، دوست ندارم اين و اون نگاهت كنن ... . يا اسيرش كرده بودم و اجازه نميدادم بره سر كار ... بهش ميگفتم : كار چيه ؟! خودم بهت پول ميدم . دوست ندارم با مرد جماعت همكار باشى . تو ما مرد ها رو خوب نميشناسى ، ما خيلى شكارچى هاى ماهرى هستيم ... . بى معرفتى نميكرد ، ميدونست شكاك و ديوونه ام . واسه همين به حرف هام گوش ميداد و مراعات حالم رو ميكرد . اما خب آدم بود ، حق آزادى داشت ، حق يه زندگى عادى ... . يه روز خسته شد و رفت ، يعنى هر كسى جاى اون بود ميرفت . من عاشق بودم ؟! خاك بر سر من ... . ميدونستم دارم اشتباه ميكنم ، ميدونستم همه آدم هاى بدى نيستن و از سلام عليك با عشق من ، منظور بدى ندارن ، اما خب ... خب دست خودم نبود ، ميترسيدم از دستش بدم . ميدونى عشق من رو چه كسى از من گرفت ؟ خودم ... از عالم و آدم ميترسيدم كه نكنه عشق من رو شكار كنن ، اما هيچ حواسم به خودم نبود ... من باعث شدم كه بره ، كه كم بياره ... اصلا مگه عشق من طعمه بود كه كسى بخواد شكارش كنه ... ؟ حيف ... خيلى دير به حقيقت و انصاف رسيدم ... رفتم پيش اين مشاور ، پيش اون مشاور ، گفتن : ( طرف خيلى عاشقت بوده كه دو سال با همه ديوونه بازى هات كنار اومده ! بايد زودتر از اينها ولت ميكرد و ميرفت ... ) درمان شدم ، خوب شدم ، يه مرد عادى ... خواستم دوباره كنارش باشم ، اينبار منصفانه ، اينبار واقعا عاشقانه ... اما ديگه تن به ارتباط با من نداد . ميدونى چرا ؟ چون هيچ راهى واسه برگشتن نمونده بود . همه پل هاى پشت سرم رو خراب كرده بودم ... . تو رو خدا اجازه بده آزاد باشه و بعنوان يه انسان ، خودش واسه خودش تصميم بگيره . اسيرش ميكنى كه چى ؟ كه از دست نره ؟ وفايى كه حاصل اسارت باشه ، چه فايده داره ... ؟ اگر آزاد زندگى كرد و به تو وفادار موند ، لذت داره ... ازت ميخوام با زن جماعت مثل يه عروسك رفتار نكنى ، براشون قانون وضع نكنى . اين داستان برات بس نيست كه دست بردارى از خودبرتر بينى ؟ باشه ! ادامه بده و تهش مثل من بازنده باش ، يه بازنده واقعى ... ته اين حماقت ، ته اين مثلا غيرت ، هيچى جز باخت نيست ، هيچى ...
.
#مهدى_محمدى

🇨hannel ➣ @andishesaabz🍃

تجربه از دست دادن فقط وقتى شدت مى‌گيرد كه چيزى ارزشمند در زندگى ما وجود داشته باشد. اگر تجربه از دست دادن نداشته باشيم، به اين معناست كه هيچ چيز ارزشمندى در زندگى‌مان وجود ندارد. با رنج بردن از اين تجربه، ارزش چيزى را كه به ما عطا شده است، درك مى‌كنيم.

زیگموند فرويد مقاله‌اى تحت عنوان «سوگوارى و افسردگى» نوشت كه در آن اظهار داشت: كودكى كه والدين خود را به‌واسطه مرگ از دست مى‌دهد، مى‌تواند عزادارى كند و مقدارى از انرژى آن را تخليه كند. كودكى كه والدينش حاضر، اما از لحاظ عاطفى غايب هستند، نمى‌تواند سوگوارى كند؛ زيرا والدين وى به راستى نمرده‌اند. اين ماتم بيهوده آنگاه براى كودك به‌صورت افسردگى، غم فقدان و ميل شديد به وصل مجدد درونى مى‌شود.

بدين‌سان تجربه فقدان فقط به‌دنبال از دست دادن چيزى ارزشمند به‌وجود مى‌آيد. وظيفه ما در اين مرداب رنج آن است كه ارزش آن چيزى را كه به ما عطا شده است درك كنيم.

هنگامى كه عزيزى را از دست مى‌دهيم بايد برايش سوگوارى كنيم و درعين حال آگاهانه آنچه را كه از او درونى كرديم، گرامى بداريم.

ما با آگاه شدن از نقشى كه عزيزان ازدست رفته در زندگى ما داشته‌اند و به‌كارگيرى آن ارزش‌ها در اقدامات آتى زندگى، به بهترين وجه اين عزيزان را گرامى مى‌داريم.

اين شيوه، تبديل مناسب فقدان در اين زندگى فانى است. چنين تبديلى انكار نيست؛ بلكه تحول است. هر چيزى كه درونى شده باشد، هرگز گم نمى‌شود.


کارل گوستاو يونگ هنگامى كه همسرش اِما را از دست داد به افسردگى واكنشى مبتلا شد. او ماه‌ها داغدار و سرگردان بود. آنگاه يك شب در خواب ديد وارد سالن تئاترى شد كه در آنجا تنها بود. او به رديف جلو رفت و صبر كرد. جايگاه اركستر مانند شكافى عميق دربرابرش بود. هنگامى كه پرده كنار رفت، همسرش را ديد كه در آنجا ايستاده بود؛ لباسى سفيد به تن داشت و به او لبخند مى‌زد. يونگ فهميد كه سكوت شكسته شده است. آن ها با هم بودند؛
خواه با هم يا جدا از هم.

هر چيز واقعى كه پيوسته مهم و تأثيرگذار بوده است هيچ‌گاه از دست نمى‌رود. شخص فقط با رها كردن توهم كنترل مى‌تواند به راستى از اندوه فقدان رها شود و آن ارزش را گرامى بدارد.



👈 برگرفته از کتاب مرداب روح نوشته ی جیمز هالیس

🇨hannel ➣ @andishesaabz🍃

#شبانه

بدون عشق؛
تمام عبادت‌ها، تنها یک عادت‌اند.
تمام رقصیدن‌ها، تنها یک نرمش‌ا‌ند.
و تمام موسیقی‌ها، سر و صدایی بیش نیستند.

🇨hannel ➣ @andishesaabz🍃

🔍 🔴๑۩⁉️⁉️⁉️⁉️۩๑🔴 🔎

#پرسش_اعضا_پاسخ_مشاور

📌درخواست مشاوره:
🆔 @moshavere_andishe_sabz

↙️↙️ ⁉️ #پرسش ⁉️ ↘️↘️

سلام من شدیدا گرفتار گفتگوی درون هستم و قدرت تصمیم گیری اصلا ندارم...
ویا اگر تصمیمی از اجبار بگیرم باز شدیدا دچار وسوسه و بازگشت از آن تصمیم هستم...
دوسال تحت نظر پزشک فلوکستین خوردم ولی نتیجه نگرفتم...
آیا راه نجاتی از این جهنم درون دارم ؟؟؟

جهت مشاهده پاسخ توسط مشاور کانال لینک «پاسخ مشاور» را لمس کنید🔰

♦️ پاسخ مشاور♦️

⚜ #پرهام_پراگومی ⚜
🔱زوج درمانگر،مشاور فردی🔱