شاعر

عبدالجلیل عمر

په لارځمه سـتا یـادونـو تـه ژړیـږم
یم عاشق ځکه خمار خمار ځنګیږم

شوم فـارغه زه دمینې له مکتب نه
نـاکـام شـوی هـزار واریـمه ډاریـږم

دګـودر پـه طرف نـه ځمه بس لاړم
راغلی انجونې ترینه بلخواته تاویږم

تـورو.ستـرګو پـه ماکـړي دې پیرونه
ورتـه نـشـمـه کـتـلـې بـس رالویــږم

زه عـمر خـو سـتا دزلـفـو خریداروم
بې خـریـده سـتـا دمخې نـه تیریږم