شاعر
عبدالجلیل عمر

دجـنـت حـوري خپله ومـه تر دلـداره ځمه
یـم ارمـانجن دشهادت ترښکلي ښاره ځـمه

غواړم لقاء دخپل خالق یوفدایی زلمي یم
درب پـه مـیـنه یـم خـمـاره تر باداره ځـمه

په سرواورونوسوزه وم دغه نازک وجودمې
دخلـیـلې غـزم څـښـتـن یـم تر انګاره ځمه

دتـرګـمـو غـیـږه کې اوسم ترینه ګډه وړمه
دشپی مزل کړمه ترښکلې سپین سهارځمه

دمنـصوري غزم خاؤند یم دعمر عـسکریم
ځان به قربان په حقه لارکړمه ترداره ځمه

شورپکې متسوجینو نشته بس خزان وهلی
بـس تـعـزیت تـه دګودر تر ړنګ چناره ځمه

درنه روان یم ژوندزمادلته بیخی ګران شوي
"عبدالجلیل "عمر" هجرت کـړمه تریاره ځمه