Sen tongda uyg‘onding. Gazga qo‘yding choy.
Bu mehr men uchun emas, hoynahoy.

Sen oppoq ko‘ylakka urasan dazmol.
Bu ishni men uchun qilmog‘ing — mahol.

Uyni supirasan, poklaysan changdan.
Supirib otmaysan meni bu g‘amdan.

Ovqat pishirasan. Mo‘l-ko‘l dasturxon…
Ovqatingni maqtar o‘zga bir inson.

Bolangning ko‘ziga boqib to‘ymaysan.
Sen mening bolamni o‘pib qo‘ymaysan.

Ammo yolg‘iz qolsang egilar boshing —
Ko‘zingdan so‘ramay oqadi yoshing.

Meni sog‘indingmi? Kuydingmi?.. Rahmat!..
Ko‘z yoshing meniki, ko‘z yoshing faqat…

Usmon Azim