Бір күні Абу Ханифа мешітте иша намазында "Зильзала сүресінің" соңғы екі аятына тафаккур етіп, намаздан соң ұзақ ойланып отырып қалады, соншалық мешіт қызметшісі оны күтіп күтіп, есікті сыртынан кілтеп кетеді, сосын таң намазына келіп ашқан кезде Имам Абу Ханифа әлі сол хәлінде отыр екен, сол кезде Абу Ханифа мешіт қызметшісіне: "осы оқиға жайлы ешкімге айтпауыңды үміт етемін"...

Бізше?

📚дәрістен