شروعی برای داستان

• منظور از طرح مدور در داستان پست مدرن چیست
📘در داستان به سبک پست مدرنیسم، منظور از "طرح مدور" استفاده از الگوها و ترتیباتی است که شکل‌های دایره‌ای و منحنی را ترسیم می‌کند و از این طریق، نویسنده تلاش می‌کند تا مراحل داستان، شخصیت‌ها، و حتی زمان‌ها به شکلی که به طور غیرمتعارف و خلاقانه باشد، به خواننده ارائه دهد.

📘در داستان‌های پست مدرن، زمان‌ها و مکان‌ها به صورت غیرمتعارف و پراکنده ترتیب داده می‌شوند. به جای دنبال کردن یک جریان زمانی خطی، نویسنده از الگوها و طرح‌های غیرمعمول برای ایجاد یک دیدگاه جدید و نوین استفاده می‌کند. شخصیت‌ها نیز ممکن است به شکل‌های غیرمعمول و نوآورانه طراحی شوند. مثلاً، از شخصیت‌بندی متعدد، تضادهای داخلی زیاد، یا حتی استفاده از شخصیت‌های غیرمعمول که از الگوهای سنتی خارج شده‌اند.

📘در کل، طراحی مدور در داستان پست مدرن، یک نوع از طراحی‌های نوآورانه است که با ایجاد تناقض‌ها، ناهماهنگی‌ها و الگوهای غیرمترادف، به خواننده تجربه‌ای جدید از داستان گوش داده و او را به چالش می‌کشد. این طراحی به جایی می‌رسد که تاثیری خاص را بر جریان داستان و تفکر خواننده گذاشته و او را به فکر و تفکر عمیق‌تر در مورد محتوای داستان و موضوعات آن می‌اندازد.

✍رضا خوشه بست
@beginofs

📘در داستان های به سبک پست مدرنیسم، طراحی شخصیت ها و روایت، ممکن است به شکل های زیر صورت گیرد:

1. قطع و پاره‌شده: در این نوع داستان ها، روایت به شکلی قطع و پاره شده صورت می گیرد. بخش ها و قطعات داستان به صورت تکه تکه و بدون روال زمانی یا منطقی مشخصی روایت می شوند، که این باعث می شود خواننده درگیری و عدم تمرکز در یک نقطه خاص را تجربه کند.

2. عدم اعتماد به روایت داستان: در داستان‌های پست مدرنیسم، طراحی استفاده شده به گونه‌ای است که از خواننده انتظار دارد که به بحث صدرنشینی یا قابلیت اعتماد به روایت داستان شک کند. این طراحی به کار رفته می تواند شامل استفاده از شخصیت های ناامید و ناراحت، تلاش برای ماوراء طبیعی شدن وقایع یا حتی پژوهش درباره مفهوم و قابلیت اطمینان در داستان باشد.

3. شکل شگفت انگیز و نوآورانه: در داستان‌های پست مدرنیسم، از طرح های نوآورانه و شگفت انگیز استفاده می شود. این طراحی ممکن است شامل استفاده از تغییرات شدید شخصیت ها، روایت خواننده را تحت تاثیر قرار دادن، استفاده از کنش های غیرمنتظره و ناگهانی و متنوع برای به وجود آوردن جنبه های نوآورانه در داستان باشد.


✍رضا خوشه بست
@beginofs

• در داستان به سبک پست مدرنیسم، از چه نوع طرحی استفاده می شود

📘پست مدرنیسم به عنوان یک جریان ادبی و هنری در قرن بیستم متولد شد و معمولاً ماجراها، شخصیت‌ها و طراحی در داستان‌های پست مدرن به صورت چندپهلو و چندبعدی ارائه می‌شود. در این نوع داستان، به جای روایت خطی و متمرکز بر یک داستان اصلی، زمان‌ها، مکان‌ها و شخصیت‌ها در عرض یک داستان به صورت غیرمتعارف و خلاقانه تنظیم می‌شوند. همچنین، شخصیت‌ها و رویدادها ممکن است آشکاراً ناهماهنگ و پراکنده باشند و الگوی سنتی و تکرارپذیر بیشتر در دستور روایت و طراحی داستان توسط نویسنده به چالش کشیده شود. در طراحی شخصیت‌ها نیز ممکن است از نوآوری‌ها و روش‌های نوینی مانند شخصیت‌بندی متعدد یا شخصیت‌های غیرمعمول استفاده شود تا روایت به سبک پست مدرن اعمال شود.


✍رضا خوشه بست
@beginofs

• در داستان به سبک مدرنیسم، از چه نوع طرحی استفاده می شود؟

📘برای طراحی بهتر داستان به سبک مدرن، نویسنده می‌تواند از روش‌های غیرخطی نوشتاری، پرش در زمان و فضا، آزادی در نوع ابداعات زبانی و نوع آغاز و پایان داستان استفاده کند. هدف از این نوع طراحی، خلق داستان‌هایی است که با نظریه‌ها و انتظارات کلاسیک تضاد داشته باشند و نوآوری‌هایی را در موضوع، ساختار و زبان نوشتاری به ارمغان بیاورند.

📘در داستان به سبک مدرن، طراحی معمولاً به صورت زیر قابل شناسایی است:

1. الگوشکنی: در داستان به سبک مدرن، معمولاً از الگوهای سنتی و قواعد ثابت داستان‌نویسی خارج می‌شود. این نوع طراحی می‌تواند بر خلاف ترتیب زمانی معمول داستان، از مربع نقاشی، فلش بک، تکه‌تکه کردن داستان و غیره استفاده کند.

2. خلاقیت جدید: در داستان به سبک مدرن، ممکن است از تازه‌ترین روش‌های نوشتاری و طراحی استفاده شود. می‌تواند از طریق برش‌ها، نقل قول‌ها، شواهد نوشتاری و غیره، بازتاب واقعیت در ذهن شخصیت‌ها را به تصویر بکشد.

3. برجستگی نکات روانشناسی و جامعه‌شناسی: در داستان به سبک مدرن، طراحی می‌تواند بر نکاتی از دیدگاه روانشناختی و اجتماعی تمرکز کند. می‌تواند نگاهی بینشی به عواطف، روابط انسانی، چالش‌های جامعه‌ای و عوامل موثر در زندگی روزمره داشته باشد.


✍رضا خوشه بست
@beginofs

• در داستان به سبک رئالیسم، از چه نوع طرحی استفاده می شود؟

📘در داستان به سبک رئالیسم، طراحی شخصیت‌ها، روایت، و توصیفات در حداکثر واقع‌گرایی قرار می‌گیرند. در این نوع داستان، اتفاقات و شخصیت‌ها واقعیت‌محور هستند و تمایلی به تخیل یا خیال‌پردازی ندارند. رویدادها به شکل زندگی روزمره و انسانی به تصویر کشیده می‌شوند و همچنین توصیف زندگی روزمره، روابط انسانی، مشکلات اجتماعی و فردی و احساسات عمیق و پیچیده به صورت دقیق و با جزئیات توصیف می‌شوند. طراحی صحنه‌ها و محیط‌ها نیز به طور واقع‌گرا صورت می‌گیرد تا حس واقعیت و طبیعی بیشتری برای خواننده به ارمغان بیاورد.


✍رضا خوشه بست
@beginofs

📘طرح داستان در جواب چه سوالاتی می آید ؟

• طرح داستان در جواب سوالات زیر می آید:

1. کیسه؟:
این عبارت به معنای این است که طرح داستان به طور معمول با توصیف شرایط اولیه، محیط و زمانی که داستان آغاز می‌شود، آغاز می‌شود. به طور معمول، این قسمت ابتدایی داستان را می‌توان به عنوان "کیسه" داستان در نظر گرفت، زیرا تمام اطلاعات مهم از طریق این شروع داستان به خواننده ارائه می‌شود.

2. چه کسی؟:
طرح داستان به معرفی شخصیت‌های اصلی و فرعی می پردازد و نشان می دهد که که هر کدام از آنها چه جایگاهی در داستان دارند.
3. چه اتفاقی؟:
طرح داستان شامل توصیف ماجراها، رویدادها و اتفاقات اصلی داستان است.
4. چگونه؟:
طرح داستان به نحوه رخ دادن اتفاقات و رسیدن به جایی که داستان به پایان می رسد، توجه می کند.
5. چرا؟:
طرح داستان ممکن است به توضیح دلایل و دلایل اتخاذ تصمیمات شخصیت‌ها و یا تأثیرات رویدادها بر داستان اشاره کند.
6. پایان:
طرح داستان با ذکر نهایتاً نتیجه و پیامی که قصد نویسنده برای خواننده داستان دارد، به پایان می رسد.

✍رضا خوشه بست
@beginofs

#فرق طرح داستان با خلاصه داستان

طرح داستان و خلاصه داستان اصطلاحاتی هستند که معنای مشابهی دارند.
اما تفاوتی در معنا و نحوه استفاده از آنها وجود دارد.

📘طرح داستان (plot): یک شرح یا خلاصه‌ای از اتفاقات، رویدادها، تغییرات و اقداماتی است که در داستان رخ می‌دهد.
طرح داستان جریان اصلی داستان را بیان می‌کند و به چگونگی پیشرفت داستان و پایان داستان اشاره می‌کند.
طرح داستان به خواننده ایده می‌دهد که در داستان چه اتفاقاتی خواهد افتاد و چگونه رو به جلو می‌روند.

📘خلاصه داستان (summary): داستان برای ارائه یک نمای کلی و مختصر از داستان به خواننده استفاده می‌شود.
این خلاصه معمولاً شامل جزئیات کلیدی و مهم داستان، هدف اصلی داستان و نتیجه‌ای که به آن می‌رسد، می‌باشد.

تفاوت اصلی بین طرح داستان و خلاصه داستان این است که طرح داستان بیشتر به ساختار و الگوی داستان اشاره دارد، در حالی که خلاصه داستان به مفصل توصیف رویدادها و ماجراهای داستان می‌پردازد.

به طور کلی:
• طرح داستان به نحوه‌ی جریان و ساختار داستان اشاره می‌کند،
• در حالی که خلاصه داستان یک مرور کوتاه و مختصر از محتوای داستان است.

اگر ساده‌تر بخواهم توضیح بدهم:
• طرح داستان مثل نقشه‌ای است که ساختار کلی داستان را نشان می‌دهد،
• در حالی که خلاصه داستان مانند خلاصه‌ای مفصل از داستان و اتفاقات آن است.

✍رضا خوشه بست
@beginofs

#چگونگی تشخیص طرح داستان

برای تشخیص طرح داستان، می توانید از روش های زیر استفاده کنید:

1. مطالعه داستان:
اولین قدم برای تشخیص طرح داستان، مطالعه دقیق داستان است. خواندن داستان با دقت و تمرکز به شما کمک می کند تا اطلاعات مربوط به شخصیت ها، محیط و رویدادها را کسب کنید و درک بهتری از طرح داستان پیدا کنید.
2. تحلیل شخصیت ها:
درک شخصیت ها عنصر مهمی در تشخیص طرح داستان است. بررسی و تحلیل شخصیت های داستان، شما را قادر می سازد تا روابط و تغییرات شخصیتی را در طول داستان تشخیص دهید.
3. تحلیل محیط داستان:
محیط زمانی و مکانی داستان نیز به تشخیص طرح داستان کمک می کند. بررسی توصیفات دقیق درباره محیط، بازتابی از موضوع و اتفاقات داستان است.
4. شناخت رویدادها:
تشخیص رویدادهای اصلی و جانبی داستان نیز برای بررسی طرح داستان مهم است. کشف نقاط عطف و تغییرات در طول داستان به شما کمک می کند که طرح اصلی داستان را تشخیص دهید.
5. تحلیل پیشنهادات و راه حل ها:
طرح داستان معمولاً مسئله ای در بر دارد و شخصیت ها ممکن است در راه حل آن مشغول باشند. با تحلیل پیشنهادات و راه حل هایی که شخصیت ها به طول داستان ارائه می دهند، می توانید به طرح داستان نزدیک شوید.

• بهترین روش برای تشخیص طرح داستان این است که به اجزا و مولفه‌های مهم داستان توجه کنید، مانند شخصیت‌های اصلی و فرعی، محیط و زمان رخدادها، هدف و چالش‌های داستان و نحوه پیشرفت و تغییراتی که در داستان رخ می‌دهند.

✍رضا خوشه بست
@beginofs

#مولفه های طرح داستان :

• مولفه های طرح داستان عبارتند از:

1. موضوع:
موضوع، مرکز داستان و پیام اصلی که نویسنده می‌خواهد انتقال دهد.
2. شخصیت ها:
شخصیت های اصلی و فرعی که در داستان ظاهر می‌شوند و نقش های مختلفی دارند.
3. محیط زمانی و مکانی:
جایی که داستان رخ می‌دهد و زمانی که رویدادها رخ می‌دهند. این شامل زمان و مکان داستان و توالی رویدادها است.
4. نقطه عطف:
رویدادهای کلیدی یا مهمی که برای پیشرفت داستان و تغییر شرایط مهم هستند.
5. نزدیک شدن به اوج:
همه پیچیدگی‌ها و تنش‌ها به طور پیوسته افزایش می‌یابند و داستان به طرزی محکم و گیرا به نقطه عالی یا اوج می رسد.
6. روند کاهشی:
بعد از نقطه عالی، تنش ها کاهش می یابند و داستان به سمت پایان حرکت می کند.
7. پایان:
نهایتاً داستان به یک پایان می‌رسد و مسیرهای مختلف داستان به یک نتیجه می‌رسند.

✍رضا خوشه بست
@beginofs

📘نام‌های دیگر طرح داستان

معمول‌ترین واژه برای این مفهوم "طرح داستان" است.
اما به برخی از نام های دیگر، برای معنای مشابه می‌توان اشاره کرد. این نام ها عبارتند از:

1. خلاصه داستان
2. پیش نویس داستان
3. چکیده داستان
4. ساختار داستان
5. مراحل داستان
6. خط داستان
7. پلان داستان
8. سیاهه داستان
9. جریان داستان
10. الگوی داستان

✍رضا خوشه بست
@beginofs

طرح داستان چیست ؟
• طرح داستان به معنای ارائه یک خلاصه یا خط مرکزی از اتفاقات، شخصیت ها و محیط داستان است.
• در واقع، طرح داستان به خواننده یا شخصی که داستان را مطالعه می کند، اطلاعاتی در مورد محتوا و فرم داستان ارائه می دهد.
• طرح داستان معمولاً شامل موضوع، محیط زمانی و مکانی، شخصیت ها، رویدادها و پایان داستان است.
• هدف طرح داستان این است که خواننده را به داستان جذب کند و او را به گوشه خاصی از داستان جذب کند.

✍رضا خوشه بست
@beginofs

#تفاوت‌ سوژه‌ و ابژه

سوژه و ابژه دو مفهوم متفاوت در زبان فارسی هستند.

1. سوژه:
سوژه به معنای موضوع یا عنوان اصلی یک متن است. در یک متن نوشتاری یا صحبت شفاهی، سوژه تاکید بر نقطه مرکزی و مهمی است که نویسنده یا سخنران درباره آن صحبت می‌کنند یا می‌نویسند. سوژه در یک جمله به صورت مفهومی کلی به بیان یک پیام یا ایده اصلی متن می‌پردازد.

مثال:
سوژه متن "تاثیر تغذیه صحیح بر سلامت" می‌تواند پیام اصلی و مهمی باشد که در مورد آن مطالبی گفته می‌شود.

2. ابژه:
ابژه به معنای جزئیات یا اوراق اثبات استدلالی درباره سوژه است. ابژه‌ها نقش دارند تا سوژه را توضیح دهند و آن را برگرداننده و قابل فهم تر کنند. ابژه‌ها همچنین شامل اطلاعات، دلایل، مثال‌ها و تفاسیر استدلالی برای استناد به سوژه هستند.

مثال:
ابژه‌هایی میتواند در متن "تاثیر تغذیه صحیح بر سلامت" شامل ویتامین‌ها، مواد مغذی، عوارض بد تغذیه نامناسب و چاقی و ... باشند.

به طور خلاصه، سوژه عبارت است از موضوع اصلی و مهم یک متن در حالی که ابژه به عنوان جزئیات و اوراق استدلالی عناصری را در بر می‌گیرد که درباره سوژه توضیح می‌دهد و آن را قابل فهم تر می‌کند.

✍رضا خوشه بست
@beginofs

#داستان
#قصه‌داستان

⚡️منظور از اینکه داستان باید قصه داشته باشد، چیست ؟

🌦منظور این است که داستان باید دارای شرح اتفاقات و رویدادهای قابل فهم و جذاب باشد که نقش‌آفرینان مختلف در آن حضور داشته باشند
و به گونه‌ای باشند که خواننده را به سمت حل رمز و رازها، پیشرفت داستان و تغییر شخصیت‌ها سوق دهند.

داستان باید یک سردرگمی اولیه ایجاد کند که خواننده را به دنبال حل آن ببرد و اثری از تنش و تعارض در طی روند داستان باشد. این سردرگمی و تنش با ادامه داستان طی ساختار داستانی مناسب (مانند مقدمه، گسترش موضوع، اوج داستان و پایان) باید به یک پایان منسجم و رضایت‌بخش برسد.

همچنین، داستان باید دارای عناصری مانند توصیفات زیبا، روند متناوبی از اتفاقات، جذب و تبعید خواننده، توسعه شخصیت‌ها و نهایتاً نتیجه‌گیری از اتفاقات باشد.

بنابراین، داستان به عنوان یک قصه باید یک روایت پیوسته، جذاب و منسجم داشته باشد که خواننده را به سمت پیشرفت داستان و حل رمز و رازها سوق دهد و نتیجه‌ای رضایت‌بخش را به او ارائه دهد.

✍رضا خوشه بست
@beginofs

#راوی دوم شخص

#اختیارات

1. توصیفات: راوی می‌تواند تصویری دقیق از محیط، ظواهر و خصوصیات فیزیکی شخصیت‌ها ارائه دهد.

2. نظرات و احساسات: راوی می‌تواند نظرات خود را دربارهٔ رویدادها و شخصیت‌ها بیان کند و احساساتی که شخصیت‌ها دارند را توصیف کند.

3. توصیف داخلی: راوی می‌تواند نحوهٔ فکر و ادراک شخصیت‌ها را توصیف کند و داخلی آن‌ها را برای خواننده به نمایش بگذارد.

4. دیالوگ: راوی می‌تواند صحبت‌ها و گفتگوهای شخصیت‌ها را نقل کند و به خواننده دسترسی به دنیای درونی شخصیت‌ها بدهد.

5. ناگفته‌ها: راوی می‌تواند به خواننده اطلاعاتی را بدهد که تنها او می‌داند و به شخصیت‌ها و رخدادها پنهان است.

این اختیارات راوی، به او امکان می‌دهد تا یک نقش فعال در نقل و انتقال داستان داشته باشد و از طریق طرح سؤالات، توصیف تفصیلی و به اشتراک گذاری اطلاعات، خواننده را به داستان جذب کند.

✍رضا خوشه بست
@beginofs

#راوی اول شخص

#اختیارات
راوی اول شخص در داستان اختیارات گسترده‌ای دارد که می‌تواند تأثیر مهمی بر تجربه خواننده بگذارد. برخی از اختیارات این نوع راوی عبارتند از:

1. بیان احساسات و افکار شخصی: راوی اول شخص می‌تواند به طور مستقیم احساسات، ترس‌ها، خواسته‌ها و افکار شخصی خود را با خواننده به اشتراک بگذارد. این امکان به خواننده این اجازه را می‌دهد که به عمق شخصیت اصلی داستان نفوذ کند.

2. اعتراضات و تردیدها: راوی اول شخص می‌تواند تردیدها، ابهامات و سوالات خود را در داستان بیان کند. این امکان برای خواننده جذاب است چرا که او به اندازه شخصیت اصلی متوجه مشکلات و ناکامی‌های داستان می‌شود.

3. بیان تجربیات شخصی: راوی اول شخص می‌تواند تجربیات گذشته یا آیندهٔ شخصیت اصلی را بیان کند و این اطلاعات به خواننده ارائه دهد که درک بهتری از زندگی و دنیای شخصیت داشته باشد.

4. برجسته کردن ارتباطات شخصیت با دیگر شخصیت‌ها: راوی اول شخص می‌تواند روابط، تعاملات و تأثیرات شخصیت اصلی با دیگر شخصیت‌ها را به دقت توصیف کند.

5. استفاده از زبان شخصی: این نوع راوی می‌تواند از یک سبک زبانی خاص و شخصی استفاده کند که باعث ارتباط نزدیک‌تر خواننده با شخصیت اصلی شود.

6. تأثیر گذاری بر احداث تعهد خواننده: با بیان داستان از دیدگاه شخصیت اصلی، راوی اول شخص می‌تواند تعهد خواننده به داستان را افزایش دهد زیرا خواننده احساس می‌کند که بخشی از داستان و تجربهٔ شخصیت است.

✍رضا خوشه بست
@beginofs

#راوی سوم شخص دانای کل

#اختیارات

1. اطلاعات جامعه‌شناختی: راوی سوم شخص دانای کل می‌تواند به عنوان یک ناظر بیرونی با دیدگاه گسترده‌تر به جوامع و فرهنگ‌ها نگاه کند. این اختیار به او امکان می‌دهد تا به تحلیل عمیق‌تری از زمینه‌ها و جوانب مختلف داستان بپردازد و از ابعاد متنوع جامعه استفاده کند.

2. رؤیاها و نظرات شخصی: در حالی که راوی سوم شخص دانای کل به طور عمومی خود را از داستان جدا می‌کند، اما ممکن است اطلاعاتی از دیدگاه یا نظرات خاص خود به داستان افزوده و توضیح دهد. این اختیار او را قادر می‌سازد تا به عنوان یک جلوه‌گر نظرات و تفکرات شخصی خود را به داستان اضافه کند.

3. تبدیل به راوی اول شخص: در برخی مواقع، راوی سوم شخص دانای کل می‌تواند به عنوان یک راوی اول شخص تبدیل شود و دیدگاه فردی را تجربه کند. این تغییر در زاویه دید به ویژگی‌های خاص داستان افزوده و به خواننده اجازه می‌دهد تا با تجربه شخصیت‌ها به نحوی مستقیم تر ارتباط برقرار کند.

4. انتقال بین شخصیت‌ها: راوی سوم شخص دانای کل می‌تواند بین شخصیت‌ها حرکت کرده و دیدگاه‌های مختلف را ارائه دهد. این امکان به او این اختیار را می‌دهد که اطلاعات را از زوایای مختلف به خواننده ارائه کند و تنوع در دیدگاه‌ها را به او ارائه دهد.

در مجموع، اختیارات راوی سوم شخص دانای کل امکان ایجاد یک دیدگاه بیرونی، منصفانه، و گاهی حتی تحلیلی از داستان را به خواننده می‌دهد. این نوع زاویه دید معمولاً در داستان‌های پیچیده و دارای ابعاد متنوع به کار می‌رود.

✍رضا خوشه بست
@beginofs

#کلان‌روایت

انواع کلان روایت‌ها عبارتند از:

1. روایت تاریخی: در این روایت، داستان‌ها و رویدادهای تاریخی بازگو می‌شوند و معمولاً براساس وقایع واقعی تاریخی استوار هستند.
2. روایت اسطوره‌ای: این روایت‌ها به اسطوره‌ها و افسانه‌های قدیمی وابسته هستند و بیانگر وقایع خیالی و ماوراء‌الطبیعه می‌باشند.
3. روایت علمی: این روایت‌ها مرتبط با دانش علمی و مبانی علمی هستند و به طور کامل توضیح می‌دهند که چگونه و چرا اتفاقاتی رخ می‌دهد.
4. روایت خیالی: در این روایت‌ها، دنیایی خیالی و داستانی سرگرم‌کننده خلق می‌شود که از رمان‌ها، داستان‌های فانتزی و داستان‌های کودکانه تشکیل می‌شوند.
5. روایت اجتماعی: این روایت‌ها به مسائل اجتماعی و رویدادهای سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی توجه دارند، به طوری که می‌توانند نمایشی از جوامع و زمانهای خاصی را به تصویر کشیده و برای تغییر و تحول در جوامع بکار گرفته شوند.
6. روایت شخصی: این روایت‌ها بر اساس تجربیات و وقایع زندگی شخصی یا یک شخص انتخابی می‌باشند. آنها معمولاً به عنوان خاطرات، خاطرات زندگی و یا خاطرات سفر بازگو می‌شوند.
7. روایت رمانتیک: این روایت‌ها عاشقانه و دراماتیک هستند و داستان‌هایی از عشق، روابط انسانی و درد و دل در دنیای واقعی یا خیالی است.
8. روایت تخیلی علمی: این نوع روایت‌ها به ماجراجویی‌های علمی تخیلی اشاره دارد و واقعیت‌های علمی را با عناصر خیالی ترکیب می‌کند.
9. روایت کمدی: در این روایت‌ها طنز یا شوخ‌طبعانه‌ها به تصویر کشیده می‌شوند و به منظور سرگرمی و خنده‌دار بودن ساخته شده اند.
10. روایت فلسفی: در این نوع روایت‌ها، اصول فلسفی، گوناگونی را مطرح می‌کنند و به سؤالات و مسائل فلسفی عمومی اشاره می‌کنند.
✍رضا خوشه بست
@beginofs

#کلان‌روایت
کلان روایت‌ها به داستان‌ها و حکایت‌هایی اشاره دارد که در تمام جوامع و فرهنگ‌ها به طور گسترده و بلندمدت وجود دارند. این روایت‌ها معمولاً از نقل‌قول‌ها، داستان‌ها، افسانه‌ها، اندازه‌گیری‌ها و تجربیات جمعی ساخته می‌شوند و برای منتقل کردن ارزش‌ها، قوانین، فلسفه‌ها، تاریخ و معنا به نسل‌های بعد از اهمیت بالایی برخوردارند.

با توجه به گوناگونی فرهنگ‌ها و جوامع جهان، کلان روایت‌ها نمی‌توانند به یک معنا خاص محدود شوند. اما همه‌ی این روایت‌ها به‌طور کلی بر توجه به ارتباط بین انسان‌ها، نهادها و خدا و هم‌چنین بر آموزه‌ها و معانیهایی که برای جامعه دارند، تمرکز دارند. در واقع، کلان روایت‌ها کمک می‌کنند منشأ و هدف هر فرهنگ و جامعه را درک کرده و روابط انسانی و انسان با جهان اطراف را بهبود بخشند.

✍رضا خوشه بست
@beginofs

📘زاویه دید دوربین در سینما / داستان

9. زاویه دید شناور (Floating Shot):
دوربین به طور آرام و بی‌صدا در هوا حرکت می‌کند.
تصویر را از زاویه‌های مختلف نشان می‌دهد.
• این تکنیک برای ایجاد حس سرخوردگی و واقعیت استفاده شده است.

10. زاویه دید تکان داده (Shaky Cam):
در این حالت، دوربین با تکان‌های متناوب حرکت می‌کند.
• این تکنیک معمولاً در صحنه‌های اکشن یا وضعیت‌های استرس‌زا برای افزایش حس جذابیت و واقعیت به کار می‌رود.

✍رضا خوشه بست
@beginofs

📘زاویه دید دوربین در سینما / داستان

7. زاویه دید دیاگونال (Diagonal Shot):
در این حالت، دوربین از یک زاویه‌ی مورب گرفته می‌شود.
• این زاویه دید می‌تواند جلوه‌ی خاصی به تصویر بدهد
• در برخی مواقع برای ایجاد حسی از حرکت و پویایی در صحنه استفاده می‌شود.

8. زاویه دید پشت (Over-the-Shoulder Shot):
در این حالت، دوربین از پشت شخصی گرفته می‌شود.
• سوژه اصلی (معمولاً یک شخص) به همراه گفتگو یا واکنش‌هایش نشان داده می‌شود.
• این زاویه معمولاً در صحنه‌های گفت‌وگو و تبادل نظر بین شخصیت‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد.

✍رضا خوشه بست
@beginofs