ابوالفضل بجانی

زیباترین حس جام، حس مادرانه رییس‌جمهور کرواسی هنگام بغل کردن بازیکنان تیم ملی کشور بود

مادر میهن بودن شایسته اوست

✅ @bejani_ir

کی‌روش و حاکمیت موازی

کی‌روش گفته؛ اگر بازیکنانم به سربازی بروند، من می‌روم.

اینکه در آن فدراسیون معزز و معظم کسی نیست که به او بگوید، خوب برو عزیزم، چیز زیاد عجیبی نیست. اما، این اظهار نظر کی‌روش، اساسا خارج از دایره ورزش بوده و در حیطه حاکمیتی قرار می‌گیرد.

اگر درست‌تر نگاه کنیم، یکی از مصادیق دخالت در امور داخلی نیز می‌تواند محسوب شود. البته احتمالا آقایان فکر می‌کنند برای اینکه امر دخالت در امور داخلی مسجل شود، دخالت کننده حتما باید خارج از ایران باشد و بودن او در داخل موضوع را بلامحل می‌کند.

✅ @bejani_ir

نوچه/شاگرد - مرشد vs دانشجو - استاد

فرهنگ تا مقدار بسیار زیادی ظرفیت رفتاری جوامع را تعیین می‌کند و می‌تواند آن را حتی خرد یا مغز تصمیم‌گیر جامعه در نظر گرفت. هرچند استثناها همیشه موجود است، اما یافتن آن‌ها چندان هم راحت نیست.

یکی از فضاهای مدرن که تحت تاثیر باورهای سنتی جامعه ایرانی همیشه در معرض و مرز ابتذال است، فضای آکادمیک است. جامعه ایرانی از دیرباز با عباراتی مانند مرشد و اوستا و نظایر آن سعی کرده است، موضوع ارتباط یادگیرنده و یاددهنده را از محتوی مورد آموزش به نوع مناسبات و روابط بین آن‌ها تقلیل دهد. در این نگرش رعایت آداب مهم‌تر از یادگیری و راندمان آموزشی است.

این طرز نگرش به فضاهای آکادمیک مدرن هم رسوخ پیدا کرده است. اغلب روابط اساتید و دانشجویان نه بر دانش مبادله شده، که بر نوع روابط موجود بین آن‌ها متکی است. هرچه دانشجو فرمانبردارتر، محبوب‌تر. علاوه بر سائق فرنگی نوچه‌گی و مرشدی، شرایط اقتصادی و شغلی نیز این وضع را بغرنج‌تر می‌کند. دانشجویی که در ظرف فرهنگی خود آموخته است که مهم نیست چقدر یاد بگیرد، بلکه مهم است که چقدر خدمات ارائه‌ دهد، این خدمات را با احتساب قدرت احتمالی استاد در ارائه موقعیت کاری دانشگاهی و بعضاً غیردانشگاهی حتی به چندین برابر فراتر از سطح توقع خدمات گیرنده هم می‌رساند.

برای همین اغلب شاهد دانشجویان تحصیلات تکمیلی هستیم که بیشتر مشغول دلبری از اساتید هستند و برای این کار خلاقیت‌های فراوانی هم بروز می‌دهند.

به شخصه دهها بار دیده‌ام که نامه‌های درخواستی برای موقعیت‌های تحصیلی در خارج از کشور احتمالا به این دلیل رد شده است که محتوی نامه‌ها نه درصدد اعلام سطح علمی که بیشتر در تلاش برای نمایش ادب و فرمانبرداری بوده‌اند. این افراد از این نکته غافلند که اگر عباراتی که در مکاتبات و مباحثات ایرانی تحت لوای ادب برایشان راهگشا بوده‌اند، در بافت خارجی تلاشی برای پنهان کردن ضعف محتوی در نظر گرفته می‌شود.


✅ @bejani_ir

نقل به مضمون از دکتر پورحسن؛

وقتی فوتبالیست‌ها از غلتیدن در سیاست پرهیز می‌کنند و می‌گویند که فوتبال از سیاست جداست و بازی فوتبال را وارد بازی سیاست نکنید، منظورشان این است که فوتبال و ورزش دارای اصالت است و اجاره نمی‌دهند سیاست با پوپولیسم آن را آلوده کند.

✅ @bejani_ir

در این نشست حضور پیدا کردم. مطالب جالب و آموزنده و گاهی قابل نقد که احتمالا ناشی از عدم تجربه زیستی در فضای ورزش است، در آن مطرح شد. انشالله در آینده‌ای نزدیک، به تشریح مطالب ارائه شده خواهم پرداخت، اما چند نکته نغز، کوتاه و حاشیه‌ای این نشست را بازگو می‌کنم؛

✅ اعتماد به نفس، تسلط، خوش‌مشربی و سیمای دلنشین دکتر میری قابل تحسین بود. همچنین تعابیر سحرزدایی و اسطوره‌زدایی در جامعه مدرن، اما بازگشت سحر و اسطوره در قالب فوتبال که ایشان ارائه کردند جالب و آموزنده بود.

✅ دکتر حجت‌پناه چنان تسلطی بر وقایع و اتفاقات جام‌‌های‌جهانی ادوار مختلف داشت که گویی از اولین دوره جام جهانی و در همه آن‌ها بستنی می‌فروخته است.

✅ عبارت نو-بیزاری، جذاب و آموزنده بود.

✅ سخنرانی فلسفی دکتر پورحسن نشان داد که فلسفه با اختلاف بسیار زیاد پیچیده‌ترین، لذت‌بخش‌ترین و احتمالا مهم‌ترین دانش بشری است.

✅ @bejani_ir

تربیت بدنی؛ نوجوانی سرکش

از ویژگی مهم سن نوجوانی استقلال‌جویی است، بعضا به هر بهایی که باشد؛ حتی به قیمت فرار از خانه.

رشته تربیت بدنی در ایران، علی‌الخصوص در برخی گرایش‌های مشتق از علوم انسانی هم نوجوان است و با همان نام‌خواهی و سرکشی. تاکید بیش از حد برای استقلال از رشته‌های مادر باعث ایجاد فضایی شده است که اگر گفته شود خالی از پختگی است، پربیراهه نیست.

در حالیکه به طور کل علوم انسانی در ایران فاصله قابل تاملی با همتای خود در غرب دارد، گرایش‌های انسانی رشته تربیت بدنی حتی در حد همتایان داخلی خود نیز نیست.

از ضروری‌ترین و عاجل‌ترین پیشنهادات برای پوشش این شکاف، دعوت سیستماتیک از اساتید موثر و مطرح رشته‌های مادر برای تدریس و پژوهش در دانشکده‌های تربیت بدنی است.

حتی منفک کردن رشته و قرار دادن گرایش‌های مختلف در بطن دانشکده‌های مادر نیز می‌تواند موثر باشد، هرچند خطر مغفول ماندن و به حاشیه کشیده شدن در طولانی مدت می‌تواند از عوارض پیشنهاد باشد.

همچنانکه نباید، کودکی را که پشت لبش هنوز سبز هم نشده است، در دامان طبیعت رها کرد. شایسته است تا رسیدن به غنای کیفی در تولیدات محتوایی در تربیت بدنی و علی‌الخصوص گرایش‌های انسانی آن، از نقش‌های حمایتی دیگران بهره بیشتری جست.

✅ @bejani_ir

کنفرانس مجاهدین خلق و کنفرانس خانوادگی ورزشی

1⃣چند روزی بود در فضای توئیتر مراسم مجاهدین خلق که در پاریس برگزار شد، سر و صدای زیادی به پا کرده بود. اکثر مطالب را می‌خواندم و بیشتر نقدها بر این بود که آن‌ها پول داده و از لهستان و اسلواکی و چک و ... افراد را برای تفریح و مسافرت آنجا جمع کرده‌اند. همچنین خیلی‌ها معتقد بودند که توان زیادی در فضای ایران ندارند و صرفا های و هوی رسانه‌ای هستند. به هر جهت برخی نگرانی‌ها به وضوح قابل مشاهده بود.

2⃣ مسابقات قهرمانی والیبال نوجوانان زیر ۱۸ سال آسیا در تبریز در حال برگزاری است. فرصتی شد چند بازی تیم ملی ایران را در آنجا تماشا کنم. بعد از بازی ایران مقابل هند که سهمیه مسابقات جهانی کسب شد، شور و هیجان بسیار عجیبی در سالن حاکم بود. یک کنفرانس پرهیجان ورزشی تمام و کمال بود.

✅ داشتم به این فکر می‌کردم، ابدا نیازی نیست از کنفرانس‌های چه بزرگ و چه کوچک که بر علیه کشور در خارج برگزار می‌شود ترسید. ترس اصلی باید از کنفرانس‌هایی باشد که در داخل کشور باید برگزار شوند ولی به هر دلیل نمی‌شوند. مردم باید بیایند، بنشیند، نگاه کنند، لذت ببرند، داد بزنند، خوشحال شوند، ناراحت شوند و به صورت خلاصه خود را بروز دهند. این کنفرانس‌های به ظاهر ساده وطنی پادزهر هر کنفرانس خصمانه خارجی است.

اگر واکسیناسیون نظم سیاسی و اجتماعی موجود انجام نشود، آنگاه هر سرماخوردگی نگران کننده خواهد بود. هر خانواده یک ارتش اجتماعی است، با در خانه نگهداشتن آن‌ها را افسرده و کشور را خلع سلاح نکنیم.

✅ @bejani_ir

اکثر مدیران موفق آن‌هایی نیستند که کار درست را انجام می‌دهند، بلکه آن‌هایی هستند که نمایش و شوآف بیشتری در رسانه‌ها دارند.

✅ @bejani_ir

بعد از مقام عظمای پرفسور چه مرحله‌ای هست که عزیزان با کسب آن به علم و دانش خدمت بیشتری کنند؟

✅ @bejani_ir