𝐛𝐥𝐮𝐞 𝐦𝐨𝐨𝐧 ☽︎

Late night talks with that one person>>>>

بچه ها گلنوش واقعن خیلی مهربون و سوییته😭😭😭😭😭😭😭❤️❤️❤️
خواهش میکنم😭😭😂😂

دلم زمستون میخوادددد
دلم هودی میخواددددد
دلم سرمایی میخواد که تا مغز استخونم یخ بزنه
از تابستون خستهههه شدممممم💀

یه چرخه ای هست که انگار همه‌ی ما مجبور به بودن توشیم، یه بازی ای که محکومیم به بازی کردنش‌،
اینطوریه یه سری قوانین برای خودت میذاری، برای زندگیت و سعی میکنی طبق اونا پیش بری، بعد به مرور یک چیزی باعث میشه تو گاردت رو پایین بیاری و به خودت بگی لازم نیست انقدر هم دیوار بچینی دور خودت؛
و به مرور گارد ها پایین تر و پایین تر میان،اعتماد هات بیشتر میشن، اهمیت دادنت بیشتر میشه و همونطور که فکر میکنی همه چیز خوب و خوشه، یهو از خواب شیرین میپری و میبینی که نه! اخرش باز خودتی، تنها! و به مرور اعتمادت شکسته میشه و قلبت هم کنارش تا اینکه همه اینا یه روز میگذره و تو برای افراد دیگه فراموش میشی.
ولی زندگیه، نه؟ باید رو پای خودت وایسی.
دوباره از اول گارد بذار، محکم تر بذارشون که دیگه هیچ بادی نتونه جا به جاشون کنه.
و دوباره تو پر میشی از گارد ها، دوباره بر خلاف گارد هات اعتماد میکنی، دوباره ‌میشکنی، دوباره و دوباره.
و این قضیه پیش میره و هر بار که این اتفاقا میفته و چرخه یک دور کامل میچرخه، تو چیز بیشتری از دست میدی.
میدونی یاد چی من رو میندازه؟
یاد یه دیالوگ قشنگی که از یکی شنیدم:

ما اونقدر تلاش می‌کنیم تا زودتر از همه چیز، ازاحساساتمون خلاص شیم که تا سی سالگی دیگه هیچ احساسی برامون نمیمونه، وهر بار با شخص جدیدی وارد رابطه میشیم، چیز کمتری برای ارائه داریم.
تهش هم اینطوری میشه که دیگه هیچ چیز برات نمیمونه. همه هم به مرور فراموشت میکنن چون این زندگیه.
تو میمونی و خودت و یه روز به آیینه نگاه میکنی و دیگه چیز زیادی بجز یک جسم ساخته شده از گوشت و استخون نمیبینی.

وقتی ازت میپرسم "خوبی چه خبر" یعنی از حالِت و روزت برام بگی وگرنه مرسی سلامتی و مرض:|