«آبادان یازده ۶۰» فرکانسی برای کل ایران
محمدمحمدی
🔹یکی از بزرگ‌ترین معضلات و مشکلات سینمای دفاع مقدس عدم بهره‌برداری از ذخایر ارزشمند سوژه‌ها و موقعیت‌هایش است، به‌عنوان نمونه اوایل دهه هفتاد سال‌هایی که تولیدات سینمای دفاع مقدس به بالاترین رشد ساخت و تولید رسیده بودند شاهد آثاری هستیم که بسیار ساده، سطحی و صدالبته شعاری محض ساخته می‌شدند فیلم‌هایی که با حمایت‌های خاص جوایز مختلف و متعدد اندک جشنواره‌های موجود را نیز دریافت می‌کردند.
🔹همین سطحی و شعاری سازی سینمای دفاع مقدس باعث شد تا سال‌ها نه نهادهای نظامی و نه متولیان دفاع مقدس میل و رغبتی برای تولیدات این بخش که دست بر قضا دارای ظرفیت بی‌بدیلی ست نداشته باشند و اندک هنرمندان دل‌سوخته و دغدغمند سینمای جنگ با خون‌دل آثارشان را تولید کنند، هنوز یادمان نرفته که رسول ملاقلی پور بعد از قارچ سمی و اذیت‌ها و عدم همکاری‌ها برای تولید فیلم‌های دفاع مقدس گلایه کرد و وعده داد که هرگز سمت این سینما و تولید اثر در این ژانر نخواهد رفت درحالی‌که بودند برخی سوگلی‌های سینمایی که به‌سادگی برای تولید آثار به‌اصطلاح دفاع مقدس امکانات فراوان و بودجه کلان دریافت می‌کردند و درنهایت خروجی‌شان چیزی بهتر از همان نمونه‌هایی که بالاتر عنوان شد درنمی‌آمد.
🔹با تمام آنچه بیان شد این اواخر ظاهراً سنت‌شکنی‌های در حال وقوع است فیلم‌هایی در ژانر دفاع مقدس در حال تولید و اکران هستند که انصافاً از همه لحاظ قابل‌قبول‌اند و از طرفی خبر از حضور نسل جدیدی را در این حوزه می‌دهند که غیرتمندانه به میانه میدان آمده و چراغ سینمای دفاع مقدس را روشن کردند. هنرمندانی که این بار نه با سوژه‌های سطحی و نه با نوع نگاه شعاری بلکه با کنکاش در معدن بکر سوژه‌های دفاع مقدس و با پشتوانه علمی و آگاهانه دست به تولید زنده و خروجی ش نیز قطعاً جز ماندگار کردن و درخشان شدن این سینما نخواهد شد. یکی از همین آثار فیلم سینمایی آبادان یازده شصت به کارگردانی مهرداد خوشبخت است فیلمی روان، باکیفیت و با سوژه دیده نشده از دفاع مقدس، آن‌هم توسط گروهی از متخصصین و بهترین‌های سینمای ایران.
🔹فیلم‌نامه اثر به‌قدری خوب نوشته‌شده است که در هیچ‌کدام از لحظات فیلم، منِ مخاطب حساس کندی و کرختی نکرده و مشتاقانه دنبالش می‌کنم، فیلم‌نامه آبادان یازده شصت بسیار ماهرانه هم تاریکی و سیاهی جنگ را نشان داده و هم امیدواری و شور اشتیاق را، آبادان یازده شصت نه برای مخاطبش بوی خون می‌دهد نه بوی سیاهی و کثافت بودن را، او ابتدا و در ضمن معرفی قصه‌اش به مخاطب یادآور می‌شود که فرق دفاع با جنگ چیست، فرقی حمله نظامی و دفاع مردمی چیست و سپس چالش را بیان می‌کند، بازی‌ها نه اغراق دارد و نه کم‌کاری حاصل از سفارشی بودن اثر که اساساً هر سفارشی نه‌تنها منفی و بد که تنهاست بدانیم اساساً سینمای ایران به معنای حقیقی کلمه یک سینمای سفارشی ست
🔹از حسن معجونی که هموار سوپر ستاره میدان‌های سخت تئاتر و سینما است گرفته تا نادر سیلمانی که در اذهان یادآوری آثار کمیک و کودکان است همگی یکدست و عالی و درخشان ظاهر شدند تا جایی که در جای‌جای فیلم نه اثری از حسن معجونی ست نه سلیمانی و نه حتی کمالی، ما کارمندان رادیو آبادان را می‌بینیم، ما فداکاری رادیویی‌هایی را شاهد هستیم که در مقدمه پرسیده بودیم مگر رادیو چقدر ارزشمند است که عده‌ی این‌گونه از او محافظ و در برابر دشمن مقاومت می‌کنند، سؤالی که هر چه جلوتر رفتیم به پاسخش رسیدیم تا جایی که دیگر خودمان را در آن نقش‌ها و در آن موقعیت متصور شدیم. به‌راستی‌که آبادان یازده شصت نه یک فرکانس برای مردم آبادان که فرکانسی برای کل ایران است، اثری که نوید شروع دوباره و رسیدن به اوج سینمای دفاع مقدس را برایمان به ارمغان آورد.
🔹و در انتها دست‌مریزاد به مهرداد خوشبخت که نشان داد سینمای دفاع مقدس با تمام ظلم و جفاهایی که دوست و دشمن بر او روا داشتند همانند معدنی از سوژه‌های بکر همچنان این قابلیت دارد که تا سال‌ها سینمای دنیا را به تعظیم و تکریم آثارش وا‌دارد.
https://t.me/Honar_didehban
