✅ترکیه و نیاز روز افزون به واردات انرژی
نویسنده: فروزان حسن پور، پژوهشگر مسائل ترکیه
از ابتدای زندگی بشر انرژی و نیاز به انرژی اصل جدایی ناپذیر از حیات بوده است. به صورتی که حتی بشر اولیه نیز نیازمند حداقلی ترین شکل از انرژی برای حفظ حیات خود بوده است. این نیاز با پیش رفت تاریخ و ورود به عصر صنعت شکل جدیدی به خود گرفت و دسترسی به انرژی به معنای دسترسی به کلید توسعه بوده است.
گرچه دسترسی به انرژی مستقیما نمیتواند به معنای توسعه یافتگی باشد اما با این حال به معنی دسترسی به ثروت است. ترکیه نیز برهمین اساس با رشد روز افزون جمعیت و همچنین صنعت و بخش حمل و نقل خود، از جمله کشورهایی بوده که همواره نیازمند انرژی است و این امر ترکیه را در ردیف وارد کنندگان انرژی قرار داده میدهد.
روند تولید انرژی توسط ترکیه نشان میدهد که این کشور هنوز نتوانسته است وابستگی خود به منابع انرژی خارجی را کاهش دهد. براساس داده های موجود در سال 2018 هزینه واردات انرژی ترکیه نسبت به سال قبل 15 درصد رشد داشته است. به صورتی که در سال 2018 ترکیه 42.99 میلیارد دلار در مقایسه با 37.2 میلیارد دلار در سال 2017 پرداخت کرده است.
این افزایش هزینه گرچه ناشی از افزایش قیمت انرژی بوده است اما همچنان ترکیه بیش از 90 درصد از نفت و 99 درصد از گاز خود را از کشورهای ایران، عراق و روسیه و آذربایجان وارد میکند.
عواملی که ترکیه را شدیدا به واردات انرژی وابسته میسازد عبارت است از رشد جمعیت 1.5 درصدی که به طور خاص از سال 2008 افزایش یافته است و ترکیه در حال حاضر دارای جمعیت 80 میلیون نفری است. چنین امری ترکیه را نیازمند انرژی برای مصارف خانگی و حمل و نقل میسازد. همچنین ترکیه در حال رشد اقتصادی است.
تا پیش از سال 2019 و وخامت شاخص های اقتصادی ترکیه این کشور در حال توسعه و افزایش ظرفیت تولید اقتصادی خود بوده است. با این حال همچنان اصلی ترین بخشهای مصرف انرژی در ترکیه بخشهای حمل و نقل و مصارف خانگی با اختصاص حدود نیمی از مصرف به خود است.
تحت این شرایط بایستی رشد اقتصادی ترکیه در بخش صنعیت را رشدی نامطمئن بدانیم. از یک سو هزینه واردات انرژی برای ترکیه در حال افزایش است. از سوی دیگر به دلیل تنش های سیاسی و همچنین سیاست گذاری اقتصادی دولت فعلی این کشور، رشد تولید در بخش اقتصادی ترکیه منفی است.
بخش مصارف خانگی و حمل نقل عمده واردات انرژی ترکیه را تشکیل داده و هزینه کلانی را به اقتصاد این کشور تحمیل میکند. به نظر نمیاید که ترکیه بتواند در آینده نزدیک حتی با کشف منابع انرژی و فعالیت در مدیترانه واردات انرژی خود را مدیریت کند و بایستی همچنان این کشور را کشوری وارد کننده در زمینه انرژی بدانیم.
@dailyturk
نویسنده: فروزان حسن پور، پژوهشگر مسائل ترکیه
از ابتدای زندگی بشر انرژی و نیاز به انرژی اصل جدایی ناپذیر از حیات بوده است. به صورتی که حتی بشر اولیه نیز نیازمند حداقلی ترین شکل از انرژی برای حفظ حیات خود بوده است. این نیاز با پیش رفت تاریخ و ورود به عصر صنعت شکل جدیدی به خود گرفت و دسترسی به انرژی به معنای دسترسی به کلید توسعه بوده است.
گرچه دسترسی به انرژی مستقیما نمیتواند به معنای توسعه یافتگی باشد اما با این حال به معنی دسترسی به ثروت است. ترکیه نیز برهمین اساس با رشد روز افزون جمعیت و همچنین صنعت و بخش حمل و نقل خود، از جمله کشورهایی بوده که همواره نیازمند انرژی است و این امر ترکیه را در ردیف وارد کنندگان انرژی قرار داده میدهد.
روند تولید انرژی توسط ترکیه نشان میدهد که این کشور هنوز نتوانسته است وابستگی خود به منابع انرژی خارجی را کاهش دهد. براساس داده های موجود در سال 2018 هزینه واردات انرژی ترکیه نسبت به سال قبل 15 درصد رشد داشته است. به صورتی که در سال 2018 ترکیه 42.99 میلیارد دلار در مقایسه با 37.2 میلیارد دلار در سال 2017 پرداخت کرده است.
این افزایش هزینه گرچه ناشی از افزایش قیمت انرژی بوده است اما همچنان ترکیه بیش از 90 درصد از نفت و 99 درصد از گاز خود را از کشورهای ایران، عراق و روسیه و آذربایجان وارد میکند.
عواملی که ترکیه را شدیدا به واردات انرژی وابسته میسازد عبارت است از رشد جمعیت 1.5 درصدی که به طور خاص از سال 2008 افزایش یافته است و ترکیه در حال حاضر دارای جمعیت 80 میلیون نفری است. چنین امری ترکیه را نیازمند انرژی برای مصارف خانگی و حمل و نقل میسازد. همچنین ترکیه در حال رشد اقتصادی است.
تا پیش از سال 2019 و وخامت شاخص های اقتصادی ترکیه این کشور در حال توسعه و افزایش ظرفیت تولید اقتصادی خود بوده است. با این حال همچنان اصلی ترین بخشهای مصرف انرژی در ترکیه بخشهای حمل و نقل و مصارف خانگی با اختصاص حدود نیمی از مصرف به خود است.
تحت این شرایط بایستی رشد اقتصادی ترکیه در بخش صنعیت را رشدی نامطمئن بدانیم. از یک سو هزینه واردات انرژی برای ترکیه در حال افزایش است. از سوی دیگر به دلیل تنش های سیاسی و همچنین سیاست گذاری اقتصادی دولت فعلی این کشور، رشد تولید در بخش اقتصادی ترکیه منفی است.
بخش مصارف خانگی و حمل نقل عمده واردات انرژی ترکیه را تشکیل داده و هزینه کلانی را به اقتصاد این کشور تحمیل میکند. به نظر نمیاید که ترکیه بتواند در آینده نزدیک حتی با کشف منابع انرژی و فعالیت در مدیترانه واردات انرژی خود را مدیریت کند و بایستی همچنان این کشور را کشوری وارد کننده در زمینه انرژی بدانیم.
@dailyturk