ماها نمونه های کوچیک اجتماعمون آینه ی کل جامعه مونه. یعنی دیدین یه کلاس تو دبیرستانو میخواین کنسل کنین نرین؟ ۳۰ نفر قراره با هم هماهنگ شن. همون سی نفر کون همو پاره میکنن تا هماهنگ شن. یکی میگه نه من مطمئنم فلانی میره چون خودشیرینه، پس منم میرم. یکی میگه عه این دوتا میرن منم میرم. یکی میگه اگه ماها نریم ولی چندنفر برن که ما غیبت میخوریم؟ یکی میگه من "حوثلم سرمیره تو خونه خو🥺" و ۲۰ نفر از سی نفر هشتادبار حرف و فکرشونو عوض میکنن و آخرم نصف کلاس با اینکه اونام ۹۰%شون نمیخوان، اما پامیشن مثل گاو از ترس ناظم و عدم اعتماد به همکلاسیاشون میرن و اون نصف دیگه هم غیبت میخورن و تنبیه میشن. این وضع اعتراضات ایرانه.