мойындаңыздаршы, бір адамдар болады ғой:

“кім қойшы, жараспаса да айтыла беретін әңгімеңді айтпашы маған” - дегің келетін.

менде көп. ойлағам бұл мендегі тәкаппарлық қой деп. олай емес екен.

Игнор деген керемет нәрсені үйрендім ақыры. Өздері де білгендей кете қояды екен ғой.

Сол игнорды әлі де ұстағым келетін адамдар бары, және олардың көңілін қалдырғым келмейтіні - өзімнің жыныма тиеді.

неғылсам екен?