#seningmehmoning
Kel do’stim bir faraz qilib ko’raylik ,
Zora dardli qalblar bir orom olsa,
Ne bo’lardi agar bir zum bo’lsa ham,
Rasululloh sening mehmoning bo’lsa?.
Qulog’ing garangu ko’zing ko’r bo’lar,
Unutib qo’yasan butun dunyoni,
Oyog’ing ostida yer yo’qdak go’yo,
Baxtlisan kezasan butun samoni.
Ko’zinga kulbadek ko’rinar uying,
Shoxlar orzu qilgan qasr bo’lsa ham,
“Qanday ikrom qilsam?” bo’ladi o’ying,
Axir u zot uchun butun dunyo kam.
“Qanday kutsam?” debon qalbda hayajon,
Uylarni chinnidek qilmoqda ahling,
“Qo’chqorning qo’lidan sho’rva qilsammi?”
Hayajon kuchidan ishlamas aqling!
Hamma narsa tayyor - ovqat, dasturxon,
Qo’yildi eng qimmat idish tavoqlar,
Ovqatga solindi barra qo’y go’shti,
U zot sevarlar deb hatto qovoqlar.
Endi kutish qoldi, kelsalar bo’ldi,
Tayyorgarlik a’lo, sharoitlar zo’r,
Moddiy holat yaxshi, ammo birodar,
Qalbingni ozgina taftish qilib ko’r…
Habibulloh kelib so’rsalar gar:
“Ahvolingiz qanday, aziz ummatim?
Allohning kalomi o’qilyaptimi?
Unutilmadimi mening sunnatim?”
Barchangiz kelishib, o’zaro ahil,
Yashayabsizlarmi bo’lib bir jon-tan?
Ayollaringizga muomala qanday?
“Hajjatul vado”da aytgandim zotan.
Yetimlar qay holda, kambag’allar-chi?
Bevalarga bormi holis e’tibor?
Erkaklarning rashki yo’qolmadimi?
Ayollarda bormi uyat,nomus,or?
Qanday o’stiryapsiz farzandlaringiz?
Sahobalarimmi ularga mayoq?
O’zingizdan so’zlang, sog’indim sizni!
Eshitdim, sizlar ham ekansiz mushtoq!
Shu onda bo’g’izga tiqilar tiqin,
So’zingni topolmay terga botar til,
Tilda aytolmagan ko’p dardlaringni
Yig’lab-yig’lab so’zlar g’aflat bosgan dil.
Qanday anglatasan Rasulullohga
Bugungi ummatning ayanchli holin,
Axir holimizni ifodalamoq
Juda ham qiyin-ku juda ham qiyin.
Shu onda yuraging tub-tublaridan
Vulqondek otilar olovli bir oh,
Boshingni ko’tarmay aytasan uzr:
“Bizlarni kechiring, Yo Rasululloh!
Habibim, suyanchim, ko’zimning nuri,
Ota-onam sizga bo’lsinlar fido,
Sizni ranjitguvchi gapni aytguncha,
Bu jon tanda turmas - bo’laman ado
Sizdan kegin bizlar o’zgarib ketdik,
Ummatingiz bilmas izzat neligin,
Sizsiz ko’ngil yarim yetim bo’ladek,
Kimsa to’ldirolmas uning kemtigin.
Sizsiz biz yo’qotdik o’zligimizni,
Hatto bir amal yo’q qilingan tuzuk,
Hatto asrolmadik yo’qolib qoldi,
Sizdan qolgan o’sha muborak uzuk.
Fitnalar yemirdi o’z ichimizda,
O’z qo’limiz otdi o’zimizga o’q.
Bugun yo Habibim, aytgulik sizga
Muhabbatdan boshqa hech narsamiz yo’q!”
Javobing shu qadar, emasdir ortiq,
Tag’in do’stim mendan qilmagin araz,
Balki, sen bunchalar yomon emassan,
Axir bu shunchaki, oddiy bir faraz.
So’zim boshidagi “Do’stim” xitobi
Senga emas aslo, ranjima do’stim.
Farazdagi javob meniki asli,
Shu bechora mezbon o’zimman, o’zim.
Aslida nafsimga atalgan edi,
Bu she’rdagi barcha ta’na-yu itob,
So’zimni yakunlay cho’zilib ketdi,
Dardim yozilsa gar bo’ladi kitob.
Kel, nafsim, bir faraz qilib ko’raylik,
Zora gumroh, g’ofil qalbing uyg’onsa,
Ne bo’lardi agar, bir zum bo’lsa ham,
Rasululloh sening mehmoning bo’lsa!…
https://t.me/farohiy
