She is trying…

به یادِ قول های روز شروع.
به یاد شوق روز تموم شدنش.

این چیزی که ازش میترسی، فقط یه فکرِ
قرار نیست اتفاق بیوفته.

شاید بزرگ‌ترین قدرت جهان در اینه که کنار آدمی با نظر مخالف تو، بتونی در صلح زندگی کنی و هیچکدومتون تا دیگری نخواسته، سعی در قانع کردن هم نکنید. خیلی کار سختیه‌.

آدم‌ها را تشویق کنید. بخاطر تلاش‌ها، هنر و زحمات، افراد را تشویق کنید. باورتان نمی‌شود گاهی یک نفر، مثلا یک هنرمندِ جوان، چقدر منتظر یک "تشویق" ساده، یک "آفرین، قشنگ بود" است و از آن محروم مانده.


#معین_دهاز
@nabayad_m

ما، این برده‌های نوین.

بخواب هلیا دیر است. دود دیدگانت را آزار می دهد.
دیگر نگاه هیچ کس بخار پنجره ات را پاک نخواهد کرد.
دیگر هیچ کس از خیابان خالی کنار خانه تو نخواهد گذشت .
چشمان تو چه دارد که به شب بگوید؟
سگها رؤیای عابری را که از آن سوی باغ های نارنج می گذرد پاره می کنند.
شب از من خالیست هلیا!
گل های سرخ میخک مهمان رومیزی طلایی رنگ اتاق تو هستند اما گل های اطلسی شیپورهای کوچک کودکان.
عابر در جستجوی پاره های یک رؤیا ذهن فرسوده اش را می کاود.

«شرایط اونقدری که فکر می‌کنی بد نیست فدات بشم.»

کار خدا بود...
هرچی که شد...
استیو هاروی میگه وقتی بی‌خانمان بودم به خدا میگفتم وقتی موفق بشم به همه میگم که کار تو بود

به همه میگم کار تو بود...

"یازده پیش‌نهاد در نگارش یا گفتارِ فارسی‌زبانان"

۱. علامت‌های نگارشی مثل "؟"، "!"، "."، "،"، "..."، و غیره پیش از خودشون فاصله نمی‌گیرن و یک فاصله با حرفِ بعد از خودشون دارن.
نمونهٔ اشتباه: این‌جا چی‌کار می‌کنی ؟ برو خونه‌تون !
نمونهٔ درست: این‌جا چی‌کار می‌کنی؟ برو خونه‌تون!

۲. "می" رو به عنوان نشانهٔ ماضی استمراری و مضارع اخباری، با نیم‌فاصله بنویسید.
نمونهٔ اشتباه: میشد بهش بگم می‌ رم کارخونه.
نمونهٔ درست‌: می‌شد بهش بگم می‌رم کارخونه.

۳. گذاشتن یعنی چیزی رو جایی نهادن، گزاردن یعنی به جا آوردنِ یک فعل.
نمونهٔ اشتباه: در فکر این بودم اول کتاب‌هارو بزارم تو چمدون یا صبر کنم اذان بشه و نماز بگذارم.
نمونهٔ درست: در فکر این بودم اول کتاب‌هارو بذارم تو چمدون یا صبر کنم اذان بشه و نماز بگزارم.

۴. وقتی دو‌نقطه (:) می‌ذاریم، مثلِ نکتهٔ یک باید به حرفِ قبلش چسبیده باشه و با گیومه (اگر می‌خوایم بذاریم) یک فاصله داشته باشه.
نمونهٔ اشتباه: یکهو علی که از من عصبانی بود گفت:«بسه دیگه تمومش کن.»
نمونهٔ درست: یکهو علی که از من عصبانی بود گفت: «بسه دیگه تمومش کن.»
دقت کنید در این موارد نقطه داخل گیومه می‌آد.
گاهی برای نشان گیومه از «» که در فارسی رواج داره و گاهی از "" که از زبان‌های اروپایی اومده استفاده می‌شه.

۵. ما چیزی به نام سریاء داریم که در این‌ فرسته و نوشته‌های پایینش می‌تونید درباره‌اش بخونید.
نمونهٔ اشتباه: نمونه ی کار رو بفرست.
نمونهٔ درست: نمونه‌ی/نمونهٔ کار رو بفرست.

۶. واژه‌هایی که ریشهٔ عربی ندارن با "ط" نوشته نمی‌شن (استثناء داریم مانند طوطی).
نمونهٔ اشتباه: طاق، اطاق، طهران، طبرستان، بلیط، طوس.
نمونهٔ درست: تاق، اتاق، تهران، تبرستان، بلیت، توس.

۷. واژه‌هایی که ریشهٔ عربی ندارن جمع مکسر و یا دیگر جمع‌های عربی رو به‌خودشون نمی‌گیرن.
نمونهٔ اشتباه: میادین، بنادر، فرامین، دراویش، گزارشات.
نمونهٔ درست: میدان‌ها، بندرها، فرمان‌ها، درویش‌ها، گزارش‌ها.

۸. واژه‌هایی که ریشهٔ عربی ندارن تنوین نمی‌گیرن.
نمونهٔ اشتباه: تلفناً، جاناً، گاهاً.
نمونهٔ درست: تلفنی، جانی، گاهی.

۹. از "ع" استفادهٔ نادرست نکنیم.
نمونهٔ اشتباه: جرعت، تعمین، تعیید، مطمعن.
نمونهٔ درست: جرأت/جرئت، تأمین، تأیید، مطمئن.
توجه کنید دربارهٔ "راجع به" این نکته صدق نمی‌کند و "راجبه" اشتباه است.

۱۰. نباید در تشخیص ه‌کسره به‌جای ه معمولی اشتباه کنیم. زمانی از ه استفاده می‌کنیم که مقصود ما آوردن فعلِ "است" است.
نمونهٔ اشتباه: می‌دونم قضیه برات دشوارِ، اما قرارِ حل بشِ و تو دوسته من بمونی.
نمونهٔ درست: می‌دونم قضیه برات دشواره، اما قراره حل بشه و تو دوستِ من بمونی.

۱۱. ما چیزی به‌شکل ".." نداریم. وقتی می‌خواید بگید "و غیره"، عبارتی رو حذف کردید یا حذف شده، جمله در اصل باید ادامه می‌داشت و... از "..." استفاده می‌کنیم؛ نه بیش‌تر و نه کم‌تر.
نمونهٔ اشتباه: این قصه سرِ دراز داره..
نمونهٔ درست: این قصه سرِ دراز داره...
@startreatments