اندوه عمیق فلسفی این است 🚶♀️ما گمان نمی بریم که در چنین بن بستی اعتقادی گرفتار آمده ایم.
همواره چشمانمان را گشوده احساس می کنیم.
اما اگر در دام توهّم مستمری هم اسیر باشیم باز همین فکر را خواهیم کرد. چگونه می توانیم مطمئن باشیم که دستگاه اعتقاداتِ بهنجار ما _از جمله اعتقادات درباره جهان پیرامون مان، اعتقادات درباره درست و نادرست، اعتقادات درباره آرمانهای سیاسی مان و بسیاری چیزهای دیگر_ چنین دستگاهی را تشکیل نمی دهند؟ اگر از بیخ و بن درباره جهان هستی، و درباره درست و نادرست، براستی بر خطا می بودیم، هرگز به این امر پی می بردیم؟
همواره چشمانمان را گشوده احساس می کنیم.
اما اگر در دام توهّم مستمری هم اسیر باشیم باز همین فکر را خواهیم کرد. چگونه می توانیم مطمئن باشیم که دستگاه اعتقاداتِ بهنجار ما _از جمله اعتقادات درباره جهان پیرامون مان، اعتقادات درباره درست و نادرست، اعتقادات درباره آرمانهای سیاسی مان و بسیاری چیزهای دیگر_ چنین دستگاهی را تشکیل نمی دهند؟ اگر از بیخ و بن درباره جهان هستی، و درباره درست و نادرست، براستی بر خطا می بودیم، هرگز به این امر پی می بردیم؟