فریدون؛ فصلنامه فکری-تحلیلی

.
دهن‌کجی تاریخ به مرتجعان سرخ و سیاه

«نفرت‌پراکنی نسبت به رضاشاه پهلوی پروژه مشترک روشنفکران سرخ و جمهوری اسلامی بود و در این جهاد ضدملی علیه یک چهره‌ی کم‌نظیر ملی اتفاقات سال ۱۳۱۴ در مسجد گوهرشاد، از جمله ترجیع‌بند‌های اصلی بود.

اما شگفت‌انگیز آنکه اعتراضات انقلابی دی ۹۶ دقیقا از گوهرشاد مشهد و با شعار "رضاشاه روحت شاد" آغاز شد و به سرعت در ایران فراگیر شد. تاریخ، نمادین‌تر از این نمی‌توانست به یک پروژه‌ی نفرت‌پراکنانه دهن‌کجی کند».
‌
----------
برگرفته از مقاله «شبح نظم نوین بر شهر» نوشته علیرضا کیانی:

https://www.fereydoun.org/articles/kiani-editorial-vol1

#رضا_شاه_روحت_شاد

@fereydoun_magazine

.
رعدوبرق دی ۹۶ جهت راه را روشن کرد

سعید قاسمی‌نژاد در گفتگویی با عنوان «در دفاع از نوپهلوی‌گرایی» در بهار ۲۵۸۱ (۱۴۰۱) از دی ۹۶ به مثابه رعد و برقی یاد کرده بود که آسمان ایران را روشن کرد.

او در بخشی از گفتگو گفته بود:

«جامعه و مردم با عقل سلیم و حکمت عملی‌ای که دارند، چیزی که بسیاری از روشنفکران ما ندارند، به این سمت رفتند که خب ما الان که وضعمان خوب نیست، چه زمانی وضعیتمان خوب بوده و چرا؟

این شعارهای "بگو برگرد شاه"، "جاوید شاه"، "رضا شاه روحت شاد" و "ایران که شاه ندارد حساب کتاب ندارد" که به صورت گسترده در این سال‌ها در ایران داده شده، ناظر به همین خواست است.

درک این نکته است که ما در زمان شاه وضعمان خوب بود، از قبل و بعد خودمان بهتر بود، در مقایسه با همسایه‌هایمان بهتر بود، و با توجه به مقتضیات زمانی وضعیتمان خوب بود.

تصور من این بود و هست که باید این خواسته را مدون کرد، توضیح داد، ریشه‌هایش را شکافت، به پرسش‌ها پاسخ داد، از دلش برنامه عمل درآورد، برنامه برای آینده در آورد.

خصوصا که این خواست‌ها در جامعه ایران امروز از جاهایی می‌آید که درست یا غلط، بخش‌های مسلط جامعه ما، تحصیل‌کردگان ما، برخورداران ما، فرنگ رفته‌های ما، نخبگان ما به آن می‌گویند عوام؛ ولی من به آن‌ها می‌گویم مستضعفین، یعنی ضعیف نگاه داشته‌شدگان، محرومین.

من فکر می‌کنم این خیلی مهم است که به این صدایی که در فضای ایران طنین افکنده گوش کرد، به این رعد و برقی که هر از چندی آسمان ایران را روشن می‌کند و جهت راه را روشن می‌کند توجه کرد. صدا و نوری که در دی ۹۶ دیدیم.

وظیفه ما این این است که راوی این صدا باشیم، این حرف‌ها را مدون کنیم. نگذاریم که این جماعت به اصطلاح روشنفکر و در عمل تبه‌اندیش و دون‌مایه این صداها را به عنوان اینکه نظریه‌ای پشت آن نیست، اندیشه عمیقی پشت آن نیست تحقیر کنند. نشان دهیم که پشت تک تک این شعارها تجربه و اندیشه عمیقی نهفته است»

——

این گفتگو را در وبسایت «فریدون» بخوانید:
https://www.fereydoun.org/Interviews/03949

@fereydoun_magazine

.
«فریدون» بسیار خرسند است که به دست‌اندرکاران فصلنامه سیاسی - نظری «شهریور» بابت دور جدید فعالیت شادباش بگوید.

به ویژه که در این آغاز نو، سردبیری این نشریه - که در پی بسط و گستراندن اندیشه ملی و ایران‌گرایانه است - با جناب دکتر «محسن بنائی» است.

«فریدون» پیش از این افتخار چندین گفتگو با دکتر بنائی را داشته است.

آدرس وبسایت «شهریور» که نسخه الکترونیک فصلنامه را نیز می‌توانید در آن بیابید و دریافت کنید:
https://shahrivar.org

@fereydoun_magazine

.
بی‌مایه‌ترین نظریه‌های «زمانه» به نام «رادیو»

رضا عرب در این مقاله در شماره هفتم «فریدون» به بازتولید مباحث چپ پست‌مدرن در ایران کنونی نیز می‌پردازد که از جمله در ناباورمندی مروّجان آن به انقلاب ملی ایران نمود می‌یابد.

او می‌نویسد:

« مومنین به ایمان چپ پست‌مدرن درکی از امر ملی متبلور در انقلاب ایرانیان ندارند چون احتمالاً بسیاری از آن‌ها چنین مباحثی را درک نمی‌کنند. آبشخور معرفتی‌شان همان نظریات مخربی‌ست که در دانشکده‌های علوم انسانی غرب تدریس می‌شود و به شکل مبتذل در تهران به صورت کتاب ترجمه می‌شود و در آمستردام، با فاند دولت‌های آمریکایی و اروپایی، به نام "رادیو" بی‌مایه‌ترین نظریه‌های "زمانه" را منتشر می‌کند. اساس این تفاسیر غرض‌ورزانه نسبت به تلاش آزادی‌خوانه‌ی مردم ایران به تعبیر دکتر جواد طباطبایی "مخالفت با تلقی ایرانی از ملیت" است».

رضا عرب به شباهت این مومنان به ایمان پست مدرن با اسلامگرایان نیز می‌پردازد که از جمله در یهودی‌ستیزی آنان جلوه می‌کند:

«پیروان ایمانِ پست‌مدرن شباهت‌هایی هم با دوستان اسلامگرای‌شان در غرب و شرق دارند؛ هر دو ضد یهود هستند چون طبق معرفت‌شناسی فاجعه‌بار آن‌ها یهودیان سفید هستند و استعمارگر! از این رو شعار "از رودخانه تا دریا، فلسطین آزاد خواهد شد" را سر می‌دهند که فراخوانی است برای قتل‌عام اسرائیلی‌ها. هر زمان که صدای مخالفی در دانشگاه یا خارج از آن‌ها مطرح می‌شود، هر دو گروه به سخنرانی آن‌ها حمله‌ می‌کنند، و بسیاری از اعتراضات‌ آن‌ها هم زندگی عادی شهروندان را مختل می‌کنند. این دو گروه حامل کینه‌ای عمیق نسبت به دستاوردهای مدرنیته، خرد عرفی، و لیبرال دموکراسی هستند و در هر فرصتی علیه نظم مدرن زندگی برمی‌آشوبند».

-------

این مقاله را در وبسایت «فریدون» بخوانید:
https://www.fereydoun.org/articles/postmodern-left

اگر در خارج از کشور هستید و علاقمند به یاری مالی به «فریدون» هستید به اینجا بروید و «فریدون» را از مهر و یاری خود برخوردار سازید:
https://secure.anedot.com/nufdiran/fereydoun

@fereydoun_magazine

.
نقش پررنگ شهبانو در سخنرانی‌های پادشاه

پیش از این دکتر رضا عرب در قالب پژوهشی در «فریدون» تلاش کرده بود با تکیه بر ابزارهای کامپیوتری و با استفاده از تکنیک‌های تحلیلی که علم زبان‌شناسی در اختیار می‌گذارد، جهان‌بینی محمدرضاشاه و علی خامنه‌ای را از خلال سخنرانی‌های آنان بیرون بکشد.

او در بخشی از یادداشت خود نوشته بود: «نگارنده در این پژوهش، تمام سخنرانی‌های محمدرضاشاه در ۱۰ سال پایانی حکومتش (بین ۱۳۴۷ و ۱۳۵۷) را گردآوری کرده است. در مقابل، تمام سخنرانی‌های آیت‌الله خامنه‌ای بین ۱۳۸۷ و ۱۳۹۷ نیز استخراج شد.

به این مجموعه‌ی زبانی در اصطلاح زبان‌شناسی “پیکره‌ی زبان” می‌گویند و به این سبک از پژوهش “زبان‌شناسی پیکره‌ای” (Corpus Linguistics). زبان‌شناسی پیکره‌ای می تواند کلیت یک پژوهش باشد یا ابزاری متدولوژیک برای یک تحلیل گفتمانی، روانشناسانه یا جامعه‌شناسانه.

با بهره‌گیری از تکنیک‌های زبان‌شناسی پیکره‌ای می‌توان مجموعه‌های زبانی با میلیون‌ها واژه را بررسی، و تجزیه و تحلیل کرد. وقتی تمام داده‌های زبانی به صورت یک فایل مناسب ذخیره شد، در نرم‌افزار یا پورتال آنلاین مناسب بارگذاری می‌شود. در این پژوهش، از پورتال اسکچ انجین استفاده شده است.

در این مقاله هر دو پیکره از سال‌های دهه‌ی سوم حکومت هر دو انتخاب شده است زیرا هر دو به نظر در تثبیت شده‌ترین سطح از زبان و گفتمانِ خود هستند.

رضا عرب در بخشی دیگر از یادداشت نوشته بود: «از تفاوت‌های برجسته‌ی دیگر، توجه شاه به اشاره به همسرش و نقش او در ترکیب‌بندی زبانی‌اش است. به طور خاص، شاه در ۱۰۱ مورد در سخنرانی‌هایش در این بازه زمانی، به همسرش تحت عنوان “شهبانو” اشاره مستقیم کرده است. به عنوان نمونه: “من و شهبانو این موفقیت را از صمیم قلب به شما و به همه مردم ایران تبریک می‌گوییم” (۱۳۴۷/۳/۱). این در حالی است که در سخنان خامنه‌ای هرگز اشاره‌ای به همسر یا حتی اعضای خانواده‌ در پیکره‌ی ۱۰ ساله‌ی این مطالعه صورت نگرفته».

----

حوزه‌ی پژوهشی دکتر رضا عرب زبان‌شناسی اجتماعی با تاکید بر کلیدواژه‌ها، مفاهیم و استعاره‌های بومی است.

این مقاله را در فریدون بخوانید:
https://www.fereydoun.org/articles/shah-khamenei-linguistic-approach

@fereydoun_magazine

.
فرانک و فریدون

«اگرچه شاه رفت ولی نام و نشان پهلوی همچنان زنده ماند. شاهزاده رضا پهلوی به شهادت مواضع خود، هیچ‌گاه دچار فرسایش سیاسی ناشی از تبعید نشد و بیش از ۴۰ سال است که بر لزوم سرنگونی جمهوری اسلامی پافشاری می‌کند.

او شاید تنها چهره‌ی برجسته در میان مخالفان است که جمهوری اسلامی حتی در خیالات امنیتی خود نیز نمی‌تواند طرح یک معامله را با او بریزد.

او کابوس همیشگی جمهوری اسلامی است همانگونه که فریدون کابوس همیشگی ضحاک بود. به ویژه اگر حضور تاثیرگذار و الهام‌بخش فرانک مادر فریدون و شهبانو فرح، مادر شاهزاده رضا پهلوی را به یاد بیاوریم».
----
از مقاله «شبح نظم نوین بر شهر» از علیرضا کیانی

لینک مقاله در وبسایت «فریدون»:
https://www.fereydoun.org/articles/kiani-editorial-vol1

@fereydoun_magazine

.
چپ غرب‌ستیز ایرانی حامی حقوق کارگران نیست

دیدگاهی از علیرضا کیانی

به باور کیانی، جماع نحس چپ غرب‌ستیز و اسلامگرایان حاکم اگرچه خونین بوده است اما از وابستگی میان آن دو نکاسته است.

او می‌نویسد:

«درواقع گفتمان ۵۷ را می‌توان به دو شاخه شقه کرد: سرخ و سیاه. سرخ را در اینجا را لزوما نمی‌توان چپ گرفت اگرچه بیشترین یارگیری خود را از آن انجام داد. نگارنده پیش از این چپ را به دو جناح ستم‌ستیز و غرب‌ستیز دسته‌بندی کرده بود و در توضیح آن گفته بود: "به صورت خیلی خلاصه و ساده، اولی اولویت را به مبارزه با ستم می‌دهد و از آن رو که ستم را در خانه خود عیان‌تر از هر جای دیگر می‌بیند، نمی‌تواند به هیچ عنوان با حاکمیت ستم - جمهوری اسلامی - کنار بیاید و تیغ تیز شمشیر نقد خویش را اول از همه بر گلوی ایدئولوژی اسلامی و ایدئولوگ‌هایش می‌فشارد. دومی اما اولویت را به ستیز با "استکبار" می‌دهد و در پس هر اتفاقی به دنبال دست آمریکا و ایادی آن است و از این روست که گاهی دست به ائتلاف با نظام جمهوری اسلامی نیز می‌زند و – به عنوان مثال – با حضور در شبه انتخابات‌های جمهوری اسلامی، سعی بر تقویت مشروعیت سیستم دارد".

شاید این نقد روا باشد که این دسته‌بندی ظرافت‌های تاریخی را رعایت نمی‌کند و صرفا یک دسته‌بندی کلی و برای ساده‌سازی تحلیلی است؛ نگارنده پذیرای این نقد است ولی در عین‌حال این دسته‌بندی را عجالتا واجد دو فایده می‌داند: یکم آنکه حساب چپ ملی و ستم‌ستیز را از چپ غیرملی و غرب‌ستیز سوا می‌کند. یعنی حساب انبوه باورمندان به لزوم اتخاد سیاست‌های رفاهی و بهبود وضعیت رفاهی تهیدستان ایرانی را از حساب چپ غرب‌ستیز سوا می‌کند؛ چپ غرب‌ستیز ادعای دفاع از حقوق کارگر دارد ولی دریغ از یک تجمع ساده برای مصیبت‌های روزمره کارگران ایرانی گرچه برای مبارزه با "نئولیبرالیسم" در فرانسه و شیلی به راحتی در دانشگاه تهران رژه می‌رود. دوم آنکه نگارنده می‌تواند شواهد تاریخی فراوانی را به میان آورد تا نشان دهد که چپ غرب‌ستیز، ستیز خود با آمریکا را محل اشتراک منافع خود با اسلامگرایان استکبارستیز ایرانی می‌دانست و بر اساس چنین اشتراک‌نظری، چشم از ستم آنان بر مردم فرو می‌بست».

——

این مقاله را با عنوان «شبح نظم نوین بر شهر» در اینجا بخوانید:
https://www.fereydoun.org/articles/kiani-editorial-vol1

@fereydoun_magazine

.
گفتگوی سعید قاسمی‌نژاد با ناصر کرمی در #فریدون

گردشگری و میراث فرهنگی در ایران در فردای پس از جمهوری اسلامی

در پیشینه‌ی دکتر ناصر کرمی مدیریت برنامه‌ریزی و تحقیقات سازمان ایرانگردی و جهانگردی به چشم می‌خورد. او همچنین سال‌ها سردبیر ماهنامه جهانگردان بوده است.

در بخشی از گفتگو ناصر کرمی می‌گوید:

«جمهوری‌اسلامی به آدم‌هایی پول داده که کتاب منتشر کنند و بگویند تاریخ ایران باستان جعلی است. که بگویند هخامنشیان وجود نداشته است و تخت جمشید را همین اواخر یهودیان ساخته‌اند و مانند این‌ها. انگار که رضاشاه دست در جیبش کرده و یک کشور درست کرده است؛ که بگویند ایران قدمتی ندارد.

متأسفانه فضای غالب روشنفکری ایران هم در اختیار روشنفکران چپی بوده است. من هرگز نفهمیدم چرا چپ ایرانی فکر می‌کرده باید وطن‌ستیز باشد. روشنفکر ایرانی هم ایران‌ستیزی کرده است. همان‌ها به خود من بارها گفته‌اند که تو یک آدم دانشگاهی هستی چرا اینقدر ایران ایران می‌گویی. چرا مثل این ایران‌شهری‌ها و تلویزیون‌های لس‌آنجلسی، مدام اسم کوروش و داریوش را می‌آوری! در حالیکه من به آن نام و برند و آن پادشاهان افتخار می‌کنم چون سرمایه و برند ما هستند.

من به جد معتقدم که ایرانیت ما برای دنیا حرف دارد. این برند ایران دوباره باید احیا شود و اولین کاری که در این حوزه خاص بایستی انجام شود این است که از افکار جهان جمهوری‌اسلامی‌زدایی شود. برای جهان، ایران از جمهوری‌اسلامی باید جدا شود. ایران در قالب ایران به دنیا معرفی شود. بگوییم ما Iran هستیم؛ Iraq نیستیم. ما امپراطوری شیعه نیستیم.».

---------------

این گفتگو را در اینجا بخوانید:
https://www.fereydoun.org/Interviews/720912

@fereydoun_magazine

---------

ابتذال ترجمه در تهران در بستر نظرات مخرب غربی

رضا عرب در بخشی از مقاله‌ی «کافرانِ مومن به ایمانِ چپ: بازیافتِ الهیات مسیحی در چپ پست‌مدرن» می‌نویسد:

«درک مغرضانه‌ای که از سوی چپ پست‌مدرن رواج داده می‌شود، در بستر ایرانی، ترجمه شده است به اینکه مشکل از زبان فارسی است یا از گروهی است - که منادیان پست‌مدرن - "فارس‌ها" می‌خوانند. به زعم آن‌ها "قومیت‌"های ایرانی در سازوکار "درهم‌تنیده»"ی نظامی که "فارس‌ها" بنا کرده‌اند همیشه تحت "استعمار" و "سرکوب" بوده‌اند و این مشکل برآمده از جمهوری اسلامی نیست.

از سوی دیگر، پست‌مدرن‌ها معمولاً نسبت به موفقیت بشر شکاک هستند، چون در ذیل الهیات گناه اول آنان، آخرالزمان نزدیک است و پایانی وحشتناک در راه است. در بستر ایرانی، این بدبینی آخرالزمانی تبدیل می‌شود به تیشه زدن به ریشه‌ی فرهنگ ایران چون که طبعاً به عقیده‌ی آن‌ها ما لایق همین که است، هستیم چه آنکه ایراد در فرهنگ ماست. طبق چنین منطقی، ایرانیان همیشه نژادپرست بوده‌اند و "فارس‌ها" بر اقوام تحت ستم، حاکم بوده‌اند.

برخی‌ از آن‌ها همان ابتذال نظری که در برخی محافل غربی اخیراً حاکم شده است را برداشته و به دنبال پیدا کردن "سیاهپوستان ایرانی" هستند تا نشان دهند که ایرانیان حتی برده‌دار هم بوده‌اند. به هر روی، این گناه نخستین قابل پاک کردن نیست. راه فراری از آن نیست چون این ‌شبه‌مذهب به شدت مبتلا به بدبینی کالونی است.

تقریر فمینیسم پست مدرن را بر "زن زندگی آزادی" هم سوار کردند و تنگ‌نظرانه تلاش می‌کنند مرد را از معادله‌ی تغییر اجتماعی حذف کنند. دقیقا همان کجراهه‌ای که فمینیسم رادیکال و پست‌مدرن غربی رفته‌ بود و علی‌رغم تمام نشانه‌هایی که شهادت می‌دهد انقلاب ملی در ایران عمیقا شمول‌گرا و ملی‌گرا است.

مومنین به ایمان چپ پست‌مدرن درکی از امر ملی متبلور در انقلاب ایرانیان ندارند. آبشخور معرفتی‌شان همان نظریات مخربی‌ست که در دانشکده‌های علوم انسانی غرب تدریس می‌شود و به شکل مبتذل در تهران به صورت کتاب ترجمه می‌شود».

-------
- در تصویر دو تن از منادیان این ابتذال یعنی مراد فرهادپور و یوسف اباذری را می‌بینید.

دکتر رضا عرب پژوهشگر مقیم در دانشگاه گریفیث استرالیاست. حوزه‌ی پژوهشی او زبان‌شناسی اجتماعی است.

لینک مقاله:
https://www.fereydoun.org/articles/postmodern-left

@fereydoun_magazine

.
به مناسب روز ملی ۲۱ آذر و نجات آذربایجان از اشغال شوروی

«سیاست توسعه‌طلبانه شوروی در دوره پساجنگ جهانی دوم و امتناع نیروهای این کشور از ترک ایران، شاه را متقاعد کرده بود که ضعف ایران برابر خواهد بود با بلعیده‌شدن بخش‌هایی از کشور توسط شوروی.

به‌ناچار، او کمک‌ و حمایت آمریکا را برای جلوگیری از خطر اشغال دوباره ایران توسط روس‌ها حیاتی می‌دید.

شاه فقید تلاش استالین برای اشغال و جداکردن آذربایجان از ایران در سال ۱۹۴۶ را هیچ گاه فراموش نکرد و نبخشید. مشهور است که او همیشه در دیدار با رهبران و دیپلمات‌های شوروی، چون برژنف، از این خیانت استالین به تلخی یاد می‌کرد».

- برگرفته از مقاله «میراث دیپلماتیک شاهانه» در «فریدون» نوشته امین سوفیامهر.

لینک مقاله:
https://www.fereydoun.org/articles/Shah-Diplomacy-Sophiamehr

@fereydoun_magazine

.
«درخشش چیزی؛ درخشش پادشاه، درخشش یک دوران»

امیریحیی آیت‌اللهی، از پهلوی‌پژوهان ایرانی، موج پهلوی‌خواهی و شاه‌دوستی کنونی ایرانیان را نکته‌ای می‌داند که به باور او محمدرضاشاه پهلوی در تنها گفتگوی خود در تبعید - که با «دیوید فراست» انجام گرفت - آن را پیش‌بینی کرده بود.

آیت‌اللهی می‌نویسد:

لیبرال‌سازی سیاست به‌عنوان واپسین مرحله از دستیابی به یک دموکراسی پایدار توسط شاه‌ستیزان بدل به نقطه سقوط ایران شد و پادشاه نیز تنها بدین‌سبب میهن را ترک گفت که از ژرفای جان باور داشت «شالوده پایدار یک سلطنت/تاج‌وتخت نمی‌تواند بر پایه کشتار و خون‌ریزی باشد».

او آن‌سان به حقانیت مردم باور داشت که در برابر پرسش تلخ دیوید فراست از اینکه آیا پادشاه مردم خود را قدرناشناس یافته است، با لبخندی آرام و حزین این گفتاورد را بازگو می‌کند که «ناسپاسی حق ویژه (امتیاز) مردمان است».

به‌فرجام نمی‌توان نادیده گذاشت که سخن پادشاه مبنی بر نوع داوری نسل‌های آینده درباره دوران سلطنت او یکسره تعبیر شد: «حقیقت و واقعیت تاریخ را نمی‌توان برای همیشه پنهان نگه داشت. به‌هر روی، حقیقت دیر یا زود آشکار خواهد شد.» شعارهای بی‌سابقه و همدلانه با پادشاهی پهلوی در این سالیان ... و فریادهای «جاوید شاه» نسل جوان از زاهدان تا تهران بیش از هر چیز حقانیت سخن پایانی پادشاه را خطاب به دیوید فراست اثبات می‌کند.

با نگاهی دوباره به این روزهای سرنوشت‌ساز ایران، می‌بایست گفت که نسل ژینا و سارینا و نیکا و خدانور و کیان با شگفتی ناباورانه و پراندوه پادشاه همدل است که «من همچنان نمی‌توانم بپذیرم که ایرانیان با ذهنیت درخشان و استعداد تاریخی‌شان اینگونه خودکشی کنند و بخواهند سیر قهقرایی به ۱۴۰۰ سال پیش را برگزینند».

با وام‌گیری از تلخ‌گویه محمدرضا شاه پهلوی شایسته است آتیه‌‌ای را که این نسل درخشان با جان‌فشانی و دموکراسی‌ای را که با پیشکش بُرناترین زندگی‌ها رقم می‌زند، چنین روایت کرد: «درخشش چیزی؛ درخشش پادشاه، درخشش یک دوران».

--------------
برگرفته از مقاله «واپسین گفتگو در پاناما؛ دادخواست پادشاهی خیرخواه و انقلاب نوین ایران»

این مقاله را در اینجا بخوانید:
https://www.fereydoun.org/articles/76997

#جاویدشاه
#گاردجاویدان

@fereydoun_magazine

.
ارتش شاهنشاهی؛ نمونه‌ی نظامی‌گریِ مدنی و متمدنانه

«ارتش شاهنشاهی با وجود تجهیز بی‌سابقه و دستیابی به مرتبه یکی از توانمندترین ارتش های جهان، تا پایان، ارتش شاهنشاهی بود؛ یعنی به نظم سلطنتی وفادار ماند و در نهایت از کشتار مردم پرهیز کرد. ارتش بنیان‌نهاده‌شده توسط سلسله پهلوی نه ضد پادشاهی کودتا کرد و نه ضد مردمی که دانسته و ندانسته، با سکوت یا با شعار، به سرنگونی همان پادشاهی یاری رساندند.

ازین‌رو، ‏یکی از نادرست‌ترین و نامنصفانه‌ترین نسبت‌هایی که به پهلوی دوم داده می‌شود و به‌اصطلاح در مقام توصیف سیستم آن را به نامربوط‌ترین شکل ممکن داوری می‌کند، “دیکتاتوری نظامی” است. چرا؟ چون لابد پادشاه مملکت همزمان یک سرباز وطن بود و ایران ارتش میهن‌پرست و مسالمت‌جویی داشت که هنگام بحران سیاسی مداخله نکرد. به‌واقع ارتش شاهنشاهی ایران یکی از نادرترین نمونه‌های نظامی‌گری مدنی و متمدنانه بود».

-----------------------
برگرفته از مقاله «واپسین گفتگو در پاناما؛ دادخواست پادشاهی خیرخواه و انقلاب نوین ایران»

نوشته امیریحیی آیت‌اللهی در شماره ۵ «فریدون»

- در سوی راست تصویر سرلشگر علی نشاط و در سوی چپ، سپهبد محسن هاشمی‌نژاد را می‌بینید. این دو از فرماندهان گارد جاویدان بودند. زنده‌یاد سرلشگر علی نشاط پس از بهمن شوم ۵۷ بدست رژیم جمهوری اسلامی اعدام شد. این تصویر برگرفته از صفحه توییتر جناب «علی حمید» است.

امیریحیی آیت‌اللهی پژوهشگر ساکن آلمان در زمینه فلسفه و علوم سیاسی است. رساله دکترای او پیرامون «پیوند محافظه‌کاری سیاسی و اصلاحگری دینی در ایران مابین ۱۹۰۵ تا ۱۹۷۹» است.‌‌

صورت کامل مقاله را در «فریدون» بخوانید
https://www.fereydoun.org/articles/76997

@fereydoun_magazine