اراده کنیم؛ پیروزی و شادمانی را
رحیم قمیشی
دوشنبه شاید آخرین بازی ایران در جام جهانی برابر پرتغال انجام شود، و برویم تا چهار سال دیگر یا هشت سال یا 16 سال بعدش. شاید هم نه!
شاید هم به دورِ بعد صعود کنیم!
حالا یک یا چند درصد، یا اصلا یک در میلیون...
اما اگر این اتفاق بیفتد، برای اولین بار در تاریخ کشور می شود که به دور دوم جام جهانی صعود می کنیم. بعدش هم کسی چه می داند...
چقدر خوب می شود!
راستش اگر ما هیچ برنامه ریزی برای این صعود احتمالی در نظر نگیریم، یعنی امیدی به خدا نداشته ایم، و خدا هم حق دارد که بی خیال ما شود!
حتما یادمان هست آن شب بیش از نیمی از مردم کشور شب تا صبح را می خواهند جشن بگیرند و شادمانی کنند. پس باید بگوییم در آن صورت، امتحانات دانشجوها در روز سه شنبه پنجم تیرماه، دیگر برگزار نخواهد شد. همینطور برای کارمندان دولت تسهیلاتی در نظر بگیریم.
اما مردمی که شبانه بیرون می آیند تا خوشحالی کنند، نیاز به باز بودن کافی شاپ ها و آبمیوه فروشی ها و اغذیه فروشی ها و سوپرمارکت ها خواهند داشت. خوبست به آن کسبه هم بگوییم تا صبح مجازند باز باشند.
راستی به ماموران راهنمایی و رانندگی و نیروی انتظامی هم بگوییم برای جلوگیری از بی نظمی و ترافیک به طور فوق العاده کار کنند، و به مردم کمک کنند تا جشن شان خراب نشود.
به مردم هم حتما بگوییم برای شادی تا می توانند بی ماشین بیایند بیرون. مردم گوش می کنند! بگوییم نیازی نیست همه به مرکز شهر بروند، جشن ها در هر محله می تواند برگزار شود. معلوم است که کاری هم به کار مردمی که جشن می گیرند نباید داشته باشیم!
به همه مردم بگوییم از قبل شیرینی بخرند که بشود شبانه پخش کرد.
یادمان نرود به متولیان مساجد هم توصیه کنیم استثنائا دوشنبه شب در صورت برد ایران مساجد را باز کنند تا بعضی که می خواهند نماز شکر بخوانند بتوانند از مسجدها استفاده کنند. به امامان جماعت هم توصیه کنیم در شادی مردم شریک شوند تا مردم فکر نکنند دین با شادی مخالف است!
نمی دانم مسئول زدن فشفشه های غول پیکر و شلیک منورهایی که برای 22 بهمن انجام می شود کدام نهاد است، ولی خوبست آنها هم آماده شوند و نیم ساعتی شهرها را غرق در نور کنند. جشن آن طوری خیلی زیباتر خواهد شد.
داشت یادم می رفت... پرچم ایران!
خیلی زیاد پرچم ایران آماده کنیم تا مردم بگیرند دستشان و شادی کنند.
به مردم بگوییم مواظب بچه های کوچک و پیرمردها و پیرزن ها باشند. در آن شلوغی جشنِ پیروزی تیم ایران یک وقت صدمه ای نبینند، بچه ها نصفه شبی گم نشوند! اصلا ستادی بگذاریم برای گمشده ها در هر شهر یا منطقه.
استادیوم ها، مراکز ورزشی، سالن های ورزشی، مدارس، محل های خوبی هستند برای اینکه مردم آنجا جمع شوند و شادی کنند، تا همه چیز تنها وسط خیابان نباشد...
و البته توصیه های دیگری که من فراموش کرده ام!
همه این تمهیدات برای همان چند درصد احتمال پیروزی ایران! چه اشکالی دارد؟! حالا نشد هم که نشد، اتفاقی که نمی افتد.
ولی اگر بشود...
همه این کارها را که کردیم، می توانیم برای تیم ملی پیغام بفرستیم...
بچه ها بروید جلو که همه هوایتان را داریم! امیری، دژاگه، جهانبخش، قدوس، آزمون، طارمی، قوچان نژاد بزنید به دروازه پرتغال و نترسید، یک ملت ایستاده پشت سرتان...
ما برای جشن آماده شده ایم!
بیرانوند محکم دروازه را بگیر، ابراهیمی، محمدی، عزت اللهی، بچه ها محکم بایستید که ما می خواهیم تا صبح شادی کنیم.
کی روش جان، بچه های آبادان دعایت می کنند. شمالی ها برایت ترانه می خوانند، تهرانی ها از فرودگاه روی دست می گیرندت... فقط به بچه ها بگو چطوری دروازه تیم هموطن هایت را می شود باز کرد، و از رونالدو هم گل نخورد!
خدایا چه شادمانی بشود دوشنبه شب...
البته تو صلاح ندانستی نمی شود. نگران نباش ما ناشکر نیستیم. می دانیم همان چیزی را که لایقش هستیم به ما می دهی... و بد بازی کنیم و بلد نباشیم شادی کنیم تو رفیق پرتغالی ها هم هستی!
ولی خدایا
یک بار هم از اینطرف ما را آزمایش کن ببین که واقعا ظرفیتش را داریم!
می دانیم با خوشحالی مردم دلگرفته ایران، خودت هم خیلی لذت خواهی برد...
خدایا ما برنامه ریزی کردیم، حالا منتظر تو هستیم...
الهی به امید تو!
@ghomeishi3
رحیم قمیشی
دوشنبه شاید آخرین بازی ایران در جام جهانی برابر پرتغال انجام شود، و برویم تا چهار سال دیگر یا هشت سال یا 16 سال بعدش. شاید هم نه!
شاید هم به دورِ بعد صعود کنیم!
حالا یک یا چند درصد، یا اصلا یک در میلیون...
اما اگر این اتفاق بیفتد، برای اولین بار در تاریخ کشور می شود که به دور دوم جام جهانی صعود می کنیم. بعدش هم کسی چه می داند...
چقدر خوب می شود!
راستش اگر ما هیچ برنامه ریزی برای این صعود احتمالی در نظر نگیریم، یعنی امیدی به خدا نداشته ایم، و خدا هم حق دارد که بی خیال ما شود!
حتما یادمان هست آن شب بیش از نیمی از مردم کشور شب تا صبح را می خواهند جشن بگیرند و شادمانی کنند. پس باید بگوییم در آن صورت، امتحانات دانشجوها در روز سه شنبه پنجم تیرماه، دیگر برگزار نخواهد شد. همینطور برای کارمندان دولت تسهیلاتی در نظر بگیریم.
اما مردمی که شبانه بیرون می آیند تا خوشحالی کنند، نیاز به باز بودن کافی شاپ ها و آبمیوه فروشی ها و اغذیه فروشی ها و سوپرمارکت ها خواهند داشت. خوبست به آن کسبه هم بگوییم تا صبح مجازند باز باشند.
راستی به ماموران راهنمایی و رانندگی و نیروی انتظامی هم بگوییم برای جلوگیری از بی نظمی و ترافیک به طور فوق العاده کار کنند، و به مردم کمک کنند تا جشن شان خراب نشود.
به مردم هم حتما بگوییم برای شادی تا می توانند بی ماشین بیایند بیرون. مردم گوش می کنند! بگوییم نیازی نیست همه به مرکز شهر بروند، جشن ها در هر محله می تواند برگزار شود. معلوم است که کاری هم به کار مردمی که جشن می گیرند نباید داشته باشیم!
به همه مردم بگوییم از قبل شیرینی بخرند که بشود شبانه پخش کرد.
یادمان نرود به متولیان مساجد هم توصیه کنیم استثنائا دوشنبه شب در صورت برد ایران مساجد را باز کنند تا بعضی که می خواهند نماز شکر بخوانند بتوانند از مسجدها استفاده کنند. به امامان جماعت هم توصیه کنیم در شادی مردم شریک شوند تا مردم فکر نکنند دین با شادی مخالف است!
نمی دانم مسئول زدن فشفشه های غول پیکر و شلیک منورهایی که برای 22 بهمن انجام می شود کدام نهاد است، ولی خوبست آنها هم آماده شوند و نیم ساعتی شهرها را غرق در نور کنند. جشن آن طوری خیلی زیباتر خواهد شد.
داشت یادم می رفت... پرچم ایران!
خیلی زیاد پرچم ایران آماده کنیم تا مردم بگیرند دستشان و شادی کنند.
به مردم بگوییم مواظب بچه های کوچک و پیرمردها و پیرزن ها باشند. در آن شلوغی جشنِ پیروزی تیم ایران یک وقت صدمه ای نبینند، بچه ها نصفه شبی گم نشوند! اصلا ستادی بگذاریم برای گمشده ها در هر شهر یا منطقه.
استادیوم ها، مراکز ورزشی، سالن های ورزشی، مدارس، محل های خوبی هستند برای اینکه مردم آنجا جمع شوند و شادی کنند، تا همه چیز تنها وسط خیابان نباشد...
و البته توصیه های دیگری که من فراموش کرده ام!
همه این تمهیدات برای همان چند درصد احتمال پیروزی ایران! چه اشکالی دارد؟! حالا نشد هم که نشد، اتفاقی که نمی افتد.
ولی اگر بشود...
همه این کارها را که کردیم، می توانیم برای تیم ملی پیغام بفرستیم...
بچه ها بروید جلو که همه هوایتان را داریم! امیری، دژاگه، جهانبخش، قدوس، آزمون، طارمی، قوچان نژاد بزنید به دروازه پرتغال و نترسید، یک ملت ایستاده پشت سرتان...
ما برای جشن آماده شده ایم!
بیرانوند محکم دروازه را بگیر، ابراهیمی، محمدی، عزت اللهی، بچه ها محکم بایستید که ما می خواهیم تا صبح شادی کنیم.
کی روش جان، بچه های آبادان دعایت می کنند. شمالی ها برایت ترانه می خوانند، تهرانی ها از فرودگاه روی دست می گیرندت... فقط به بچه ها بگو چطوری دروازه تیم هموطن هایت را می شود باز کرد، و از رونالدو هم گل نخورد!
خدایا چه شادمانی بشود دوشنبه شب...
البته تو صلاح ندانستی نمی شود. نگران نباش ما ناشکر نیستیم. می دانیم همان چیزی را که لایقش هستیم به ما می دهی... و بد بازی کنیم و بلد نباشیم شادی کنیم تو رفیق پرتغالی ها هم هستی!
ولی خدایا
یک بار هم از اینطرف ما را آزمایش کن ببین که واقعا ظرفیتش را داریم!
می دانیم با خوشحالی مردم دلگرفته ایران، خودت هم خیلی لذت خواهی برد...
خدایا ما برنامه ریزی کردیم، حالا منتظر تو هستیم...
الهی به امید تو!
@ghomeishi3