هم بازی

✨ از «جزیره کودکی» تا «دل به دریا زدن و اجتماعی‌شدن» ✨

🔹 اجتماعی‌شدن، فرآیندی است که کودکان از طریق آن، استانداردها، ارزش‌ها، و رفتارهای مورد نظر فرهنگ و جامعه خود را می‌آموزند.

🔸 والدین در سال‌های نوپایی فرزندانشان، عوامل اصلی اجتماعی‌شدن آنان به حساب می‌آیند. والدین، با ابراز محبت و ایجاد آزادی یا محدودیت برای کودک یا سرکوبی برخی رفتارهای او، بر روند اجتماعی‌شدن یا نشدن کودک تأثیر می‌گذارند.

🔹 کودکان، از سال دوم زندگی شروع به تقلید از دیگران می‌کنند؛ به همین دلیل، «مشاهده»، یکی از وسایل اجتماعی‌شدن کودک می‌شود.

🔸 بزرگسالان فرض بر این دارند که اگر کودکان خردسال، صرفا به آنچه دیگران می‌کنند نگاه کنند، کار درست را یاد می‌گیرند و به آن عمل می‌کنند. این موضوع، در مورد بسیاری از استانداردهای رفتاری صادق است؛ ولی برای یادگیری بعضی از استانداردها، صِرف مشاهده بدون هیچگونه اشاره‌ای از جانب والدین که حاکی از تأیید یا عدم تأیید آنان باشد، کافی نخواهد بود. برای مثال، کودک صرفا با مشاهده نمی‌تواند بیاموزد که صداقت، ثبات و وفاداری از استانداردهای مطلوب است.

🔹 مشاهده افراد دیگر، زمانی بیشترین تأثیر را بر کودک دارد که آن افراد در انجام رفتار مطلوب، ثبات عمل داشته باشند. مثلا اگر مادری گاهی پرخاشگری کند و گاهی خشمش را کنترل کند، کمتر احتمال دارد کودک کنترل خشم را به عنوان رفتاری مناسب بپذیرد و از آن تقلید کند؛ زیرا به وضوح می‌بیند که پرخاشگری، در کنترل دیگران چه تأثیری دارد.

🔸 اگر کودک هرگز در خانه مورد پرخاش قرار نگیرد، یاد می‌گیرد برای کنار آمدن با محرومیت‌هایش، راه‌های غیرپرخاشگرانه را به عنوان رفتار مناسب به کار ببرد. البته کودک احتمالا جای دیگر در تلویزیون یا در میان همبازی‌هایش پرخاش و خشونت خواهد دید.

🔹 در جوامعی که کودک رفتارهای متنوعی می‌بیند، صرفا مشاهده والدین برای از میان‌بردن تأثیر سایر عوامل اجتماعی کافی نیست. در چنین مواقعی، والدین می‌کوشند تا علاوه بر سرمشق‌بودن برای فرزندانشان، از سایر شیوه‌ها، مثلا تأیید یا عدم تأیید رفتار کودک نیز استفاده کنند.

🔸 روایت شده است که:
🔆 قالَ بَعْضُهُم: شَكْوَتُ اِلى ابِى الْحَسَنِ موسى عليه السلام ابنا لى، فَقالَ: لاتَضْرِبْهُ، وَاهْجُرْهُ وَ لا تُطِلْ (عدّة الداعى، ص ۷۹)
🔅 كسى گفت: از فرزندم به امام كاظم عليه السلام شكايت كردم. ايشان فرمودند: «او را نزن، بلكه با او قهر كن؛ ولى نه به مدّت طولانى.
📸 lish.ir/8ch
#آموزشی
@Hambazi_tv 🔅هم‌بازی🔅

✨ والدین و امنیت نوزاد ✨

🔹 زمانی که کودک، درک جزء از کل پیدا می‌کند، قبل از تولد اوست: دوران جنینی. جنین، نیاز به امنیت دارد؛ به همین دلیل، ما روی مادران باردار مصمم هستیم و تمرکز داریم.

🔸 در روانشناسی، امنیت را از تولد بررسی می‌کنند. زمانی که کودک قضاوت می‌کند (تشخیص نمی‌دهد، چون عقل ندارد) با احساسش درک می‌کند و قضاوت می‌کند که در امنیت است یا ناامنی، تولد تا یکسالگی است. روزهای اول تولد، حساس‌ترین روزها برای ایجاد امنیت در نوزاد است.

🔹درک جزء از کل، یک نیاز فطری است که در بدو تولد به وجود می‌آید و نقش مادر در این زمینه بسیار مهم است. نقش پدر هم مهم است؛ چون نقش دوم یا مکمل را دارد و در کنار مادر است. مادر، مسئول رشد کودک است.
📸 lish.ir/87C
💭 #استاد_سلطانی
#آموزشی
@Hambazi_tv 🔅هم‌بازی🔅

✨ خطرِ کم‌شدنِ اقتدارِ والدین ✨

🔹 ما می‌خواهیم امنیت زندگی خود را از یک کل بگیریم. آن کل، باید قدرت داشته باشد و خشونت نداشته باشد.

🔸 در امنیت، قدرت و اقتدار خیلی مهم است. دلیل اینکه در بحث امنیت، من به سراغ اقتدار می‌روم این است که که چون درک مقصر و مظلوم و احساس مظلومیت و احساس گناه ناشی از مقصربودن و احساس ضعف ناشی از تصورِ مظلوم‌بودن در مادرهای امروزی باعث شده که روز به روز اقتدارشان کم شود و این یک خطر است.

🔹 خطر کم شدنِ اقتدار والدین به خصوص تحصیلکرده، آینده فرزندان ما را تهدید می‌کند؛ و من با تمام وجود این مسئله را حس می‌کنم.

🔸 اگر اقتدار والدین آسیب ببیند، هیچ چیز جایگزین آن نخواهد بود. نداشتنِ اقتدار، خود نوعی خشونت است.

🔹 نسل مادران و پدران امروزی، به خصوص تحصیل‌کرده‌ها و حتی کسانی که در زمینه کودک فعالیت اجتماعی دارند، به شدت دچار احساس گناه و انفعال هستند و در مقابل فرزند خود ناتوانند.

🔸 در رابطه جزء و کل، وقتی اقتدار از بین می‌رود، بیشترین آسیب به جزء می‌رسد؛ یعنی به کودک.
📸 lish.ir/7j0
💭 #استاد_سلطانی
#آموزشی
@Hambazi_tv 🔅هم‌بازی🔅