روی الشیخ محمد علی الکرمانشاهی :لما أراد الله تعالی أن یخلق خلقاً لیظهر سرّ کنت کنزاً مخفیاً و یعرَّف نوره علی الموجودات بلا ستر و غطاء فیکون هذا النور هادیاً للمخلوقات علی ذلک الکنز الخفی ، فخلق فاطمۀ الزهرا من نوره فی البحار معرفته و هذه البحار قد تجلی فی نور فاطمۀ ، و جعل الله تعالی هذا النور الحقیقی فی مقام قربه.
فناداها یا أمَتی فقالت : لبیک ، یا إلهی و سیدی و خالقی و رازقی و محیِیَّ و ممیتی.
قال الله عزوجل : خلقتک لأجلی و خلقت الأشیاء لأجلک. أنت الحبیبۀ و أنت المحبوبۀ ، و أنت خیرتی من خلقی ، و أنت الکنز التی خلقتک لکی تُعرَّفنی الخلق ، والخلق کلهم عبیدک.لولاک لما خلقت الأفلاک و ما بینها و ما تحتها و ما فوقها إلی یوم القیامۀ.
فناداها الله تعای ثانیاً : لولاکِ لما أُعرف و لما خلقت الخلق ، یا بضعۀ حبیبی و یا منوّرۀ أرضی و سمائی و جنتی ، أقبلی.فأقبلت نحو الخلائق لهدایتهم. وقال أدبری.فأدبرت.فإقباله عین إدباره و إدباره عین إقباله ، و هو بمعنی أن کل الجهات وجه الله ،(فأینما تولُّوا فثمَّ وجه الله).
🌸 المجالس للشیخ محمد علی الکرمانشاهی ابن العلامۀ محمد باقر البهبهانی (خطی) 1/111 ، المجلس العاشر فی بیان تنزُّل نور فاطمۀ من عالم الانوار إلی عالم الذر. الموسوعۀ الکبری عن فاطمۀ الزهراء 1/332
شیخ محمد علی کرمانشاهی روایت می کند:زمانی که خدا اراده کرد که خلقی را خلق کند که با آن ظاهر کند سرّ آنکه من گنج مخفی بودم و نورش برای موجودات بدون پوشش و پرده معرفی شود که با آن گنج مخفی برای همه مخلوقات این نور هدایت گر باشد، فاطمه زهرا از نور خودش از دریاهای معرفتش خلق کرد و همه این دریاها در نور فاطمه تجلّی کرد، و خداوند تعالی این نور حقیقی را در مقام قربش قرار داد.
پس ندا داد او را ای کنیز من.
پس فرمودند:لبیک ای خدای من و آقای من و خالق من و رازق من و زنده کننده و میراننده من.
خدای عزوجل فرمود:من تو را برای خودم و همه اشیاء را برای تو خلق کردم.تو حبیبه و تو محبوبه من هستی و تو برگزیده از خلقم هستی و تو همان گنج هستی که تو را خلق کردم که تمام مخلوقات من را بشناسند و تمام مخلوقات بنده کوچک تو هستند و اگر تو نبودی افلاک و آن چه بین آن و زیر آن و روی آن است را تا روز قیامت خلق نمی کردم.
پس خداوند برای بار دوم ایشان را ندا داد:اگر تو نبودی من شناخته نمی شدم و خلقم را خلق نمی کردم ای پاره وجود حبیب من، ای نورانی کننده زمین و آسمان و بهشت من، پس به سوی من روی بیاور ، پس حضرت به سوی تمام خلایق روی آوردند برای هدایت کردن آنها.
و خداوند گفت:پشت کن و او پشت کرد ، پس روی آوردنش عین پشت کردنش و پشت کردنش عین روی آوردنش بود
و آن بدین معناست که تمام وجه های عالم وجه الله است(پس به هرکجا روی کنید، پس همان جا وجه الله است).
🏴حیدریون نوش آباد 🏴
@haydariyoonnooshabad110
