#benimhikoyem
✨Goʻzal kunlarning biri.Olamga tun choʻkkan.Galaktika millionlab yulduzlarga toʻla.Shu yulduzlar orasida bitta yulduz eng yorqin nur sochardi. U har tun bor kuchini sarflab nurlarini yerga yetkazishga urinardi.Bilasizmi nimaga? Chunki u yerdagi olamda qalb oromini uchratgandi. Tunda yerdagi oʻsha mavjudotga oʻzini koʻrsatishga harakat qilar, bor nurini shuning uchun sarflardi. Kunduzi esa tinchgina orom olardi. Yerdagi mavjudot nima ekan deb oʻylayotgandirsiz...
Taqdirning ikkinchi tomonidan xabar olsak.Yer zaminida oʻzi bilan oʻzi ovvora boʻlgan, oʻzidan uyaladigan, barcha narsadan qoʻrqadigan bir kichkina gul yashar edi. Uning nomi Soleyroliya...
U juda kichkina gul edi.Shuning uchun oʻzidan uyalardi. Oʻylardiki endi bu gulni hech kim yaxshi koʻrmaydi, hamma oyoqosti qiladi chunki koʻrinmasman deya. Uning oʻylaganlari haqiqat edi.Chunki , u juda kichkina oldida esa millionlab chiroyli gullar viqorla turardi.Lekin bilasizmi Soleyroliya tunlari yorqin nur sochayotgan yulduzni koʻrgan va koʻngil qoʻygandi. Har tun unga termular shu yerlardan qutulsayu cheksizlik sari parvoz qilib, uni oldiga borsa...
Ular bir biridan xabarsiz qalban bogʻlandilar. Shu zayl kunlar oʻta boshladi.Tunlari ular bir biriga termulib tabassum qilishar, makonsiz nasibla nigohlar toʻqnashardi.. Kunduzi esa kutish bilan oʻtardi. Kunlarning birida ulkan fojea yuz berdi.Yorqin yulduz qarasa, oʻsha qalbida quvonch uygʻotgan gul joyidan siljib qolgan, endi tabassum ham qilmas, jimgina yotardi.Yulduz bezovtalanar, juda qoʻrqardi, tinmay titrar jismida allaqanday ogʻriq bor edi. Chunki u gulga nima boʻlganini bila olmayotgandi. U gʻamgin tarzda tunni oʻtkazdi.
Soleyroliyani kimdir tepkilab uzib yuborgandi. U soʻlib borar, lekin umidini yoʻqotmas, bir bora boʻlsada yulduzni koʻrish uchun duo qilardi.Vujudi uni kelishini his qilardi.Uning duolari Robbimga yetib bordi va mitti gulning orzulari ushalishiga umid paydo boʻldi.Oʻsha gulning yoniga Insoniy kelib qoldi. Insoniy gulni sekin qoʻliga oldi.Gul ogʻriqdan emas umidsizlikdan soʻnib borardi.Mitti gul Insoniyga bor voqeani aytib berdi.Endi buni yulduzga yetkazish qolgandi.Insoniy shamollar orqali yulduzga xabar berdi.Yorqin yulduzlar esa tanlov qabul qilishi kerak edi. Yerga yetib kelish yoki oʻsha yoqda qolish.Agar yerga uchib borsa qaytib kela olmasdi,soʻnib borliqqa aylanib ketardi.Lekin uning qarori qatʼiy qalb oromini yoniga boradi. Qaytmasligini his qilar, ammo muhabbatini yolgʻiz soʻnishiga qarab tura olmasdi.
U yerga uchdi.Kelguncha yorqin nurlari soʻnib, gul kabi mittiga aylanib qoldi.Yulduz ham jismla soʻnib borardi.Soleyroliyani ham umri yakuniy qismida edi.Insoniy ikki qalbni uchrashtirdi.Ularni gapirishga majoli qolmagandi.Mitti gul mittigina qalbi ila bir soʻz ayta oldi xolos - " Shukur". Yulduz esa javoban "Amiyn" deya oldi. Ikkisi ham shu zaylda soʻndilar. Insoniy ikki soʻngan qalbni dengizning hech kim yetib bora olmaydigan tubsiz qaʼriga bir vujudga va bir umrga joʻnatdi...
Ajoyibaa.Millionlab eng goʻzal gullar ochidan mittigina gulni koʻra olgan yulduz va mitti boʻlishiga qaramay katta yurakli, Robbisiga ishongan gul.Ajib va sirli muhabbat. Hech qanday gʻuborlarsiz, ishonchla, baxtni qalbida kashf eta olgan, voz kechilmaydigan ikki borliq va vujud.Buni ulardan boshqa hech kim uddalay olmasdi.Toʻgʻri vujudla gaplasha olmadilar, lekin ular uchun ikki soʻz " Shukur va Amiyn " yetarli boʻldi.Bu ikki soʻzda butun 18 ming olam mujassam edi.Ularni unutma ey begʻubor Insoniy qalbim...✨
©Insoniyning
"Qalbim taskini" hikoyalar turkumidan.
@insoniynotes ✨