کتاب برای شناخت آلتوسر، معرفی و سبک نوشتاری و همینطور جدی ترین رساله های او ارزشمند است. تقریبا از تفسیرهای او در مورد آلتوسر، فروید، لکان،ماکیاول و همینطور رساله سازو برگ ایدئولوژیک مطلب وجود دارد. قلم و نوشتار مددی نیز جاندار و دغدغه مند است هر چند در برخی موارد احساسی می‏شود و زبان اندرز و شعر را انتخاب می‏کند. اما باید گفت که تفسیر مددی به خلاف آلتوسر به سنت توجه ندارد و به شدت تحت تاثیر ادبیات های انقلابی است. جریان های مارکسیسم در ایران خطرات زیادی برای امنیت ملی، سیاست گذاری عمومی و منافع ملی کشور در تاریخ معاصر ایجاد کردند. صرف ترجمه کاری پسندیده است تا شهروندان از اندیشه های بشری آگاه شوند اما توصیه و ترویج اندیشه مارکسیستی بدون توجه به سابقه خطرناک آنها برای کشور، دولت و مردم منصفانه نیست. جریان چپ و مارکسیسم در ایران خط توسعه کشور را نابود کرد و عامل اساسی ارتجاع و ایجاد توهمات در میان روشنفکران و سپس سیاست گذاران گردید. مارکس و قرائت های لمپن وار از او در ایران جز فلاکت و نابودی شاخص های انسانی نتیجه ای نداشته است. ادبیات آرمان گرای ضد دولت مشتی روشنفکر آواره و بی وطن را شکل داد که با سنت و کشور خویش درگیر شدند و در همه تاریخ معاصر تنها رادیکالیسم، ترور، تجزیه، انقلاب و توهم را شکل دادند. حال آلتوسر و کتاب های او می تواند بخشی از مشکلات تئوریک و آکادمی مارکسیست ها را پوشش دهد و نگاه آنها به مسائل را کمی عمیق تر سازد. اما لحن و کلام مددی همچنان آرمان گرایانه و ضد سنت و دولت است. علم سیاست به دولت توجه دارد و بدون دولت و سیاست گذاری های حاکمیتی آن هیچ اخلاق، عدالت، قانون و آزادی ای وجود ندارد. همانطور که اسپینوزا می‏گوید خارج از دولت ثواب و گناه بی معنا است. بنابراین باید تفسیر و روایت آلتوسر بر بستر واقع گرایی و اندیشه علمی استوار باشد نه اینکه با زبان شعر و اندرز بیان گردد.
منبع: روزنامه سازندگی پیش شماره دو – صفحه 16
روح اله اسلامی