زندگی جوری باهام رفتار کرده که فکر کنم لیاقتش رو ندارم و بخاطر همین اصولا درخواستش هم نمیکنم.
موقعیت رو خراب میکنم چون فکر میکنم من حق ندارم این رو بخوام و داشته باشم چون آدمای بهتر از من هم برای این موقعیت وجود دارن.
در حضور دیگران با خودم مثل یک آدم بی ارزش رفتار میکنم که نیاز و خواسته ای نداره؛ چون چه فرقی داره، بالاخره که برآورده نمیشه!
چون من هیچوقت اون یک نفر نبودم؛
هیچوقت داستان برای من نبود‌.
یه سری آدما وسط کادر دنیا زندگی میکنن و یسری ها هم مثل من، همیشه تو گوشه و کنار و حاشیه‌ن. اولویت آخر و کمرنگ!