🌙جوانان دعوتگر بسوی اسلام 🔰

یا الله سبحانه و تعالی طاعات و عبادات همه مارا قبول بگردانی و مارا توفیق اعمال صالح نصیب کنی تا بتوانیم یازده ماه دیگر را مثلی رمضان سپری کنیم

#الوداع_رمضان 😭😭😭

ادامه ... 📝

اکثر انسان‌ها زندگی خویش را در حال انتقال از منفی به مثبت و از مثبت به منفی سپری می‌کنند. وقتی دارند و وقتی خوش‌اند، ترس ناداری و ناخوشی آزارشان می‌دهد و وقتی ندارند و ناخوش‌اند اندوه نرسیدن و نبودن در محوطه‌ای دارا بودن و خوشی آرامششان را می‌گیرد. در این فرآیند انتقال از مثبت به منفی و برعکس، انسان یک محوطه را فراموش کرده است؛ محوطه‌ای صفر. محوطه‌ای که نه ترس ناخوشی است و نه اندوه برای خوشی. محوطه‌ای که نه ترس ناداری است و نه اندوه برای نبود دارایی. محوطه‌ای که در حال دارایی و خوشی، جای گزین ترس شکر است، توکل است، سپاس است و عدم وابستگی است و در حال ناداری و ناخوشی به‌جای اندوه، امید است، توکل است، رضاست و آزادی است. محوطه‌ای که فقط آرامش است.
محوطه‌ای که فقط آزادی است.
محوطه‌ای که فقط بی‌نیازی است. محوطه‌ای که احساس کاملیت می‌آورد. محوطه‌ای که در آن از ناداری و ناخوشی و از دارایی و خوشی می‌شود لذت برد.
این محوطه که نه در آن ترس باشد و نه در آن خوف باشد از اولیاء خدا و متقیان است؛

أَلَا إِنَّ أَوْلِيَاءَ اللَّهِ لَا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلَا هُمْ يَحْزَنُونَ * الَّذِينَ آمَنُوا وَكَانُوا يَتَّقُونَ * لَهُمُ الْبُشْرَى فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَفِي الْآخِرَةِ لَا تَبْدِيلَ لِكَلِمَاتِ اللَّهِ ذَلِكَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ:-
🔹️آگاه باشيد اوليا (و دوستان) خدا نه ترسي دارند و نه غمگين مي‏شوند. همانان كه ايمان آورده و پرهيزگارى ورزیده‌اند. در زندگى دنيا و در آخرت مژده براى آنان است وعده‌های خدا را تبديلى نيست اين همان كاميابى بزرگ است.

♦️این وعده‌ای الهی است و حق است. هیچ شکی در آن وجود ندارد. متقیان و اولیاء الهی چه در اقتدار باشند و چه محکوم، چه غنی باشند و چه فقیر، چه اسباب خوشی نزدشان موجود باشد و چه نباشد و چه در بزم یاران باشند و چه در فراق، همسر آرامش هستند. این حالت به دست نمی‌آید مگر با اطمینان قلبی و اطمینان قلبی درگرو ذکر خداوند ﷻ است؛

الَّذِينَ آمَنُوا وَتَطْمَئِنُّ قُلُوبُهُمْ بِذِكْرِ اللَّهِ أَلَا بِذِكْرِ اللَّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ:-
🔸️آن‌ها که به خدا ایمان آورده و دل‌هایشان به یاد خدا آرام می‌گیرد، آگاه شوید که تنها یاد خدا آرام‌بخش دل‌هاست.

◽ذکر الهی چیست؟ بدون صرف‌نظر از اذکار مسنونه، بزرگ‌ترین ذکر الهی کلام الهی است؛

إِنَّا نَحْنُ نَزَّلْنَا الذِّكْرَ وَإِنَّا لَهُ لَحَافِظُونَ:-
🔹️بی‌تردید ما اين ذکر [قرآن] را به‌تدریج نازل کرده‌ایم و قطعاً نگهبان آن خواهيم بود.

♦️بناءً آخرین حرف من این است که با قرآن تماس دائمی داشته باش. حداقل روز یک رکوع از تلاوت قرآن با ترجمه و تفکر در آن را فراموش نکن. اخلاقت را قرآنی بساز. اعمالت را قرآنی بساز. قرآنی زندگی کن...
•┈┈•
هر دو خاموشانه در کیفیت احساسی محوطه‌ای صفر و احساس لذت روحی به‌سوی مسجد روان بودند؛ جوان به خاطری که تغییر بزرگی در خویش احساس می‌کرد، جواب بسیاری از سؤالات خویش را یافته بود و آرامش بی‌سابقه‌ای داشت و پیر قرآن به خاطر اینکه شبش را با ذکر خداوند ﷻ سپری کرده بود، امید ثواب دو نماز را داشت ( از خودش و از اولین نماز جماعت جوان را نظر به اعتراف خود جوان)، سبب سوق دادن یک انسان به‌سوی کلام الهی شده بود، زیرا جوان وعده‌ای تماس همیشگی با قرآن را داد و سرانجام به این خاطر که جرقه‌ها تغییر مثبت را در قلب یک انسان روشن ساخته بود...
خداوند ﷻ بهتر می‌داند و ما نمی‌دانیم.

#هدایت‌الله‌ذاهب

•┈┈┈•✿❁✿•┈┈┈•
پایان مجموعه مقالات ارزشمند (مسلمانِ مدرن و قرآن)
✍به قلم هدایت الله ذاهب
📚نویسندۀ کتاب: آخرین هشدار (برای بیداری امت اسلام) و پارلمان ابلیس.

#مسلمان‌مدرن‌وقرآن #روزآخر #یافتن‌صفر #آخرین‌پیام #همسری‌آرامش

🔖 حرف آخر

آواز دل‌نواز آذان صبح به حیث اعلامیه‌ای توقف گفتگو از نزدیک‌ترین مسجد، گوش‌های هر دو را نوازش می‌داد. هر دو که تمام شب را با ذکر خدا و کلام خدا سپری کرده بودند، هر جمله‌ای آذان را مانند صدای آسمانی دل‌پذیر احساس کرده و طراوت‌بخشی روحی آن را باطنی می‌ساختند.

همان‌گونه که در روایات آمده است، در هر مجلسی که ذکر خداوند ﷻ در آن باشد ملائک در آن مجلس سهیم می‌شوند، گویا مسئولیت گذر دادن صدای مؤذن را از ذهن به قلب، ملائک به عهده گرفته بودند.
پیر قرآن پس از هر جمله‌ای آذان، آهسته و گوارا
«لَا حَوْلَ وَ لَا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ الْعَلِیِّ الْعَظِیمِ» را زمزمه می‌کرد و جوان با چشمان بسته سرش را به‌سوی آسمان تکیه داده بود و لذتی احساس می‌کرد که در طول زندگی‌اش از هیچ‌چیزی به دست نیاورده بود؛ نه از پول، نه از دستاوردها و نه از توصیف‌های سایرین.

درحالی‌که بدنش در آرامش غیرقابل‌باور و بی‌سابقه بی‌حرکت بود، روحش چنان بیتابی خوشایندی داشت که می‌خواست آسمان را با تمام بزرگی آن ببلعد و هر نوید آرامش آسمانی را باطنی سازد.
با اختتام آذان و طنین زمزمه‌ای پیر قرآن که دعای آذان را با تضرع و محبت می‌خواند، جوان به دنیای خود باز گشته و پس از لحظه‌ای سکوت با صدای متفاوت و آرامی که پیام صلح درونی را می‌داد لب به سخن گشوده گفت:

◾شاید چند دقیقه بیشتر وقت نداشته باشیم، بناءً من از پرسش می‌پرهیزم، و در اخیر می‌خواهم به حیث اختتامیه‌ای این مجلس با کلمات چند مرا نصیحت کنید.

پیر قرآن که لذت کم‌تر از جوان نبرده بود و شب خویش را پربارتر از او حساب می‌کرد، درحالی‌که آماده می‌شد تا برای نماز صبح وضو تازه کند، گفت:

◽می‌خواهم در مورد بزرگ‌ترین دغدغه‌ای انسان مدرن و مسلمان مدرن که دغدغه‌ای خودت نیز است چیزهای بگویم.

ما به زبان کمی صحبت می‌کنیم. حتی کیفیات را نیز با کمیات محاسبه و بیان می‌داریم. احساسات ما کیفیات هستند، ولی ما آن را به زبان کمی بیان می‌داریم. اگر از کسی بپرسیم که چه احساسی دارد او با جواب خوب، بسیار خوب، عالی و بسیار عالی، یا بد، بدتر، بسیار بد و بدترین و یا خوش، بسیار خوش و... یا اندوهگین، بسیار اندوهگین و غیره، کیفیت احساس درونی خویش را بیان خواهد کرد. اگر این طرز بیان را کمی‌تر بسازیم که در پرس‌وجو از بیماران روانی کارایی بیشتر دارد و در قالب اعداد آن را بیان کنیم، مثبت و منفی می‌شوند؛ کسی که اندک خوب و خوش احساس می‌کند احساس خود را با عدد مثبت 1، زیاد خوب و خوش مثبت 10، احساس خوب و خوش عالی دارد مثبت 100 و عالی‌ترین احساس را مثبت لایتناهی و برعکس آن منفی یک، منفی 100 و منفی لایتناهی بیان خواهد کرد.

◽اما هردو حالت، آرامش و لذت زندگی را در برندارد. کسی که همیشه خنده بر لب دارد، پر آرامش‌ترین نیست و کسی که همیشه اشک به چشم دارد الزاماً فاقد آرامش نیست. اکثراً کسانی که در محوطه‌ای مثبت قرار می‌گیرند، ترس رفتن به منفی برایشان آرامش‌زدا می‌شود و کسانی که در محوطه‌ای منفی قرار می‌گیرند اندوه نبودن و نرسیدن به مثبت اندوهگینشان می‌سازد. حتی کسانی که نظر به معیارهای کمی، باید در محوطه‌ای مثبت باشند، احساس کمی و نا تکمیلی می‌کنند، زیرا آن‌ها فقر تصورات دارند. قبلاً انواع فقر را بیان داشتم، اما نوع خطرناک ترس که در عصر ما برای اکثریت آزاردهنده است، فقر تصورات می‌باشد. کسی شاید غذا داشته باشد، خانه داشته باشد و عاید بیش از نیاز داشته باشد، اما بازهم فقیر باشد، زیرا به تصوراتی که زندگی خویش را در آن منسجم ساخته است نرسیده است.

ادامه ... 📝

خداوند ﷻ پس از بیان دو بی‌انتهاترین، اول صفت بی‌انتهای ذات اقدسش و دوم بی‌کران‌ترین و وسیع‌ترین رحمتش (قرآن)، به بهترین و ‌بی‌انتهاترین کرامت خلقتش می‌پردازد؛
خَلَقَ الْإِنْسَانَ:-
🔸️انسان را آفريد.

انسان! مخلوقی که خداوند ﷻ با دستان بلا کیف خویش آن را ساخت؛
قَالَ يَا إِبْلِيسُ مَا مَنَعَكَ أَنْ تَسْجُدَ لِمَا خَلَقْتُ بِيَدَيَّ:- 🔹️فرمود اى ابليس چه چيزى تو را از سجده به آنچه با دستان خويش آفريده‏ام، بازداشت؟.

انسان! مخلوقی که خداوند به آن کرامت داد؛
وَلَقَدْ كَرَّمْنَا بَنِي آدَمَ:-
🔸️و محققاً ما فرزندان آدم را بسیار گرامی داشتیم و کرامت دادیم.

انسان! مخلوقی که خداوند ﷻ وی را بر مخلوقات خویش فضیلت داد؛
وَفَضَّلْنَاهُمْ عَلَى كَثِيرٍ مِمَّنْ خَلَقْنَا تَفْضِيلً:-
🔹️و آن‌ها را بر بسیاری از مخلوقات خود برتری و فضیلت کامل بخشیدیم.

انسان! مخلوقی که خداوند ﷻ به سبب این فضیلت و کرامت مسجود ملائک شد؛
وَإِذْ قُلْنَا لِلْمَلَائِكَةِ اسْجُدُوا لِآدَمَ:-
🔸️و [ياد كن] هنگامى را كه به فرشتگان گفتيم براى آدم سجده كنيد.

انسان! مخلوقی که خداوند ﷻ بزرگ‌ترین رحمتش را بر قلب وی نازل کرد؛
وَإِنَّهُ لَتَنْزِيلُ رَبِّ الْعَالَمِينَ... عَلَى قَلْبِكَ لِتَكُونَ مِنَ الْمُنْذِرِينَ:-
🔹️و راستى كه اين [قرآن] وحى پروردگار جهانيان است... بر قلب تو، تا از بیم دهندگان باشی.

سرانجام خداوند ﷻ از وسیع‌ترین و بزرگ‌ترین رحمتش در انسان یادآوری می‌کند؛
عَلَّمَهُ الْبَيَانَ:-
🔸️به او بیان آموخت‏.

◽انسان را حیوان ناطق می‌گویند، زیرا اولین تمایزی که در انسان نسبت به تمام حیوانات دیده می‌شود همانا نطق انسان است. نطق، پیشرفت انسان، تکامل طرز زندگی انسان، تکامل علم برای انسان، همزیستی انسان و زندگی اجتماعی انسان را ممکن ساخته است.

♦️نتیجه: وسیع‌ترین و پرجوشش‌ترین اسم صفات الهی؛ رحمن (صاحب رحمت بی‌انتها)، بزرگ‌ترین و گسترده‌ترین رحمت الهی؛ قرآن، باکرامت‌ترین و بهترین خلقت الهی بالاثر رحمت ذات اقدسش؛ انسان، و مهم‌ترین و بهترین رحمت الهی در انسان؛ بیان.

◾تنها بدبخت‌ترین مردم از رحمت الهی فرار خواهند کرد و بناءً تنها بدبخت‌ترین مردم از قرآن فرار خواهند کرد. برای اینکه از کرامت الهی که به انسان داده‌شده است، پاسداری کرد قرآنی باید شد و برای اینکه سپاس بهترین نعمت الهی در خود را سپاسگزاری کرد قرآن‌خوان باید شد؛ چنانچه در حدیث رسول‌الله ﷺ به همین مفهوم می‌آید که بهترین شما کسی است که قرآن می‌آموزد و قرآن می‌آموزاند.

◽قرآن بزرگ‌ترین رحمت الهی که به قلب با کرامت‌ترین خلقت الهی نازل شده است، برای پاسداری کرامت انسانی‌ای عطا شده است و برای اینکه انسان از کرامت خویش پاسداری کرده و بهتر و بهترین شود، از بهترین نعمت در خویش برای تبیین قرآن استفاده کند؛ از نعمت بیان.

#هدایت‌الله‌ذاهب

#مسلمان‌مدرن‌وقرآن #روز_بیست‌ونهم #قرآن‌بزرگ‌ترین‌رحمت #عظمت‌قرآن #قرآن‌بهترین‌بیان

🔖 خدا، قرآن و انسان

وقتی باکسی ارتباط قلبی داشته باشی، سه وقت مرتبط با وی بسیار سخت می‌گذرد؛ لحظات قبل از وعده‌ای ملاقات و لحظات قبل و پس از فراق. جوان که با گسترده شدن شفق لحظه‌ای فراق را نزدیک می‌دید، سختی گذر زمان را احساس می‌کرد. احساس می‌کرد که یکی از بهترین شب‌هایش در حال پایان یافتن است. صدای قلب خویش را که فریاد می‌زد از هم‌نشین برای مدت نامعلوم دور خواهد بود می‌شنید.

اما جوان از اندک وقتی‌که داشت نمی‌خواست بی‌بهره بماند، بناءً از پیر قرآن خواست تا در مورد اهمیت معنوی قرآن برایش بگوید:

◾می‌شود برایم از اهمیت قرآن بگویی؟ از عظمت قرآن؟ و از کرامت کتابی که بهترین شب زندگی‌ام را برایم داد؟
عظمت و بزرگی این کتاب قابل توصیف نیست، پیر قرآن با صدای پر از احساسات قلبی بیان داشت. ◽می‌توانم هزاران لفاظی در بزرگی این کتاب بیان دارم، اما به باور من سخن تأثیرگذار آن است که دارای روحی باشد که آن سخن را تا قلوب مخاطبین حمل کند.

این‌زمانی ممکن است که سخنی که گفته می‌شود از اعماق قلب بیرون آید و هر تپش قلب آن را تصدیق کند؛ سخن تأثیرگذار آن است که با تمام وجود بدان باور داشته باشی. زمانی که در مورد موضوعی صحبت می‌کنیم و قلب ما آن را احساس کرده و تصدیق کند، این سخن با خود امواج قلبی را نیز حمل می‌کند که مستقیماً به قلب مخاطب تأثیر می‌گذارد؛ اگر مخاطب قلب خویش را کاملاً تاریک نساخته باشد. اما اگر سخنانی بگوییم که از قلب ما نشئت نمی‌گیرند، چه به خاطر ریا و چه به خاطرفریب، امواج قلبی حامل آن، سخنان ما را رد خواهند کرد و زمانی که این سخنان را مخاطب می‌شنود اگرچه ذهنش آن را بپذیرد در قلبش نمی‌نشیند، زیرا قلب آن امواج را می‌شناسد. الا ماشاءالله.

🔸️بزرگی این کتاب را فقط قسماً می‌توان احساس کرد. بزرگی این کتاب را هر کس به‌اندازه‌ای تجربه‌های باطنی خویش از این کتاب می‌تواند بیان کند. من که هنوز از بسم‌الله آن نقطه‌ای ب را باطنی نتوانسته‌ام، نمی‌توانم با سخنان توأم باروح تصدیق‌کننده از بزرگی آن چیزی بگویم، اما می‌خواهم از زبان الهی چند نقطه را بیان دارم.

می‌خواهم در این مورد چهار آیت سورۀ الرحمن را تلاوت کنم.
🔹️این سورۀ با اسم صفت خداوند ﷻ آغاز می‌شود؛ الرَّحْمَنُ. رحمان اسمی از اسماءالحسنی الهی است که در آن نهایتِ گستردگی رحمت الهی بیان‌شده است. رحمتی که از غضب الهی پیشی می‌گیرد. رحمتی که بی‌انتها است. رحمتی که مانند چشمه‌ای فوران می‌کند و همه‌جا را تحت پوشش قرار می‌دهد. رحمتی که اگر در آن غرق شوی زندگی نمی‌گیرد، بلکه زندگی می‌دهد. رحمتی که انتهای آن را ذهن انسانی درک نمی‌تواند. رحمتی که بالاثر آن انسان صاحب نعماتی شده است که قابل‌شمارش نیستند. چنین است که در طول این سوره خداوند ﷻ چندین بار از نعمات و رحمت‌های خویش یادآوری می‌کند که تجلی‌ای از صفت رحمانیت ذات اقدسش می‌باشد؛

فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ:-
🔸️پس كدامين نعمت‌های پروردگارتان را انكار می‌كنيد؟.

پس از آیت اول، قرآن ادامه می‌دهد؛
عَلَّمَ الْقُرْآنَ:-
🔹️قرآن را تعلیم داد.

♦️این آیه نشان می‌دهد که بزرگ‌ترین رحمت و نعمت الهی تعلیم قرآن است؛ همان‌گونه که صفت رحمن از بی‌انتهاترین صفات الهی است، تعلیم قرآن رحمت بی‌انتهای الهی برای انسان است. خداوند ﷻ در این آیت بر علاوه‌ای اینکه قرآن را بزرگ‌ترین نعمت و رحمت برای انسان و جن معرفی کرده است، تعلیم آن را نیز به عهده‌ای خویش گرفته است. قرآن را خداوند ﷻ می‌آموزاند، و خداوند ﷻ این نعمت را برای کسانی بیشتر ارزانی می‌دارد که بیشتر به او نزدیک‌اند؛ متقیان.
برای گرفتن علم قرآن تنها خواندن و آموختن کافی نیست، تقوا نیز لازمی است.