Shu kungacha yashagan hayotimdan nolishni yoqtirmayman, sababi meni hayot prinsiplarin afsus qilmaslikka asoslangan, shu sababdan qilgan hamma ishim afsuslanmaslik uchun qilindi, endi esa oyga tolyapman. Men idial yashayapmanmi?

Qayerda xato qildim degan so'zni aytishim kerakmi yokida yoq. Hayot prinsipimga asoslansan yo'q aytmasligim kerak, ammo ozimcha oylayman nahotki men bur kam dunyoda bekamu kost yashayotgan bolsam , yoq nimadir yaxshimas, nimadir xato va shu xatoni topishim kerak, niyatlarimga yetdimmi yarmiga ha yarmiga esa hali yoq, qoldan boy berganlarim boldimi ha bo'ldi. Ammo ular uchun maksimal darajada kurashdim. Va bundan afsusda emasman. Har holda afsuslanmasligim kerak. (Hali bir burchakka boshimni urib afsusdaman deganim yoq) ammo afsuslanasanmi deganda balki afsuslanishim kerakdir deb oylab qolyapman. Ammo afsuslanmasam kerak. Shunki bu oyni darajasi boshqa oxshaman oylar bilan bir xil. Meni oylantirayotgan boshqa masala esa nimadir qilishim kerak yana kimnidir yoki nimadir yoqotmaslik uchun. Ammo hayotim nimagadir gullab yashanamayapdi, xuddi ozimni Oqishga kirib qoygan boladay his etayapman. Yanikim hamma marralarga yutiqlarga erib qoygani endi yashashdan mani qolmaganday. (Yoki hammasini yoqotganim uchundir, aslida erishdim yolgan gapirayotgandirman, ozimni aldayotgandirman. Balki rostan ham erishgandirman )bilmayman, bilganim esa nimadir kam bolishi kerak nimadir qilishim kerak ammo hohishim yo'q, energiya bor ammo harakatlantiruvchi kuch yoq, istak yo'q. Boyishdan mani nima oxirda mazza qib dam olsang hozir dam olayapsanku, oldingi narsalar mazasi yoq xatto Cola endi tamsizdik, xatto baxt asli baxtsizlikdik, qoyosh yoqdik. Hammasi illizadik. Yanikim siz bilasiz hammasi vaqtinchalik. Kun kelib hammasi yoq bolib ketadi.