مارشال: تو چه می‌خواهی که به دست نیاوردی؟

مُراجع: من نمی‌دانم چه می‌خواهم.

مارشال: من حدس می‌زدم که این را بگویی.

مراجع: چرا؟

مارشال: نظریه من این است که ما #افسرده می‌شویم چون چیزی را که می‌خواهیم به دست نمی‌آوریم و ما چیزی که می‌خواهیم به دست نمی‌آوریم چون هرگز به ما یاد نداده‌اند چیزی را که می‌خواهیم به دست بیاوریم. اما یاد گرفته‌ایم دختر و پسر و پدر و مادر خوبی باشیم. اگر بخواهیم یکی از این خوب‌ها باشیم عادت می‌کنیم افسرده باشیم. افسردگی جایزه‌ای است که ما برای "خوب بودن" دریافت می‌کنیم.
اما اگر می‌خواهی #احساس بهتری داشته باشی می‌خواهم مشخص کنی دوست داری مردم چه بکنند تا زندگی برای تو زیباتر شود.

مراجع: من فقط می‌خواهم یکی مرا دوست بدارد، این غیر منطقی نیست، هست؟

مارشال: این شروع خوبی است. حالا می‌خواهم دقیقا بگویی دوست داری مردم چه بکنند تا نیاز مورد محبت قرار گرفتن تو برآورده شود. برای مثال همین الان من چه می‌توانم بکنم؟

مراجع: اما شما می‌دانی...

مارشال: مطمئن نیستم که بدانم. می‌خواهم خودت بگویی که من یا دیگران چه کار کنیم تا عشقی را که به دنبالش هستی به تو بدهیم.

مراجع: این سخت است.

مارشال: بله! طرح تقاضای واضح سخت است. اما فکر کن که چقدر سخت‌تر خواهد بود اگر بخواهیم به تقاضایی پاسخ دهیم که واضح نیست.

مراجع: کم کم می‌توانم بفهمم برای تحقق نیازم به مورد محبت قرار گرفتن از دیگران چه می‌خواهم، اما #خجالت می‌کشم بگویم.

مارشال: بله! غالبا این‌طور است. خب از من یا دیگران چه می‌خواهی که انجام دهیم؟

مراجع: وقتی خوب فکر می‌کنم به این نتیجه می‌رسم که می‌خواهم شما حدس بزنید من چه می‌خواهم قبل از اینکه حتی خودم به آن آگاه باشم. می‌خواهم شما همیشه این کار را بکنید.

مارشال: از این که نیازت را به وضوح بیان کردی سپاسگزارم. اگر نیاز تو واقعا چنین چیزی است امیدوارم متوجه شوی چرا نمی‌توانی کسی را بیابی که نیاز محبت تو را برآورده کند.

ارتباط بدون خشونت، زبان زندگی، #نویسنده: مارشال روزنبرگ، #مترجم: کامران رحیمیان. #نشر اختران